«Όποια (κυβερνητική) πέτρα και να σηκώσεις, τον Πιερρακάκη θα βρεις από κάτω! Χωρίς αυτόν ελάχιστα από όσα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια σε συνθήκες ακραίας πίεσης, θα είχαν υλοποιηθεί και η κυβέρνηση αντί να πιστώνεται αυτή την «άλλη Ελλάδα» που ήδη ζούμε θα απολογούνταν απλώς «για όσα ήθελε και είχε όλη την καλή διάθεση, αλλά δεν πρόκανε να κάνει».
Κατηγορηματικός ο φίλος παλιός κοινοβουλευτικός για την προστιθέμενη αξία που προσέδωσε στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη ο Κυριάκος Πιερρακάκης, δεν δέχεται, ως δικαιολόγηση της ταχύτατης ( για τα δικά μας δεδομένα) τεχνολογικής εξέλιξης της χώρας, ούτε την πανδημία.
«Αστειότητες! Όσα ο Πιερρακάκης υλοποίησε αυτά τα χρόνια θα είχαν υλοποιηθεί έτσι ή αλλιώς, ίσως με διαφορετικό ρυθμό, καθότι βαλκανική η εθνική μας εσάνς, υπήρχαν ήδη κατατεθειμένα ως πρόγραμμα και επιλεγμένα ως στόχοι. Η πανδημία ταχύτητα άλλαξε απλώς και τίποτε περισσότερο. Αν δεν υπήρχε ο Πιερρακάκης κι ο Μητσοτάκης να του έχει δώσει το ελεύθερο, ως άριστος τεχνοκράτης Πρωθυπουργός, ούτε δέκα πανδημίες δεν θα έφταναν για να γίνουν όσα έγιναν και να ετοιμάζονται άλλα τόσα και περισσότερα».
Δείχνει να μην δέχεται κουβέντα επ’ αυτού, χωρίς, ταυτόχρονα, να αποφεύγει να καταθέσει κι ενστάσεις με βάση την εμπειρία δεκάδων ετών στον δημόσιο βίο. «Ο Πιερρακάκης είναι το πρόσωπο της χώρας για την επόμενη τετραετία, ό,τι συμβεί στο κράτος θα είναι δική του δουλειά, ό,τι αλλαγές συντελεστούν αυτός θα τις έχει σχεδιάσει, ό,τι νεωτερισμοί θεσμοθετηθούν δικά του οράματα θα είναι, μη γελιόμαστε η χώρα έχει άμεση ανάγκη από ένα νέο κράτος για να ξεφύγει από τον ιστορικό βαλκανισμό της κι αυτή την προοπτική μόνο η τεχνολογία μπορεί να την εγγυηθεί, κανένας άλλος, είτε από τα μπαλκόνια, είτε από την τηλεόραση».
Αντιτείνω πως για να συμβεί αυτό και να υπάρχει ενεργός και «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» Πιερρακάκης θα πρέπει πρώτα να εκλεγεί βουλευτής, ώστε να διευκολύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «να του παραδώσει τα κλειδιά του κράτους και να τον αφήσει ελεύθερο να το αναμορφώσει εκ βάθρων σε μια νέα τετραετία» και δεν αρνείται αυτή την προϋπόθεση, αντίθετα την επικροτεί μέχρι κεραίας.
«Δεν αντιλέγω, έτσι ακριβώς είναι, από την ώρα που ο υπουργός δέχθηκε την πρόκληση να εκτεθεί στην λαϊκή ετυμηγορία και να διεκδικήσει θέση βουλευτή με σταυρό. Κι εδώ είναι που όλοι εμείς έχουμε πλέον στα χέρια μας το μέλλον του ελληνικού κράτους, από εμάς εξαρτάται όχι απλώς αν θα υπάρχει στην επόμενη Βουλή ο Πιερρακάκης, αλλά αν θα εισέλθει στο κοινοβούλιο καβάλα στ’ άλογο, νικητής και τροπαιούχος, είναι ένας ηθικός έπαινος που όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να του απονείμουμε εκλέγοντάς τον όσο ψηλότερα γίνεται…».
Δεν είμαι απολύτως βέβαιος αν όλα όσα με τόση θέρμη υποστηρίζει είναι «έτσι, όπως τα λέει», όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αρνηθώ την τεράστια κοινοβουλευτική του πείρα, την ηλικία του που του επιτρέπει να είναι πολιτικά και κομματικά large, τον χαρακτήρα του εξακολουθεί να παραμένει «απροσάρμοστος» και τις αλήθειες του και για άλλα θέματα που αποδεικνύονται σχεδόν όλες πραγματικές.
Ανατρέχοντας στην κυβερνητική θητεία του κ. Πιερρακάκη δεν βρήκα, όσο κι αν έψαξα, κάτι που να θολώνει την εικόνα που ο φίλος έχει σχηματίσει, αντίθετα, με κορωνίδα την εμφάνιση του κ. Πιερρακάκη στις ΗΠΑ, στον απόηχο της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, όταν παρουσίασε στην ομάδα διαχείρισης του Λευκού Οίκου για την ψηφιακή πολιτική στην καρδιά του καπιταλισμού το gov.gr κι έμειναν οι αμερικάνοι συνομιλητές «παγωτό», μάλλον έχει δίκιο.
Κάθε απόπειρα «να βρεθεί κάτι, έστω και το μικρότερο δυνατό» για να του χρεωθεί κάτι βρε αδερφέ, καταλήγει «σαν σε μονόδρομο» να του πιστώνονται μεγάλες ή μικρότερες, αλλά εξίσου σημαντικές, αλλαγές είχα, ακόμη κι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε ένα κόλπο να θολώσει την εικόνα του με διάφορες ιστορίες για «κόλπα περίεργα που κάνουν στα ΕΛΤΑ» το κατάλαβε κι έκανε πίσω, αφήστε που ο Συριζαίος «αντί_Πιερρακάκης», η κυρία Μάγκυ Δούση αγνοείται από την ώρα που ανακοινώθηκε. Τόση επιτυχία είχε ο διορισμός της απέναντι στο τοτέμ της κυβέρνησης.
Σκέφτομαι πως σε μια σοβαρή χώρα ένας αντίστοιχος Πιερρακάκης θα είχε ήδη συγκεντρώσει, γύρω από το πρόσωπο του και την παρουσία του στη θέση ευθύνης που κατέχει, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, θα είχε τοποθετηθεί, με κοινή συναίνεση, «ισόβιος υπουργός Εσωτερικών και Ψηφιακής Διακυβέρνησης» με εντολή να παραδώσει σε μια δεκαετία το αργότερο «μια βαλκανική Εσθονία», θα τον ξεχνούσαν υπουργό και μια μέρα θα ανακάλυπταν «όλοι μαζί, ομού κι αντάμα» πως ζουν και λειτουργούν σε ένα άλλο κράτος, ανθρώπινο, δημιουργικό, φιλικό προς τον πολίτη, συνεργάσιμο, ένας κράτος-φύλακα της αξιοπρέπειας των κατοίκων του.
Ύστερα, τελειώνει τ’ όνειρο, η επάνοδος είναι πάντα μια δραματική πορεία προς την σκληρή πραγματικότητα και, μεταξύ μας, δικαιώνει απολύτως τις αιτιάσεις του φίλου κοινοβουλευτικού για την εκλογική μάχη και τις προτεραιότητες που έχουν διαμορφωθεί.
Δεν ξέρω αν ο ίδιος ο Πιερρακάκης «βολεύεται» με ανάλογες προσεγγίσεις της υποψηφιότητας του, φαίνεται να είναι και λίγο «περίεργο τρένο» προσωπικά όταν ακούει καλοσύνες, δείχνει ότι δεν του πάνε αυτά τα γλυκερά και τα σαλιάρικα μεταξύ των κλασσικών υποψηφίων και των ψηφοφόρων, δεν έχει εντελώς άδικο να στέκεται λίγο απόμακρα από την κλασσική εικόνα του υποψηφίου στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, επιλογές είναι αυτές θα κριθούν, όπως όλες.
Μένω στο ότι σχεδόν το σύνολο των κυβερνητικών πολιτικών για το κράτος και την κοινωνική πολιτική από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι και σήμερα υλοποιήθηκε χάρις στις επιδόσεις «της ομάδας Πιερρακάκη» με την υψηλή εποπτεία του ίδιου του Μητσοτάκη, γνωστά αυτά και χιλιοειπωμένα.
Αυτό το ντουέτο έχει πολλά ακόμη να πει και να κάνει από την άνοιξη έως το 2027…
Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην DW: «Σύμπνοια» με Σταϊνμάιερ απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό – Τι είπε για το κατοχικό δάνειο
Γ. Οικονόμου: Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε την τουρκική ηγεσία στον αδιέξοδο δρόμο της πόλωσης
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
