Τα γεγονότα στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης τόσο στην Πολωνία, όσο και την Ελλάδα δικαιώνουν απόλυτα τις αιτιάσεις και τους επανειλημμένως ισχυρισμούς της ελληνικής πλευράς ότι η Ευρώπη οφείλει μια ολιστική απάντηση στους ταραξίες της ευρύτερης περιοχής, βάζοντας τον κ. Ερντογάν και τους ομοϊδεάτες του στη θέση τους.
Οι νέοι λεονταρισμοί του Τούρκου Προέδρου και οι απειλές απέναντι στην Ελλάδα αποδεικνύουν πως η γείτονα συνεχίζει να παίζει έναν αποσταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, ανεβάζοντας στα ύψη τους τόνους με αδικαιολόγητες προκλήσεις και με επιθετική ρητορική που ξεφεύγει από τα όρια.
Παράλληλα, η Άγκυρα συνεχίζει να εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό για να εκβιάσει την Ε.Ε και τη Δύση, προκειμένου να ανακτήσει έμμεσα το χαμένο έδαφος σε διπλωματικό και γεωστρατηγικό επίπεδο την ώρα που είναι εμφανής η απόσταση που τη χωρίζει με τις ΗΠΑ και με δεδομένα τα έντονα εσωτερικά προβλήματα σε οικονομικό επίπεδο.
Είναι χαρακτηριστική η αδυναμία της Τουρκίας να διαδραματίσει το ρόλο που θα επιθυμούσε, ενώ η απόφαση της να εκπροσωπηθεί στη διάσκεψη του Παρισιού για τη Λιβύη σε επίπεδο υφυπουργού Εξωτερικών καταδεικνύει τη δυσαρέσκεια και τον προβληματισμό που επικρατεί στο εσωτερικό της για τη διαρκή περιθωριοποίηση από το διεθνή παράγοντα το τελευταίο διάστημα.
Οι Βρυξέλλες έχουν επανειλημμένως τοποθετηθεί πάνω στην ανάρμοστη συμπεριφορά του κ. Ερντογάν, αλλά στην παρούσα φάση είναι ενδεδειγμένη η σκλήρυνση της στάσης και η επίδειξη αποφασιστικότητας ώστε να μην επιτρέψουν σε κανένα με όχημα το μεταναστευτικό να εκβιάσουν την Ευρώπη, όπως συμβαίνει τόσο με την περίπτωση Λουκασένκο στα σύνορα Πολωνίας και Λευκορωσίας, όσο και με εκείνη των Τούρκων στο Αιγαίο και στα χερσαία σύνορα στον Έβρο.
Η Ελλάδα λειτουργούσε πάντα ως σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και η ισχυροποίηση της θέσης της συνάδει με τα πραγματικά συμφέροντα της Ε.Ε απέναντι σε εκείνους που αξιοποιούν μείζονα θέματα για να δημιουργήσουν εντάσεις, διαταράσσοντας την κοινωνική ειρήνη και τη διεθνή σταθερότητα.