Οι Ευρωεκλογές αποτελούν για τον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη ίσως την τελευταία ευκαιρία για να προκαλέσουν ρωγμές στον Μητσοτάκη, γιατί σε επίπεδο εθνικών εκλογών οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία τύχη.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Χθες, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομίας Πάολο Τζεντιλόνι, στη συνάντηση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου αναφέρθηκε στη μεγάλη έκπληξη με το ελληνικό success story, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα αναπτύσσεται με ρυθμό άνω του 2%, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη η ανάπτυξη είναι μηδενική. Όσα ανέφερε ο Ευρωπαίος αξιωματούχος ήταν μία ακόμη υπογραφή στη λίστα που έχει ανοίξει παγκοσμίως, για να αποδοθούν τα εύσημα στην Ελλάδα για όσα έχει πετύχει. Και όταν ο διεθνής παράγοντας έχει βρει ένα μοναδικό modus vivendi με τον Μητσοτάκη, δύσκολα μπορεί να ανατραπεί ένα τέτοιο status.
Τα πεπραγμένα του Μητσοτάκη αποτελούν βάση για τους εταίρους της Ελλάδας, αλλά και για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, το οποίο χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του σημερινού πρωθυπουργού έναντι των αντιπάλων του. Από κει και πέρα, αρχίζει η όποια συζήτηση για να περιγράψουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τους βασικούς πρωταγωνιστές που βρίσκονται απέναντι στον Μητσοτάκη. Να μετρήσουμε δηλαδή το... μπόι τους και να καταλήξουμε σε πολιτικά συμπεράσματα για το παρόν αλλά και το μέλλον.
Ο Ανδρουλάκης παλεύει για τη δεύτερη θέση, την οποία όμως φαίνεται ότι θα κερδίσει στις Ευρωεκλογές ο Κασσελάκης, κάτι που σημαίνει ότι θα του δώσει πολύτιμες ανάσες για να καθιερωθεί στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας θα στέκεται εμπόδιο στον άλλον και η Κεντροαριστερά θα είναι σχεδόν αδύνατο να καθίσει σ' ένα τραπέζι για να συγκροτήσει ισχυρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας, όσο θα είναι παρών ο Μητσοτάκης. Αυτοί που είναι ΣΥΡΙΖΑ και με τον Κασσελάκη θα είναι σχεδόν αδύνατον να συμβιώσουν με αυτούς που είναι ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρουλάκη. Πιθανή... χημεία ανάμεσα στους δύο, θα διώξει κόσμο προς κάθε πλευρά και αυτό είναι ένα στοιχείο που έχουν σταθμίσει τα επιτελεία της Κουμουνδούρου και της Χαριλάου Τρικούπη.
Ο Κασσελάκης με τον Ανδρουλάκη δεν ταιριάζουν σε επίπεδο χημείας, ενώ συγκριτικά μικρότερος αριθμός βουλευτών και στελεχών από τα δύο κόμματα θα μπορούσαν να φτιάξουν μια ομάδα με σχετικά κοινή έκφραση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ. Για να έχει αξιώσεις ο Κασσελάκης να κερδίσει τον Μητσοτάκη, πρέπει να αποσπαστεί σημαντικά από τον Ανδρουλάκη και να αποκτήσει αέρα εξουσίας. Με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, γιατί δεν έχει δεξαμενές άντλησης ψηφοφόρων.
Το ίδιο αδύνατο είναι και το σενάριο να βρεθεί στη δεύτερη θέση ο Ανδρουλάκης, καθώς, ακόμη και αν συμβεί κάτι τέτοιο, η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων θα είναι μικρή έως απειροελάχιστη. Εφόσον κανείς εκ των δύο δεν καταγράφεται ως "πρωθυπουργήσιμος", είναι προφανές ότι ο Μητσοτάκης θα παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Μάλιστα, αν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε εθνικές εκλογές τώρα, το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας θα ήταν σαφώς υψηλότερο σε σχέση με το όποιο ποσοστό λάβει στις Ευρωεκλογές.
Η στρατηγική του Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρη απέναντι στις δύο ομάδες της... Β΄ Εθνικής. Ο πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας βολεύεται από τους δύο... άσφαιρους και... άγευστους πολιτικούς, αλλά θα προτιμούσε στη δεύτερη θέση τον γελοίο Κασσελάκη, για τον απλούστατο λόγο ότι ένα μελλοντικό σενάριο πιθανής σύμπραξης Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ έχει μηδενικές πιθανότητες, ενώ ένα σενάριο σύμπραξης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έχει σαφώς περισσότερες πιθανότητες. Αν οι συνθήκες το απαιτήσουν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να συμπράξουν στο μέλλον. Να θυμίσουμε ότι κάτω από πολύ πιεστικές συνθήκες, ο Σαμαράς συνέπραξε με τον Βενιζέλο το 2012, όταν ο πρώτος έλεγε ότι ούτε... νεκρός δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ!
Η τακτική Μητσοτάκη για να παραμείνουν καθηλωμένοι οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης είναι συγκεκριμένη. Λίγο... ψήλωμα στον καθένα χωριστά και αρκετό... κόντεμα, ανάλογα με τις περιστάσεις και πάντα μέσα στη Βουλή, όπου ο Μητσοτάκης έχει μακράν την πρωτοβουλία των κινήσεων και αποδεδειγμένα μοιράζει... σκαμπίλια, "φάπες" και... αυτόγραφα! Ο Κασσελάκης θα πρέπει να περιμένει τρία χρόνια έως ότου γίνουν εθνικές εκλογές για να μπει στη Βουλή. Αν είναι δεύτερος το 2027 θα αποτελέσει τη συνέχιση της εκδοχής του διασκεδαστή, influencer, instagrammer, facebookman και twitterboy!
Αν το 2027 ο Ανδρουλάκης ηττηθεί από τον Κασσελάκη και η Νέα Δημοκρατία δεν έχει αυτοδυναμία, τότε ο ίδιος για να διασωθεί, θα πρέπει να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη! Όσο και αν επιμένει ακόμη και σήμερα να μη θέλει να συναντήσει τον πρωθυπουργό, λόγω... κακίας, δεν είναι στο χέρι του να μην το κάνει στο μέλλον, εφόσον το απαιτήσουν οι περιστάσεις...
Από την άλλη, ο Μητσοτάκης μέχρι το 2027 θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα μειώνει τους φόρους, θα μειώνει την ανεργία, θα μεγεθύνει το ΑΕΠ της χώρας και θα εκσυγχρονίζει το κράτος. Άρα, η κανονικότητα θα είναι κάτι που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των αντιπάλων του. Μιλάμε πάντα με βάση το λογικό σενάριο ότι ο Μητσοτάκης δεν θα... αυτοκτονήσει πολιτικά και το διεθνές περιβάλλον δεν θα κινείται μεταξύ υπερ-πληθωρισμού και... πυρηνικού πολέμου!
Ο Ανδρουλάκης πρέπει να έχει ανοικτή δίοδο με τον Μητσοτάκη γιατί μελλοντικά σε μια συγκυβέρνηση, θα μπορούσε να προσεταιριστεί στελέχη και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η εξουσία αποτελεί... συγκολλητική ουσία. Από την άλλη πλευρά, ο Κασσελάκης, δεν έχει δυνατότητες για να ανεβάσει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στα ποσοστά που το είχε ανεβάσει ο Τσίπρας, λόγω του λαϊκισμού και του αντιμνημονιακού παροξυσμού. Αυτά ήταν χαρακτηριστικά και γεγονότα μιας άλλης εποχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα τοξικό κόμμα, το οποίο στις συγκρίσεις με τη Νέα Δημοκρατία υστερεί σε όλα τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις των συγκρίσεων μεταξύ Μητσοτάκη-Κασσελάκη. Το μειονέκτημα του Κασσελάκη είναι ότι μπήκε σε ένα κουστούμι που δεν του πάει ούτε ως γραμμή, ούτε ως χρώμα, αλλά πρέπει να το φορέσει...
Εξάλλου, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα προσέλθει το 2027 έχοντας ολοκληρώσει πλήρως ή σχεδόν πλήρως, ολόκληρο το πρόγραμμα αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, ενώ και οι πόροι του ΕΣΠΑ θα έχουν απορροφηθεί κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό. Όποιος έχει την εξουσία πάντα έχει το πρώτο χέρι σε αυτές τις περιπτώσεις. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης δεν είναι ικανοί να πείσουν την κοινή γνώμη ότι μπορούν κατά μόνας να χτυπήσουν τον Μητσοτάκη. Αλλά και αν υπήρχε περίπτωση σύμπραξης, όπως αναφέραμε παραπάνω, μάλλον τα οφέλη θα ήταν πολύ περιορισμένα.
Συνεπώς, όσο υπάρχει Μητσοτάκης, ο Κασσελάκης θα μπορεί να κάνει όνειρα για τη δεύτερη θέση, αλλά με ημερομηνία λήξεως αν δεν μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη, ενώ ο Ανδρουλάκης θα πρέπει να κάνεις σχεδιασμούς για να είναι... μάχιμος, εφόσον χρειαστεί να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία.
Το 2027 μπορεί να είναι μακριά και το 2031 ακόμη μακρύτερα, ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει ξεμπερδέψει με την κρίση. Η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων άνω του 2% του ΑΕΠ έως το 2060, για να πέσει το δημόσιο χρέος στα επίπεδα του 60% του ΑΕΠ, δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς. Αυτό αφορά τους πάντες και κυρίως πρέπει να το έχουν υπόψιν τους όσοι έχουν τα μυαλά πάνω από το... κεφάλι και πιστεύουν ότι μπορούν με τα ψέματα να κερδίσουν τον Μητσοτάκη, τάζοντας στους πάντες τα πάντα.
Αναμφίβολα, ο τελικός κριτής είναι ο λαός. Όμως, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή το 44% υποστηρίζει πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας πέραν του Μητσοτάκη (δημοσκόπηση Alco), λέει και δείχνει πάρα πολλά. Το γεγονός ότι στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης λαμβάνουν ποσοστά που αντιστοιχούν στο μισό των ποσοστών που λαμβάνουν τα κόμματα τους, φανερώνει περισσότερα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο Κουτσούμπας, η Κωνσταντοπούλου και ο Βελόπουλος προηγούνται σε δημοφιλία του Κασσελάκη και του Ανδρουλάκη, τα λέει όλα!
Στη συνάρτηση που διέπει το εγχώριο πολιτικό σκηνικό πρέπει να βάλουμε και τον διεθνή παράγοντα, ο οποίος, δεν αποτελεί ζητούμενο, αλλά δεδομένο. Ποιοι Ευρωπαίοι θα ήταν... τρελοί για να ρισκάρουν μια νέα περιπέτεια σε μια Ελλάδα που ναι μεν έχει ξεπεράσει τον σκληρό πυρήνα της οικονομικής κρίσης, αλλά έχει μπροστά της μια μακροχρόνια πορεία μείωσης του χρέους και αποπληρωμής των δανείων που έχει λάβει; Ποιος... τρελός δυτικός θα διακινδύνευε να δει στο τιμόνι της χώρας... παλαβούς και κρυφοπουτινικούς;
Στη Γερμανία η Μέρκελ κυριαρχούσε επί τέσσερις τετραετίες χωρίς οι Χριστιανοδημοκράτες να έχουν αυτοδυναμία. Το ίδιο συνέβη και στην Ολλανδία, όπου ο Μαρκ Ρούτε έμεινε στην εξουσία επίσης τέσσερις τετραετίες ως πρωθυπουργός. Δεν υπονοούμε ότι ντε και καλά θα συμβεί το ίδιο και στην Ελλάδα, δηλαδή να είναι ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός έως το... 2035! Απλά θέλουμε να εξηγήσουμε ότι ο ρόλος κομπάρσου για Κασσελάκη και Ανδρουλάκη στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αποτελεί ένα πολύ καλό προηγούμενο για να επιτύχει ο Μητσοτάκης κάτι αντίστοιχο με αυτά που πέτυχαν η Μέρκελ στη Γερμανία και ο Ρούτε στην Ολλανδία.
Υπό τις παρούσες συνθήκες και εφόσον η Νέα Δημοκρατία δεν κυριευτεί από το σύνδρομο του αυτοκτονικού ιδεασμού, οι προοπτικές για πρωθυπουργία Μητσοτάκη πολύ πέρα από το 2027 είναι μάλλον πολύ θετικές, γιατί απλούστατα, δεν υπάρχει κανείς από το σημερινό πολιτικό προσωπικό που να μπορεί να τον φτάσει έστω και στο μικρό δακτυλάκι του...
Νέα επίθεση Ακρίτα στη Μαρέβα Μητσοτάκη για το Αρχαιολογικό Μουσείο
Ο γενικός... πανεπιστήμονας Βελόπουλος και το σύνδρομο Καμμένου
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
