Εγκλωβισμένος στην ακατανόητη λογική του «όχι σε όλα» παραμένει ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του, που αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες της σημερινής πολιτικής απαξίωσης και δημοσκοπικής κατρακύλας του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μία περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις σε πολλά επίπεδα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης παραμένει κολλημένος στο αφήγημα της δομικής αντιπολίτευσης, επενδύοντας ταυτόχρονα στην καταστροφολογία και στην ένταση για να συσπειρώσει το δικό του κομματικό ακροατήριο, απομακρύνοντας ωστόσο με τις κινήσεις του ένα σημαντικό κομμάτι μετριοπαθών ψηφοφόρων που αδυνατούν να αποδεχθούν την άσκηση πολιτικής με λογικές που παραπέμπουν στη δεκαετία του '80.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της απαράδεκτης στάσης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αμυντική συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία, εξέλιξη που αποδεικνύει πως ένας ηγέτης όταν βάζει το κόμμα πάνω από το εθνικό συμφέρον και λειτουργεί με τη νοοτροπία της εποχής του 3% είναι καταδικασμένος να αποτύχει και να οδηγήσει την παράταξη του σε μια νέα εκλογική συντριβή με άμεσες συνέπειες και για τον ίδιο.
Μετά από δύο και πλέον χρόνια στα έδρανα της αντιπολίτευσης γίνεται αντιληπτό πως ο κ. Τσίπρας πέταξε στις καλένδες τα μεγαλόπνοα σχέδια για τη μεγάλη κεντροαριστερά, κάνοντας ταυτόχρονα στροφή σε έναν διαρκή ανταγωνισμό με τα κόμματα της Αριστεράς για το ποιος είναι καλύτερος στην επαναστατική γυμναστική.
Μ’ αυτά τα μυαλά ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ στροβιλίζεται στην αυτοσυντήρηση και κατ’ επέκταση φλερτάρει εκ νέου με την αποτυχία, αφήνοντας το πεδίο του Κέντρου και της λογικής αποκλειστικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλωνίζει και να βάζει ισχυρή παρακαταθήκη όχι μόνο για μία νέα νίκη όταν στηθούν οι κάλπες, αλλά και για την επίτευξη του μεγάλου στόχου της αυτοδυναμίας.