Ο Διονύσης Τεμπονέρας έχει μπει με ορμητικό τρόπο στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει εκτιναχθεί στην κομματική επετηρίδα ήδη από την εποχή που, χωρίς να «παίζει» με συγκεκριμένες τάσεις και συστήματα, «έσκισε» στις αρχαιρεσίες για την Κεντρική Επιτροπή και τα υπόλοιπα κομματικά όργανα. Τότε ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε να τον προσεγγίζει και να οικοδομεί μαζί του μία σχέση μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και την παρακάμερα της εσωκομματικής «κουζίνας» της Κουμουνδούρου.
Σημειωτέον ότι, αν και ο Τσίπρας μιλάει πολύ στους δικούς του ανθρώπους και ο 7ος όροφος της Κουμουνδούρου είναι «σουρωτήρι» (δηλαδή όλοι ξέρουν ποιους και κάθε πότε βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας), οι επαφές του με τον Τεμπονέρα κρατήθηκαν μυστικές. Ως εκ τούτου, το «Αγκίστρι» -που γενικώς έχει αποδείξει στους αναγνώστες του ότι, αν μη τι άλλο, έχει εικόνα τού τί γίνεται στην Κουμουνδούρου…- κατέγραψε αρκετούς «πεφτοσυννεφάκηδες» άμα τη ανακοινώσει της απόφασης Τσίπρα να αναλάβει ο γνωστός εργατολόγος συντονιστής της εκλογικής επιτροπής των αρίστων που ο ίδιος συνέστησε. Κανείς, δηλαδή, δεν είχε πάρει είδηση τα «κρυφά ραντεβού» του Αλέξη με τον Διονύση...
Τούτων δοθέντων, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Τεμπονέρας αποτελεί το «next big thing» στην Κουμουνδούρου -με ό,τι σημαίνει αυτό σε μία φάση που η «διαδοχολογία» δίνει και παίρνει σε όλα τα «πηγαδάκια». Μάλιστα, κάποιοι βλέπουν πίσω από την ώθηση που δίνει αφειδώλευτα στον πατρινό εργατολόγο ο Αλέξης Τσίπρας, ένα μήνυμα που θέλει να στείλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα στελέχη τυχόν βιάζονται για την… «επόμενη μέρα». Το ότι αφήνει δηλαδή ανοιχτά όλα τα σενάρια αναφορικά με την εσωκομματική εκτόξευση του Τεμπονέρα αποτελεί ένα μήνυμα σε τυχόν «δελφίνους» ότι ο ίδιος θα δρομολογήσει -όταν το αποφασίσει- την διαδοχή του και όσοι βιάζονται μπορεί να μείνουν με το… δαχτυλίδι στο χέρι.
Και, μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να θαυμάζει τον Ανδρέα Παπανδρέου, όμως αυτό που έχει στο μυαλό του είναι ακριβώς εκείνο που είχε κάνει μετά το ’88 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και τον μιμήθηκε το 2004 ο Κώστας Καραμανλής με το ίδιο πρόσωπο: τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Μητσοτάκης, ως γνωστόν, «έφτιαξε» τότε τον Αντώνη Σαμαρά, εκτινάσσοντάς τον μέσω των υπουργείων Οικονομικών και Εξωτερικών στην κορυφή του πολιτικού σκηνικού -κάτι που «πλήρωσε» το ’93. Ο δε Καραμανλής ενέταξε τον Σαμαρά στη ΝΔ για να στείλει μήνυμα στην Ντόρα -και αυτό το μήνυμα, 5 χρόνια αργότερα, κατέστη… αυτοεκπληρούμενη προφητεία όταν η Ντόρα ηττήθηκε βαριά, στις 29 Νοεμβρίου του 2009, από τον Μεσσήνιο, στην μάχη για την διαδοχή Καραμανλή.
Τώρα, λοιπόν, με αφορμή την τοποθέτηση του Διονύση Τεμπονέρα στην «βιτρίνα» του κόμματος αλλά και το κλίμα που επικρατεί από διάφορους «τσιπρικούς» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και στα social media υπέρ του συντονιστή της εκλογικής επιτροπής, ο Αλέξης Τσίπρας στέλνει ένα μήνυμα προς... πάσα κατεύθυνση. Γιατί, όταν διάφοροι «τσιπρικοί» γράφουν και λένε δεξιά και αριστερά ότι δεν καταλαβαίνουν «γιατί έπρεπε να φάμε 20 μονάδες στο κεφάλι για να βγάλουμε μπροστά τον Τεμπονέρα», αυτό δεν διαβάζεται μόνο ως αναγνώριση του ταλέντου του εργατολόγου, αλλά και ως μομφή για όσους ήταν... ήδη μπροστά: δηλαδή, για τους βασικούς «δελφίνους» Έφη Αχτσιόγλου και Αλέξη Χαρίτση.
Βεβαίως, προσώρας απόφαση για «δαχτυλίδι» δεν έχει υπάρξει και η στήλη είναι σε θέση να γνωρίζει ότι αν ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίσει να αποχωρήσει, «βλέπει» στη θέση του έναν εκ των Αχτσιόγλου και Χαρίτση. Όμως, το να μην παίρνει κανείς... θάρρος και το να θυμούνται όλοι ποιος κρατάει την μπαγκέτα της ορχήστρας δεν έβλαψε ποτέ κανέναν «μαέστρο» -απλώς, καμία φορά, τα γεγονότα αυτονομούνται και τα «δαχτυλίδια» είτε πηγαίνουν σε λάθος χέρια, είτε δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους.