Στο μικροσκόπιο των επιτελείων όλων των κομμάτων βρίσκονται τα ευρήματα των τελευταίων μετρήσεων, την ώρα που η χώρα σφυροκοπείται εκ νέου από ένα νέο μεγάλο κύμα της πανδημίας.
Το πιο ανησυχητικό από όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι η διατυπωμένη άρνηση ενός μεγάλου κομματιού των ανεμβολίαστων να πειστούν, γεγονός που επηρεάζει πέρα από κάθε αμφιβολία τη στρατηγική της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση μιας σύνθετης κατάστασης, χωρίς να πλήττονται σημαντικοί τομείς, όπως η οικονομία η οποία βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης και δημιουργεί προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο από τη νέα χρονιά.
Δηλαδή, το Μέγαρο Μαξίμου χρειάζεται να λάβει υπόψη πως το πρόγραμμα εμβολιασμού έχει σχεδόν εξαντλήσει τα περιθώρια του, αφού οι λεγόμενοι αντιεμβολιαστές παραμένουν στην πλειοψηφία αμετακίνητοι στις απόψεις τους.
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει κυρίαρχη στο πολιτικό σκηνικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού αφού ο αισιόδοξος στόχος της αυτοδυναμίας προϋποθέτει μεγάλη συσπείρωση στο παραδοσιακό ακροατήριο και διεύρυνση σε άλλες κοινωνικές ομάδες και τους νέους.
Στην αντίπερα όχθη, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να παλεύει με τον κακό του εαυτό, ενώ οι χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις προκαλούν ανησυχία στην ηγετική ομάδα του κόμματος, αλλά πολύ περισσότερο στην κομματική βάση που βλέπει πλέον πως το τρένο με κατεύθυνση την εξουσία έχει ήδη αναχωρήσει χωρίς τον κ. Τσίπρα μέσα.
Η σημερινή αρνητική εικόνα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συνδέεται πρωτίστως με την απουσία ενός σύγχρονου ρεαλιστικού και ελκυστικού στους πολίτες προγραμματικού λόγου και κοστολογημένων προτάσεων, ενώ η εμμονή σε παραδοσιακές πρακτικές της Αριστεράς και στη δομική αντιπολίτευση του "όχι σε όλα" φαίνεται πως στοιχίζει πολύ.
Όλα τα παραπάνω ενδέχεται να αποτελέσουν τη θρυαλλίδα για την περαιτέρω συρρίκνωση, την ώρα που οι διεργασίες στην ευρύτερη κεντροαριστερά δημιουργούν συνθήκες ανατροπών και αλλαγών στην πολιτική σκακιέρα.