Η Ελλάδα έχει πολύ ισχυρές σχέσεις με τις ΗΠΑ, οι οποίες ξεκινούν από τις επενδύσεις αμερικανικών κολοσσών και φτάνουν στο... Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης!

Βέβαια, στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα υπάρξουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στο νέο αμερικανικό γκουβέρνο, οι οποίοι, θα βάλουν το... χεράκι τους για να συνεχιστούν τα καλά... νταλαβέρια που έχουμε ανοίξει.

Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης

Ο Μητσοτάκης είναι αμερικανοτραφής και γνωρίζει όσο λίγοι ηγέτες τον τρόπο που σκέφτονται και δρουν οι Αμερικανοί. Έχει ισχυροποιήσει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα διεκδικεί ρόλο στις επαφές που θα υπάρξουν με την κυβέρνηση Τραμπ, όπως ακριβώς έδρασε στην περίπτωση της συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των οργάνων της. Ο Μητσοτάκης, ο Μακρόν και ο Τουσκ, αποτελούν αυτή τη στιγμή τρία πολύ δυνατά πρόσωπα, τα οποία μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για μια ενδυνάμωση της Ευρώπης, αλλά και για το "χτίσιμο" σχέσεων εμπιστοσύνης και αμοιβαίου οφέλους με τις ΗΠΑ. Οι λόγοι είναι οικονομικοί αλλά και στρατιωτικοί λόγω της νατοϊκής συμμαχίας.

Ο Μητσοτάκης ζητώντας να δει στην Αθήνα τον Μάικ Πομπέο (πρώην υπουργό Εξωτερικών στην πρώτη θητεία Τραμπ και υποψήφιο για το χαρτοφυλάκιο Άμυνας τώρα), λίγα μόλις 24ωρα πριν τις αμερικανικές εκλογές, έδειξε ότι είναι μεγάλος "παίκτης" της διπλωματίας. Η Ελλάδα μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων της ομογένειας με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων έχει ισχυρά ερείσματα. Ισχυρά ερείσματα αναμένεται να έχει και στην κυβέρνηση Τραμπ, οπότε, ο ρόλος του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι αναβαθμισμένος και μάλιστα διπλά. Μετά την εξαιρετική συνεργασία που είχε με την κυβέρνηση Τραμπ στην πρώτη της θητεία, θα επιδιώξει ανάλογη συνέχεια και τώρα, έχοντας ως στόχο την περαιτέρω ισχυροποίηση των διμερών σχέσεων. Επιπλέον, το όνομα και το κύρος του Μητσοτάκη και της χώρας θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ευεργετικά και σε επίπεδο επαφών ΗΠΑ-Ευρώπης, ώστε να αποφεύγονται εντάσεις και να προωθούνται κοινά αποδεκτές λύσεις.

Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι συγγενές με το Ρεπουμπλικανικό και αυτό βοηθάει σημαντικά στη διατύπωση κοινής γλώσσας για την αντιμετώπιση διαφόρων ζητημάτων. Έως τις εκλογές του 2027, ο Μητσοτάκης έχει πολύ χρόνο ώστε να συμβάλλει καθοριστικά στη σφυρηλάτηση των διμερών σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ, ανεβάζοντας διαρκώς τις "μετοχές" του στο πολιτικό χρηματιστήριο. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει από την πρώτη θητεία Τραμπ πώς πρέπει να κινηθεί και πού πρέπει να στοχεύσει.

Ο πρωθυπουργός μπορεί να αποδείξει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ότι αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο εταίρο, εκπροσωπώντας μια χώρα που... μετράει. Ακόμη και αν η Νέα Δημοκρατία δεν κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές του 2027, το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο οι Αμερικανοί όσο και ο διεθνής παράγοντας θα πιέσουν την κατάσταση, ώστε να βρεθεί πολιτικός εταίρος, που δεν μπορεί να είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ!

Την ίδια στιγμή, στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί ιδιαίτερος προβληματισμός, καθώς χάνονται τα όποια ερείσματα υπάρχουν στο διεθνές περιβάλλον και ειδικά το ευρωπαϊκό.

Το ΠΑΣΟΚ και ο αναβαπτισμένος αρχηγός του, Νίκος Ανδρουλάκης, είδαν μέσα σε μία εβδομάδα να γυρίζει ο κόσμος... ανάποδα. Οι πλημμύρες στη Βαλένθια φέρνουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος είναι επικεφαλής ενός κυβερνητικού εκτρώματος, αν και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, οι Σοσιαλιστές ήταν δεύτερο κόμμα και αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με το πολιτικό περιθώριο για την... καρέκλα. Επιπλέον, οι καταστροφές στη Βαλένθια, έστειλαν το μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να σταματήσει το... παραμύθι για τις "φωτιές Μητσοτάκη" ή τις "πλημμύρες Μητσοτάκη". Οι αποδοκιμασίες και η φυγάδευση του Σάντσεθ είναι μια τρανή απόδειξη για το τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι κάποια καιρικά φαινόμενα είναι πάνω από κυβερνήσεις και πρόσωπα. Γιατί όποιος λαϊκίζει στο τέλος την πληρώνει.

Η τραγωδία της Βαλένθια θα θυμίζει στο ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ότι με τα καιρικά φαινόμενα δεν... παίζεις, γιατί στο τέλος... καίγεσαι ή... πνίγεσαι πολιτικά!

Μετά την ψυχρολουσία για τον σύντροφο Σάντσεθ, ήρθε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, για τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ποντάριζε σε νίκη της Κάμαλα Χάρις. Η σαρωτική νίκη του Τραμπ απέναντι στους Δημοκρατικούς είναι μια νίκη που έχει δομικά χαρακτηριστικά. Οι Αμερικανοί υπερψήφισαν τον Τραμπ γιατί πίστεψαν ότι μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες στην οικονομία, να πατάξει την εγκληματικότητα με πιο αποφασιστικό τρόπο, να περιορίσει τις... εισβολές λαθρομεταναστών και να σταματήσει την... τρέλα των δικαιωματιστών να επιβάλλουν αυτά που θέλουν στους υπολοίπους.

Το τρίτο... χαστούκι για το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη έχει να κάνει με τις εξελίξεις στη Γερμανία. Η παρουσία του Σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Σολτς δημιουργούσε ελπίδες για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, μετά τις εσωκομματικές εκλογές, πίστεψε ότι είχε μπει σε πορεία νίκης στις εκλογές του 2027, είτε ως αυτοδύναμο κόμμα, είτε σε συνεργασία με ό,τι έχει... απομείνει από την Αριστερά! Ο Σολτς είναι με την πλάτη στον τοίχο και οδεύει σε ήττα στις προσεχείς πρόωρες εκλογές, καθώς φαίνεται ότι τον... πνίγει ο "τυφώνας" Τραμπ!

Με τις ΗΠΑ να ακολουθούν μια πορεία εντελώς διαφορετική από το περιεχόμενο της πολιτικής ατζέντας του ΠΑΣΟΚ, τη Γερμανία να οδεύει σε πολιτική αλλαγή με έξοδο του Σολτς από την Καγκελαρία και τον Σάντσεθ στην Ισπανία να περιμένει την... πτώση του, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να... κοιμάται ήσυχος! Μπορεί να λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, οι αλλαγές στο διεθνές σκηνικό είναι τόσο ραγδαίες, που στο τέλος θα συμπαρασύρουν όσους αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, εμμένοντας σε μια... παιδιαρίστικη αντίληψη για την εξουσία. Το κακό με όσους πάσχουν από... μικρομεγαλισμό είναι ότι δεν θέλουν να αντιληφθούν την ταχύτητα με την οποία "τρέχουν" οι εξελίξεις και τις αποφάσεις που αυτές επιβάλλουν.

Εν ολίγοις, το θέμα δεν είναι τα καπρίτσια του κ. Ανδρουλάκη, αλλά το κατά πόσο θα είναι σε θέση να χωνέψει ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα πεδίο άσκησης μικροπολιτικής, αλλά μία χώρα, που ενδιαφέρει στρατηγικά τον διεθνή παράγοντα. Άρα, είναι προφανές και το ενδιαφέρον για τους εγχώριους πολιτικούς συσχετισμούς, αλλά και γι αυτούς που πρέπει να κυβερνήσουν, αφού πρώτα μιλήσει ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του...