Πλήρως απογοητευμένος από τον Αλέξη Τσίπρα, εμφανίζεται ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, που αποτελούσε εκ των προνομιακών συνομιλητών του επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια.
Σε ένα κείμενο που φέρει την υπογραφή του, στην ιστοσελίδα "Ανοιχτό Παράθυρο" ουσιαστικά αναγγέλλει την απόφαση του να κόψει τις όποιες επαφές του με τον Τσίπρα
Δείτε το κείμενο:
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνομιλητές του
Κατά καιρούς βλέπω -σε διαδικτυακά ΜΜΕ – αναφορές που με χαρακτηρίζουν «συνομιλητή του Τσίπρα».
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς εννοούν. Λόγω της δουλειάς μου έχω συνομιλήσει με πολλούς πολιτικούς, πολλών κομμάτων σε όλη την κλίμακα: από αρχηγούς μέχρι απλά στελέχη.
Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Στο σημείο συνάντησης της πολιτικής με τη δημοσιογραφία, όλοι συνομιλούν με όλους. Και όλοι τη δουλειά τους κάνουν.
Στο παρελθόν έκρινα -μάλλον αφελώς- σκόπιμο να εξηγήσω τη σχέση μου με τον Τσίπρα. Έχει φόντο την κοινή καταγωγή μας και άρχισε με παρότρυνση του μακαρίτη Βασίλη Μουλόπουλου, ενώ ήταν ήδη Πρωθυπουργός.
Θεωρώ τιμή μου ότι διέθεσε χρόνο μαζί μου για συζητήσεις που δεν είναι και πολύ ευχάριστες από την πλευρά μου, επειδή συνώθως επικρίνω, -όπως ξέρουν αρκετοί πολιτικοί με τους οποίους έχω «συνομιλήσει».
Ούτε του ζήτησα, ούτε μου ζήτησε ποτέ τίποτε. Και δεν είχα ποτέ καμία σχέση με το κόμμα του και τα στελέχη του. Ούτε καμιά συναλλαγή εννοείται.
Απλώς εκτιμούσα την εκατέρωθεν άνεση ανταλλαγής απόψεων με ένα κεντρικό παίκτη της πολιτικής σκηνής. Και το απολάμβανα. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι γήινος πολιτικός.
Όποιος θέλει μπορεί με πει αφελή, αλλά άργησα να ανακαλύψω ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ -και σε ΜΜΕ- απέδιδαν ορισμένα κείμενα μου σε… επίνευση ….Τσίπρα.
Προφανώς δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που δεν γράφουν καθ’ υπαγόρευση. Και οφείλω να ομολογήσω ότι, ουδέποτε αισθάνθηκα ότι ο πρώην Πρωθυπουργός επιδίωξε να μου υπαγορεύσει οτιδήποτε.
Την βλαπτική πλευρά αυτών των διαδόσεων αντιλήφθηκα ιδιαίτερα μετά το τελευταίο κείμενό μου για τον Δημ. Τζανακόπουλο.
Δεν έχω δυσκολία να παραδεχτώ ότι, αδίκως, συνέδεσα τη λειτουργία του ως γραμματέα του κόμματος -σε σχέση με τη διεύρυνση -με αυτό που χαρακτήρισα «οικογενειακούς λόγους».
Εν πάση περιπτώσει, επειδή κάποιοι παροικούντες στην Κουμουνδούρου αρέσκονται σε ίντριγκες και διαστρεβλώσεις οφείλω – αν και δεν πιστεύω ότι έχει καμία σημασία- κάποιες διευκρινίσεις.
Με όση σημασία έχει πάντως, η υποστήριξή μου προς τον Αλέξη Τσίπρα – αλλά όχι αυτομάτως και προς το κόμμα του- δεν είναι προϊόν καμιάς «συνομιλίας» μαζί του.
Προκύπτει από την πεποίθηση μου για ανάληψη εκ μέρους του ρόλου φυσικού επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης ως κυβερνώσας δύναμης. Όπως τον έχρισαν οι ψηφοφόροι από το 2012 και εντεύθεν.
Αφού ανοίξαμε τη συζήτηση, θα πω ότι αυτή η υποστήριξη είχε κόστος για μένα. Με στοχοποίησε επαγγελματικά και προσωπικά και αφαίρεσε πολλά από το όποιο κεφάλαιο δημοσιογραφικής αξιοπιστίας διέθετα.
Συγκρούσθηκα με πολλούς, δέχθηκα απειλές και λοιδορίες, έχασα φίλους, χάλασα σχέσεις με γνωστούς και δαπάνησα από τον προσωπικό χρόνο μου.
Επιπλέον δέχθηκα πόλεμο και εχθρότητα από το σύστημα Μητσοτάκη – που ζήτησε την απόλυση μου από ένα εργοδότη μου- από το ΚΙΝΑΛ, αλλά και από τον…ΣΥΡΙΖΑ.
Επί γραμματείας Σκουρλέτη με αποδοκίμασε με- σταλινίζουσα-ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας. Στην οποία ανήκει και ο Τσίπρας, αν δεν απατώμαι.
Εννοείται όλα αυτά ήταν -και είναι- δίχως κέρδος κέρατα. Δεν έχω καμία επιδίωξη, καμία ατζέντα, κανένα προσωπικό όφελος. Ούτε το ΑΠ.
Αλλά δεν αλλάζω γνώμη. Είμαι ευτυχής γιατί -ως συνταξιούχος πλέον-δεν έχω καμία εξάρτηση και μπορώ να κάνω τις επιλογές μου ελεύθερα, στηρίζοντας ή αποδοκιμάζοντας όταν κρίνω, ότιδήποτε και οποιονδήποτε. Και αν κάνω λάθος να το διορθώνω. Ή καμιά φορά να διορθώνω το… σωστό.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η δημόσια παρουσία και η προσωπική ακτινοβολία του Τσίπρα είναι το ισχυρό χαρτί της Δημοκρατικής Παράταξης απέναντι στη σημερινή Δεξιά.
Όσοι με διαβάζουν στο ΑΠ γνωρίζουν ότι ενίσταμαι γιατί ο ίδιος δεν επενδύει αρκούντως σ’ αυτό. Αλλά αυτό είναι δικό του θέμα.
Δεν γνωρίζω ποιοι είναι οι συνομιλητές του- ακούω ό,τι και οι άλλοι.
Αλλά για να τελειώνουμε με τους υποβολείς που διακινούν ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι… υποβολέας μου -επειδή «είμαι συνομιλητής του»- και για να απαλλάξω κάποιους από την συνήθεια «να κάνουν τα παράπονα στον δήμαρχο» εξηγούμαι:
Θα συνεχίσω να γράφω- κριτικά για οτιδήποτε και οποιονδήποτε- και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Αλλά, με λύπη μου, εφεξής δεν θα έχω τη χαρά να απολαύσω μια συνομιλία με τον πρώην Πρωθυπουργό. Δεν θα την επιδιώξω -αν υποθέσουμε ότι και αυτός θα το ήθελε.
Για τους περισσότερους είναι αδιάφορο. Για κάποιους από το κόμμα του, μάλλον σε κακό της κεφαλής τους θα αποβεί ότι απελευθερώνομαι.