Τώρα, πως γίνεται να «κοιλοπονάει» ένας κόσμος 37.000 ανθρώπων, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις (λέμε τώρα και κανένα νούμερο στον αέρα, έτσι για να περάσει η ώρα) και να τίκτουν έναν … Φάμελλο, (οι υπόλοιποι προτίμησαν Πολάκη, Φαραντούρη, Γκλέτσο), αυτό μόνο η κανονικότητα της συνεπούς σταλινογενούς Αριστεράς τα γνωρίζει, ειδικά οι γνωστοί αρουραίοι των υπογείων της Κουμουνδούρου που σχεδίασαν και οργάνωσαν την πλέον κωμική εκλογική διαδικασία όλης της ιστορίας των απογόνων του Ιωσήφ.
Του Χρήστου Υφαντή
Λεπτομέρειες αυτής της κωμικοτραγικής εκλογικής διαδικασίας, όπως η αρχική ανακοίνωση με ποσοστά απολύτως στρογγυλεμένα, η παράταση πλέον της ώρας των αποτελεσμάτων στο ποσοστό 75% των ψηφισάντων, η εμπλοκή στην διαδικασία μιας εταιρείας την οποία η δημοσιογραφική πιάτσα αναζήτησε επιμόνως να ανακαλύψει (καθώς δεν την γνώριζε) και τέλος, η ολοκλήρωση της διαδικασίας χωρίς δεύτερο γύρο εξαιτίας της «μεγαθυμίας» Πολάκη «για να μην ταλαιπωρήσει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ» (λες και δεν γνώριζε εξαρχής την διαδικασία των δύο γύρων) και πολλές άλλες, εξόχως ενδεικτικές του σχεδιασμού, οδηγούν εκ του ασφαλούς στο συμπέρασμα (πλέον της κοινή αίσθησης) πως «αυτό που χθες συνέβη στην Κουμουνδούρου δεν ήταν εκλογές, ήταν προδιαγεγραμμένος διορισμός με εκλογική επίφαση».
Η δήθεν «εκλογή» Φάμελλου ήταν από την αρχή αυτής της «ταλαιπωρίας» η μόνη οδός των ορφανών του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων τους μετεγγραφών από το ΠΑΣΟΚ και την πεθαμένη ΔΗΜΑΡ για να διατηρήσουν σχετικά αλώβητες τις καρέκλες τους (και τις αμοιβές από τις οποίες οι καρέκλες συνοδεύονται) αναμένοντας δυο επόμενες κινήσεις: Την επαναπροσέγγιση με την ομάδα των Τζανακοπουλο-Χαρίτσηδων, οι οποίοι με τον ανθρωποδιώχτη που έχουν δεν σταυρώνουν ψηφοφόρο για ψηφοφόρο και, στη συνέχεια, την θριαμβευτική επάνοδο του «άχαστου ηγέτη του Σουνίου» καβάλα στο άσπρο άλογο να κουβαλάει και την Περιστέρα και να μπαίνει θριαμβευτής στην Κουμουνδούρου «για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση». Με αυτή τη σειρά!
Το σχέδιο είχε επαρκώς περιγραφεί από όσους στοιχειώδη γνώση έχουν της ιστορίας της αριστεράς στην πολιτική ρεμούλα, κομπίνα και απατεωνιά και στον φραξιονισμό, όλες αυτές οι διάσημες ιδιότητες της πολιτικής ιστορίας των αριστερών (και) στην Ελλάδα αναδείχθηκαν για μια ακόμη φορά και μαζί τους ανέδειξαν το μεγαλείο της σταλινοκρατίας, που εξακολουθεί να γοητεύει τους επιγόνους του «πατερούλη» ακόμη και σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και σε πείσμα του διαλείμματος του ευρωκομμουνισμού.
Η ανάδειξη (και όχι εκλογή) Φάμελλου δήθεν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει, εκτός από τιε καρέκλες και τις μηνιαίες αποζημιώσεις των εκλεκτών, δύο προοπτικές: Την πιθανότητα της εκ νέου «κατάληψης» της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την προσθήκη των 11 βουλευτών της Νέας Αριστεράς στους εναπομείναντες του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο πολιτικά αναιδής Ανδρουλάκης να ξαναπάει στη θέση του και την ώθηση της ομάδας Πολάκη σε έξοδο από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στις συζητήσεις που διεξάγονται με τους «παντοτινούς συντρόφους» της ΝΕΑΡ η απομάκρυνση του μπρουτάλ Κρητικού από «το μαγαζί» είναι εκ των ων ουκ άνευ όρος για να επανέλθουν στις εργοστασιακές ρυθμίσεις οι αποχωρήσαντες πριν ένα χρόνο «ορθόδοξοι τσιπρικοί».
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ στην κανονική του μορφή έχει τον Αλέξη Τσίπρα προς των πυλών έτοιμο να αναλάβει και πάλι τα ηνία, ειδικά στην περίπτωση που το «κόλπο» της μεγάλης κεντροαριστεράς δείξει ότι μπορεί να περπατήσει, την ομάδα Χαρίτση-Αχτσιόγλου σε θέσεις ηγετικές και –το κυριότερο- συμφωνημένες από πριν, το παρεάκι Όλγας, Σπίρτζη, Θεοχαρόπουλου, Ζαχαριάδη με ολίγη από Ραγκούση να κάνει κουμάντο και τον Φάμελλο «προεδρεύοντα στον θίασο» να ζεσταίνει την καρέκλα περιμένοντας τον «πρίγκιπα της αριστεράς» να ξεκουνήσει από το Σούνιο και να ανηφορίσει στην πλατεία. Όταν το σχήμα υλοποιηθεί ο Παυλάρας δεν έχει θέση σε αυτό.
Είναι τόσο δημοσκοπικά απελπισμένη η φυσική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από το γεγονός πως απόμεινε να διαχειρίζεται την καθημερινότητα μερικών δεκάδων ( όχι περισσότερων από τρεις) χιλιάδων ψηφοφόρων (μεταξύ των οποίων πολλοί από την Νέα Αριστερά που έτειναν χείρα βοηθείας για να ανατραπεί η βεβαιότητα να νικήσει ο Πολάκης) και τόσο επικίνδυνα εγκλωβισμένη στην αντιπαράθεση με τον Κασσελάκη που έστερξε (δηλαδή σχεδίασε και οργάνωσε) στον παραμύθι «περί 74.000 ψηφισάντων», όταν όλοι ξέρουν πως αυτοί που ξεκούνησαν και βρέθηκαν στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίσουν δεν ήταν περισσότεροι από 30.000 (στην καλύτερη περίπτωση).
Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του 2023 κούνησε μαντίλι και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια προς το Κίνημα Δημοκρατίας, με τον κ. Κασσελάκη να ασκεί στο παραδοσιακό συριζαίϊκο πόπολο και στους βουλευτές μια γοητεία, στην οποία «η θεία Όλγα» δεν έχει καμία απάντηση, πέραν των μύθων που κουβαλάει και επιχειρεί να αναδείξει εκ νέου «για την κυβερνώσα αριστερά και τον Αλέξη που όπου να ναι έρχεται για να γίνουμε και πάλι κυβέρνηση». Παρενέργειες από τις πολλές ορθοστατικές παρεμβάσεις εκατέρωθεν των χειλέων…
Με τον άχρωμο, άοσμο και άγευστο Φάμελλο να παριστάνει, « ο ταλαίπωρος», τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, την Όλγα να λύνει και να δένει, την τριάδα Σπίρτζη, Θεοχαρόπουλου, Ζαχαριάδη να «επικοινωνεί» την ορθόδοξη γραμμή «αυτή που συνδέεται με τις καρέκλες που κάθονται», την νυφίτσα τον Παππά να διεκδικεί το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, την παρέα της Αχτσιόγλου να αναζητεί «την οδό της σωτηρίας για να ξαναγίνουν οι περισσότεροι βουλευτές» και να μην χαθούν στην λησμονιά και με αντίπαλο δέος τον Κασσελάκη να ψαρεύει καθημερινά ψηφοφόρους και βουλευτές και να διεκδικεί δημοσκοπική υπεροχή απέναντι στην μποτοξαρισμένη γραία της Κουμουνδούρου, ο Μητσοτάκης δεν θα βαρεθεί απλώς να είναι πρωθυπουργός.
Ο άνθρωπος θα πεθάνει κάποτε και θα εξακολουθεί να πρωθυπουργεύει το ψηφιακό ολόγραμμά του με την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης. Για τέτοιο χάος μιλάμε…
Υ.Γ. Αναμείνατε τις εξελίξεις, μεταξύ των οποίων και την αντίδραση Πολάκη σε όσα του «έστησε» η παρέα της Κουμουνδούρου, ειδικά αν δεν τηρηθούν οι προφορικές συμφωνίες που έγιναν μέχρι να ξεκολλήσει η διαδικασία ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων από το 75%, που είχε ανακοινωθεί …
Η «θεία Όλγα» είπε «ναι» στις απαιτήσεις του δημάρχου με τα διπλά βιβλία, επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Μόλις ο Σωκράτης εγκαθιδρυθεί, ο Πολάκης θα δει τα ραπανάκια ανάποδα, πολιτικά πάντα.