Περίοδο παρατεταμένης πολιτικής ραστώνης διανύει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα να δείχνει μια ανεξήγητη εμμονή στην αδιέξοδη στρατηγική του "όχι σε όλα" και της διχαστικής υστερίας, παρά το γεγονός πως μέχρι σήμερα έχει προκαλέσει δημοσκοπική καθίζηση στο κόμμα.
Η βελόνα της άρνησης βρίσκεται διαρκώς κολλημένη στο πικάπ των επιτελών της Κουμουνδούρου, οι οποίοι αδυνατούν να δουν κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα που τρομάζει την κομματική βάση και αποτελεί τη βασική αιτία για τις τάσεις αποσυσπείρωσης ακόμη και στον σκληρό πυρήνα.
Αντί να υιοθετήσει μια εποικοδομητική στάση με κριτική, αλλά και ταυτόχρονη κατάθεση κοστολογημένων και ρεαλιστικών προτάσεων, ελκυστικών στην κοινή γνώμη, η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει επιλέξει τις κραυγές και τις σκληρές επιθέσεις με φόντο τις εξελίξεις στην πανδημία, εκτιμώντας πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα καρπωθεί κομματικά οφέλη.
Μέχρι πριν λίγο καιρό, ο κ. Τσίπρας χαιρόταν αμέριμνος τη σιγουριά της δεύτερης θέσης και ονειροπολούσε πως κάποια στιγμή θα μπει ξανά στο τρένο της εξουσίας. Όμως, οι μεγάλες ανατροπές στο ΚΙΝΑΛ, η νέα ηγεσία και η τροχιά επανεκκίνησης έχουν προκαλέσει πανικό στα ανώτατα κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν πλέον το Νίκο Ανδρουλάκη να τους πλησιάζει απειλητικά στις δημοσκοπήσεις.
Είναι σαφές πως δεν μπορούν να χειριστούν πολιτικά την πολυπλοκότητα της στιγμής με αποτέλεσμα να πέφτουν σε καταστάσεις αυτοπαγίδευσης, όπως είναι το αίτημα για τις πρόωρες εκλογές. Βέβαια υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις επ’ αυτού που συνδέουν την επίμαχη κίνηση με το φόβο του κ. Τσίπρα να διατηρήσει τη δεύτερη θέση και να μην κατρακυλήσει στην τρίτη.