Όταν ξέσπασε η κρίση της Lehman Brothers, όλοι διαβεβαίωναν ότι οι επιπτώσεις θα ήταν περιορισμένες και πλήρως ελεγχόμενες, αλλά μερικούς μήνες αργότερα, με αφορμή και τους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης, όπως ήταν η Ελλάδα, φτάσαμε να συζητάμε ακόμη και για την κατάρρευση του ευρώ.

Όταν γίνεται ένας σεισμός και σηκώνεται τσουνάμι, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πού θα φτάσουν τα πελώρια κύματα. Όσοι δε, δηλώνουν ότι είναι προετοιμασμένοι, μάλλον η εμπειρία του παρελθόντος, έχει αποδείξει ότι στο τέλος πιάνονται στον... ύπνο και στη συνέχεια, αναγκάζονται να λάβουν αποφάσεις με τεράστιο κόστος, που ούτε οι ίδιοι τολμούσαν να διανοηθούν...

Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να μιλάμε για ένα συστημικό κίνδυνο στις ΗΠΑ, αλλά σε επόμενη φάση είναι πολύ πιθανό να αρχίσουμε να συζητούμε για πολλαπλές παρενέργειες στους τρεις κυριότερους οικονομικούς χώρους του πλανήτη, δηλαδή σε ΗΠΑ, Κίνα και Ευρώπη.

Η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι είναι καλά προστατευμένη λόγω της δανειακής σύμβασης και της υψηλής ρευστότητας που έχουμε στην... μπάντα, εντούτοις, είναι μια χώρα, η οποία θα μπορούσε να καταστήσει τους επενδυτές πιο επιφυλακτικούς σε σχέση με την ανάληψη ρίσκου. Το τελευταίο που θα ήθελε η κυβέρνηση στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, θα ήταν η διαχείριση μιας νέας "καυτής πατάτας".

Να το πούμε και λίγο... ανάποδα, κάνοντας το... φραγκοδίφραγκα.  Φανταστείτε να σπάσει πάλι ο... διάολος το... ποδάρι του και να μπλέξουμε σε μια ανάλογη (όχι ίδιους μεγέθους) περιπέτεια στην Ελληνική οικονομία και να έχουμε στη διαχείριση της κατάστασης άλλα κόμματα και πρόσωπα, Ιδίως δε, πρόσωπα από το κοντινό παρελθόν, που λίγο έλειψε να μας οδηγήσουν στον γκρεμό. Όσο και να... ωρίμασαν, σίγουρα θα είναι τρομακτικά κατώτεροι των περιστάσεων, λόγω έλλειψης εμπειρίας, γνώσης και ιδεολογικών συμπλεγμάτων.

Επιπλέον, δεν τολμούμε να διανοηθούμε τι θα συμβεί, τη στιγμή που παρά τα προβλήματα, γίνονται επενδύσεις, λείπουν εργατικά χέρια από την οικονομία και ταυτόχρονα, βρισκόμαστε σε ανοδική πορεία στους μισθούς και τα εισοδήματα. Όταν μάλιστα, έχεις να κάνεις με ανεκπαίδευτους... σταθμάρχες, σαν αυτόν της Λάρισας, οι οποίοι θα κάνουν τους... τροχονόμους στη διαχείριση μιας δύσκολης κατάστασης, τότε αντιλαμβάνεστε το... μπλέξιμο. Σκεφτείτε τη διαχείριση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ή πιο πριν, την πανδημία του κορωνοϊού, έχοντας στο τιμόνι πρόσωπα με την... εμπειρία του μοιραίου σταθμάρχη της Λάρισας! Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!

Η αντιμετώπιση ιστορικά μεγάλων προκλήσεων που συμβαίνουν κάθε 100 χρόνια, η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στην ενέργεια, την εθνική άμυνα και την εξωτερική ασφάλεια της Ευρώπης, καθώς και τα επιτεύγματα στην οικονομία μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να σκεφτούμε μια άλλη ομάδα που θα μπορούσε να αναλάβει τις τύχες και τη διαχείριση της χώρας, επεκτείνοντας τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στο Κράτος.

Εν ολίγοις, δεν τολμούμε να διανοηθούμε ένα σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜεΡΑ 25, το οποίο θα μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα. Ταυτόχρονα, δεν τολμούμε να διανοηθούμε ότι θα υπήρχαν εταίροι και σύμμαχοι στην Ευρώπη και στον δυτικό κόσμο, οι οποίοι, θα άφηναν στην τύχη της τη διακυβέρνηση της χώρας, από θνησιγενή σχήματα, ιδίως όταν αποδεικνύεται στην πράξη ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, μπορεί να... σκάσουν "βόμβες" που θα πλήξουν τους πάντες.

Τελικώς, ακόμη και αν δεν ευοδωθεί το σενάριο της αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, σίγουρα θα ήταν πολύ εποικοδομητικό ένα πιθανό σχήμα συγκυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Τα δύο τελευταία σενάρια, είναι σενάρια εφησυχασμού για τους δανειστές, εταίρους και συμμάχους της χώρας.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, ας σκεφτούμε τις... παρενέργειες. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν πρέπει να το δούμε στην πράξη, γιατί θα είναι πάρα πολύ αργά και αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι εξαιρετικά επώδυνο. Ο μόνος τρόπος για να μην... μπλέξουμε είναι η σωστή επιλογή μέσα στο παραβάν. Γιατί είναι αποδεδειγμένο ότι όταν κάποιος ψηφίζει με... θολωμένο μυαλό, χωρίς ιεράρχηση της σπουδαιότητας των κρίσιμων ζητημάτων πολιτικής διαχείρισης και της εξέλιξης τους, τότε μετά παίρνει... φόρα και χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο!