Τα απίστευτα και όμως... συριζαίικα που βλέπουμε να διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό, η κόπωση του ΠΑΣΟΚ μετά τον αρχικό ενθουσιασμό για το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών και η στροφή της Ευρώπης και των ΗΠΑ προς τα δεξιά, δίνουν πόντους στον Μητσοτάκη και δεν θα αργήσουν να φέρουν σε στρατηγικό αδιέξοδο τη Χαριλάου Τρικούπη.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ο Ανδρουλάκης κάθεται σε... αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας την... Τζάκρη και μερικούς ακόμη Kasselistas, να κουνήσουν... μαντίλι στο Συριζαίικο... τσαντίρι, ώστε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Με μια κατακερματισμένη Αριστερά που θα είναι δέσμια της τοξικότητας που κουβαλάει από την εποχή του... Τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να βρει εύκολα εταίρο για να χτυπήσει τον Μητσοτάκη, γιατί θα... μολυνθεί! Ταυτόχρονα, η αγωνία του Ανδρουλάκη να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ ψηλότερα, στερείται κάποιου ουσιαστικού αφηγήματος και προοπτικής. Αν το ΠΑΣΟΚ παραμείνει καθηλωμένο σε ποσοστό μεταξύ 14%-17%, δεν θα αργήσουν να εκδηλωθούν οι πρώτες γκρίνιες. Ο Ανδρουλάκης έχει μια πίστωση χρόνου, αλλά η συνέχιση της τακτικής "όχι σε όλα ή σχεδόν σε όλα", δεν αποτελεί και την καλύτερη επιλογή...
Χθες, το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή για την ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά. Χωρίς καμία τεχνικοοικονομική μελέτη και χωρίς καμία κοστολόγηση, με βάση τα δημοσιονομικά της χώρας. Χωρίς ίχνος σοβαρότητας και υπευθυνότητας, αλλά με πλεόνασμα λαϊκισμού και πελατειακής αντίληψης. Ταυτόχρονα, η μόνιμη επωδός περί μείωσης του ΦΠΑ, δηλαδή της απώλειας πολύτιμων δισεκατομμυρίων ευρώ, ανοίγει τη βεντάλια της ανευθυνότητας, αποτελώντας αποδεικτικό στοιχείο του οικονομικού αναλφαβητισμού ή του λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ. Και συνεχώς το ΠΑΣΟΚ θα καταθέτει τροπολογίες χωρίς κοστολόγηση, θυμίζοντας μας την εποχή του αντι-μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή ενός μνημονιακού δράματος που δεν υπήρχε λόγος να ζήσουμε! Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ θα φέρνει άκριτα και ανεύθυνα στη Βουλή τροπολογίες και σχέδια νόμου χωρίς τον... λογαριασμό, τόσο η κυβέρνηση θα στριμώχνει τον αρχηγό του και θα τον... κονταίνει.
Από την άλλη πλευρά, οι ατάκες του ΠΑΣΟΚ περί μοιράσματος της "πίτας" σε μερικούς φίλους της Νέας Δημοκρατίας, μάλλον δεν βρίσκει ευήκοα ώτα. Οι μεγαλύτερες και πιο αξιόπιστες ελληνικές εταιρείες έχουν αναλάβει τεράστια έργα και έχουν αποδείξει στην πράξη ότι δικαιολογημένα κερδίζουν και τους σχετικούς διαγωνισμούς. Όπως δεν υπάρχει εναλλακτική απέναντι στον Μητσοτάκη, έτσι δεν υπάρχει και εναλλακτική απέναντι στις εταιρείες που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας μεγάλα projects, γιατί δεν υπάρχουν άλλες να τις ανταγωνιστούν. Δεν ξέρουμε αν το ΠΑΣΟΚ έχει το μυαλό του κάποια κατασκευαστική εταιρεία... Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας που να μπορεί να φέρει εις πέρας μεγάλες και σύνθετες κατασκευές και υποδομές, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ είδαμε τα... χαϊρια με τον "Τοξότη" του Καλογρίτσα και... χορτάσαμε! Ωστόσο, αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν η Χαριλάου Τρικούπη συνεχίσει να μιλάει γενικά και αόριστα, λες και υπάρχουν μόνο 2-3 εταιρείες στη χώρα και οι άλλες είναι στο περιθώριο, αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει πιστευτό από ένα σκεπτόμενο πολίτη.
Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει το ΠΑΣΟΚ αντιμέτωπο με τον... πειρασμό του λαϊκισμού. Δεν χρειάζεται να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πολύ απλά θα καταποντιστεί. Οι πρακτικές και οι... αερολογίες του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνουν κτήμα του ΠΑΣΟΚ, τότε θα το καταδικάσουν σε ένα ρόλο κομπάρσου των πολιτικών εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αφήγημα αυτή τη στιγμή και δεν έχει και ηγεσία για να διαμορφώσει έναν πολιτικό λόγο πιο ισχυρό από αυτόν του Μητσοτάκη. Ο Ανδρουλάκης δεν διαθέτει διεθνές εκτόπισμα και δεν μπορεί να βρει και αξιόπιστους πολιτικούς εταίρους για να... ρίξει τον Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και... ξεγυμνώνεται, δείχνοντας μας με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο αυτό που ξέραμε ότι είναι. Αυτοί που... λακίζουν έχουν ήδη... ρουφήξει την τοξικότητα του. Ακόμη και η Νέα Αριστερά, δεν μπορεί να αποτελέσει εταίρο του ΠΑΣΟΚ, γιατί κουβαλάει τις αμαρτίες της εποχής των συνωμοσιών με καθοδηγητή τον Τσίπρα.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, έχοντας μέσα στελέχη του Γερουλάνου και της Διαμαντοπούλου, θα έχει εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα να κάνει ανοίγματα σε όποιον και οτιδήποτε θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ. Οι προσδοκίες για προσέλκυση ψηφοφόρων από το κόμμα της Κουμουνδούρου είναι περιορισμένες και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στη Χαριλάου Τρικούπη. Η... βιασύνη του ΠΑΣΟΚ να παίξει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω των δημοσκοπήσεων και σε λίγο, λόγω της μείωσης της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως αποδειχθεί μοιραία. Αν το ΠΑΣΟΚ... διανοηθεί να καλύψει το κενό του ΣΥΡΙΖΑ με μια αντιπολιτευτική τακτική που θα θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα έχει χάσει το παιχνίδι.
Το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να είναι... πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές, αλλά κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Με κατακερματισμένο το πολιτικό σκηνικό, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει εταίρους και θα βρεθεί στη δεύτερη θέση. Επιπλέον, αν συνεχίσει την τακτική της αναζήτησης εταίρων στα Αριστερά, τότε αυτό θα είναι επιζήμιο για τη χώρα, καθώς θα μιλάμε για θνησιγενή σχήματα, τύπου τρικομματικής κυβέρνησης Γερμανίας.
Βέβαια, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης-έκτρωμα, όπως αυτή της Ισπανίας, όπου ο Σάντσεθ μπροστά στην καρέκλα της εξουσίας έδωσε αμνηστία σε Καταλανούς και συγκρότησε μια ερμαφρόδιτη κυβέρνηση, μόνο και μόνο για να μην ανέβει στην εξουσία ο νικητής των εκλογών, που ήταν το Λαϊκό Κόμμα.
Φανταστείτε τη Νέα Δημοκρατία να μην μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη να θέλει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ που θα απομείνει, τη Νέα Αριστερά (αν μπει στη Βουλή), το κόμμα του Κασσελάκη (αν μπει και αυτό), την Πλεύση Ελευθερίας, ή ακόμη και τον... Βελόπουλο! Μέσα σε δευτερόλεπτα τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων θα εκτοξευτούν στα ύψη, το Χρηματιστήριο θα καταρρεύσει, η εμπιστοσύνη των επενδυτών θα... μεταναστεύσει σε άλλες... πολιτείες και όλοι μας θα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο! Ιδίως, αν λάβουμε υπόψιν ότι την περίοδο 2027-2031 πρέπει να γίνουν όλα τέλεια, ώστε από το 2032 να αποπληρώνουμε ομαλά και χωρίς προβλήματα τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης, τα οποία ανέρχονται περίπου σε 220 δισ. ευρώ!
Ο Μητσοτάκης πιθανόν να μη θέλει να βγει η Νέα Δημοκρατία αυτοδύναμη στις προσεχείς εκλογές, καθώς έχει δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο. Με το νόμο αυτό και με τόσα κόμματα στη Βουλή, το 2027, η συζήτηση που θα γίνει για τη διακυβέρνηση της χώρας, θα είναι αναγκαστικά μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Η αβεβαιότητα σε σχέση με το διεθνές περιβάλλον και η συνέχιση της δημοσιονομικής και μακροοικονομικής σταθερότητας, δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη τους, ιδίως για μια χώρα μεγάλης σημασίας, όπως η Ελλάδα. Αν το ΠΑΣΟΚ επιλέξει να παίξει στα... ζάρια τη χώρα, αυτό δεν θα είναι οδυνηρό μόνο για τη χώρα, αλλά και για το ίδιο!
Εξάλλου, αν το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο κόμμα και η χώρα έχει ανάγκη από μια διακυβέρνηση σε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, τότε, δεν θα έχει πολλά περιθώρια να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έκαναν το 2012 Σαμαράς και Βενιζέλος. Μπορεί τότε να υπήρχαν ειδικοί λόγοι για να μην καταρρεύσει η χώρα, ωστόσο, το 2027-2031 δεν πρέπει να γίνει κάποιο μοιραίο λάθος, το οποίο θα μπορούσε να μας οδηγήσει από το 2032 και μετά, σε μια ανάλογη πορεία όπως αυτή που είχαμε όταν μπήκαμε στα μνημόνια.
Στο ΠΑΣΟΚ, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει χώρος για επανάληψη των... αμαρτωλών πολιτικών του παρελθόντος και ιδίως της δεκαετίας του ΄80, όταν εκτροχιάστηκε το χρέος της χώρας και μετά ήταν δύσκολο να μαζευτεί η κατάσταση από τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Γι αυτό και μπλέξαμε στην περιπέτεια των μνημονίων. Για να μην... ξαναμπλέξουμε σε τέτοιες περιπέτειες, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να μη συμπεριφέρεται ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως υπεύθυνη δύναμη που μαζί με τη Νέα Δημοκρατία θα πάνε παραπέρα το... καράβι! Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι αυτή είναι η σωστή σειρά των πραγμάτων και κάνει του... κεφαλιού του, τότε... κακό του κεφαλιού του!