Ο Μητσοτάκης δίνει αγώνα για διαρκή βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος, απευθύνεται στις διεθνείς αγορές και τους μεγαλύτερους επενδυτές και διαχειριστές του κόσμου, διαφημίζει την απο-φορολόγηση στην οικονομία καθώς και τα επιτεύγματα που έχουν συντελεστεί, ενώ από την άλλη πλευρά, καλείται να βάλει στη... θέση τους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος... τυφλωμένος από τη δημοσκοπική άνοδο του κόμματος του, κυρίως λόγω της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να τον υποκαταστήσει σε λαϊκισμό και... γκάφες! Μόνο που η τακτική, την οποία έχει επιλέξει είναι προβληματική, πάσχει και δεν εμπνέει. Για παράδειγμα, η θέση του ΠΑΣΟΚ για την ένταξη όλων των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά πήγε στον... κουβά, καθώς το μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί κάποια στιγμή μερικώς και με "χειρουργικό" τρόπο από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά όχι στο εύρος που νομίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς θα οδηγούσε σε μαζική φυγή χιλιάδες γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

Δεύτερη μεγάλη... γκάφα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε (και αποτελεί) η εμμονή του για τη μείωση του ΦΠΑ κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες, για να λάβει την... πληρωμένη απάντηση από την κυβέρνηση ότι αυτό το μέτρο θα στερήσει τον κρατικό κορβανά από έσοδα 3 δισ. ευρώ. Επιπλέον, η... εξυπνάδα του ΠΑΣΟΚ να ανασύρει το προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας του 2019, όπου όντως γινόταν λόγος για μείωση και των υψηλών συντελεστών, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός και σχετίζεται με όσα προέκυψαν εκτός... προγράμματος, από το 2020 και μετά με την πανδημία, την πληθωριστική και ενεργειακή κρίση, ως αποτέλεσμα της εισβολής του αδίστακτου Πούτιν. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής αποδεικνύουν τον βαθμό ανωριμότητας των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ η απογοήτευση γίνεται μεγαλύτερη, όταν υποπίπτει σε τραγικά και δομικά λάθη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ιδίως δε, αν λάβουμε υπόψιν ότι η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει μέχρι στιγμής το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των όσων υποσχόταν.

Το δόγμα Μητσοτάκη "το είπαμε, το κάναμε" φαίνεται ότι έχει απήχηση σε ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος που μπορεί να μην είναι πλειοψηφικό, ωστόσο, είναι αρκετό ώστε η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης να είναι σημαντικά μπροστά από το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρουλάκη.

Ο... πράσινος λαϊκισμός και ο τυχοδιωκτισμός τιμολογούνται πλέον με πραγματικούς όρους. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει με πρακτικές ΣΥΡΙΖΑ να... συγκινήσει το εκλογικό σώμα, αλλά σιγά σιγά θα... ξεφτίσει η όποια λάμψη απέκτησε μετά την επανεκλογή του και θα επανέλθει στα... ίσια του. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τον Μητσοτάκη, σε κανένα από τα επιμέρους θέματα που τον απασχολούν. Και μιας και αναφερόμαστε στο θέμα του ΦΠΑ, σκεφτείτε ότι αν κάποιος πραγματοποιήσει αγορές 10.000 ευρώ μέσα σε ένα έτος και επιβαρυνθεί με ΦΠΑ 24%, τότε η επιπλέον επιβάρυνση διαμορφώνεται στα 2.400 ευρώ, ενώ αν μειωθεί κατά δύο εκατοστιαίες μονάδες (στο 22%), τότε η επιβάρυνση θα είναι 2.200 ευρώ. Δηλαδή, μιλάμε για... 200 ευρώ ετήσιο όφελος στα... χαρτιά, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι τέτοιες κινήσεις, δεν περνάνε στον καταναλωτή, ενώ ο προϋπολογισμός χάνει σίγουρα λεφτά, τα οποία θα λείψουν από τα έσοδα και το πρωτογενές πλεόνασμα.

Τρίτη μεγάλη απόδειξη του λαϊκισμού, της ανωριμότητας και του οικονομικού αναλφαβητισμού του Νίκου Ανδρουλάκη, αποτελεί η θέση του για την υπερ-φορολόγηση των τραπεζών. Φαίνεται ότι εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Νίκος Χριστοδουλάκης δεν του κάνει... φροντιστήρια, για να του μάθει ότι η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος λόγω των... ανωμαλιών του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, παρ΄ ολίγον να διαλύσει την οικονομία. Τα τραπεζικά κέρδη είναι κράχτης για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Αν νομίζει το ΠΑΣΟΚ ότι με την υπερ-φορολόγηση θα επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους, τότε είναι μακριά νυχτωμένος.

Τα επιτεύγματα στην οικονομία, το διεθνές κύρος του Μητσοτάκη και ο ισχυρός ρόλος μέσα στην Ευρώπη, δεν μπαίνουν στο ζύγι της σύγκρισης με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δεν διαθέτει ηγετικό προφίλ και προσπαθεί με ιδεολογικά "γιουρούσια" και ξεπερασμένους τρόπους επικοινωνίας, να εντυπωσιάσει. Αναμφίβολα, η αποστολή της αντιπολίτευσης και ιδίως της αξιωματικής, είναι η κατάθεση προτάσεων που να... στέκουν και όχι να αποτελούν... εκθέσεις ιδεών, χωρίς αριθμούς και πηγές προέλευσης των χρημάτων.

Σήμερα η Ελλάδα, έχει καταφέρει να σταθεροποιηθεί δημοσιονομικά και μακροοικονομικά, χάρις και στην πολιτική σταθερότητα. Το 2027 μπορεί να αργεί, αλλά είναι... τόσο κοντά. Με δεδομένη την... τρέλα που κυκλοφορεί με τους αντιπολιτευόμενους στη Βουλή, μετά τις εκλογές του 2027, η χώρα πρέπει να διαθέτει εξίσου ισχυρή πολιτική σταθερότητα, όπως συμβαίνει σήμερα. Αν δεν υπάρξει, τότε αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία, θα είναι απλά... παιδική χαρά! Η Ελλάδα από το 2032 και μετά θα αρχίσει να εξοφλεί τα δάνεια των μνημονίων του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης και δεν αντέχει πειράματα στο τραπεζικό σύστημα, στο φορολογικό και στο επενδυτικό περιβάλλον.

Η πολιτική σταθερότητα στη χώρα αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο. Το πλέον βασικό προαπαιτούμενο είναι η συνέχιση της θητείας του Μητσοτάκη, αλλά αυτό είναι κάτι που το αποφασίζει ο λαός. Όπως, ακριβώς αποφασίζει για τη θέση και τον ρόλο που θα δώσει στην αξιωματική αντιπολίτευση, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήσει για το καλό της χώρας, πέραν από εγωισμούς και φθηνούς λαϊκισμούς...