Για το φαινόμενο Κασσελάκης έχουν γραφτεί τα μύρια όσα. Αναλύσεις, προβλέψεις, ύμνοι, ειρωνικά σχόλια, υποδείξεις και αποδοκιμασίες. Στον κυκεώνα των μηνυμάτων οι αναλυτές παρέλειψαν να ασχοληθούν με τους ρόλους του Νίκου Παππά, συνυποψηφίου του Κασσελάκη και ένθερμου υποστηρικτή του στον δεύτερο γύρο της αναμέτρησης, του Παύλου Πολάκη και του ναυάρχου ε.α. Ευάγγελου Αποστολάκη. Αυτό το σχόλιο δεν επιδιώκει να εκτιμήσει το μέγεθος της βοήθειας που του προσέφεραν η συστράτευση και η κομψή αναδίπλωση. Περιορίζεται να αναδείξει την υπερβολή στους πανηγυρισμούς των «νικητών».
Η εκκλησιαστική παράδοση αναφέρει ότι ο Συμεών ο Στυλίτης τρεφόταν με τις ψείρες του. Η ελληνική Αριστερά είναι ολιγαρκέστερη. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ευρισκόμενος σε κατάθλιψη μετά τις αλλεπάλληλες συντριπτικές ήττες, πλέει σε πελάγη πολιτικής ευτυχίας μετά την θριαμβευτική επικράτηση ενός ευειδούς και αμερικανοσπουδαγμένου «Πορτοκάλος» που ήρθε εξ ουρανού και τους πήρε το μαγαζί με μερικά καλοφτιαγμένα βιντεάκια στο Τικ Τοκ. Και η ευτυχία ξεχειλίζει σε βαθμό που να έχουν προεξοφλήσει την ανατροπή του καθεστώτος Μητσοτάκη παραγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε σκέψη για προκήρυξη εκλογών στο εγγύς μέλλον. Ο καθένας έχει δικαίωμα στο όνειρο. Αλλά εν προκειμένω τα πανηγυρικά σχόλια έχουν υπερβεί κάθε όριο κοινής λογικής.
Ένα τμήμα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ αναπέμπει δοξαστικά στον Πολάκη, διότι «ο Παύλος νιώθει την κοινωνία». Ένα άλλο διαπιστώνει ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε απογοητευτεί «σηκώθηκε από την πολυθρόνα» κι έδωσε βροντερό παρών του στην αναμέτρηση. Τα άδολα αισθήματα όμως δεν συμβαδίζουν με την στενόμυαλη πραγματικότητα των αριθμών. Ας δούμε ειδικότερα την μετάλλαξη του Ν. Παππά. Το υψηλόβαθμο στέλεχος του κλίματος Τσίπρα (ο οποίος θυμίζει τη γάτα του Σρέντιγκερ: υπήρχε και δεν υπήρχε σε όλη τη διαδικασία) αποφάνθηκε ότι οι υποστηρικτές της Έφης Αχτσιόγλου είναι όσοι δεν επιθυμούν «τον μετασχηματισμό και τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ». Πάντα κατά τον Ν. Παππά, που καμαρώνει για την ομόφωνη καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο, ο «λαός του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε» και αναρωτήθηκε «ποιος θα αντιταχθεί στη λαΪκή βούληση».
Ας δούμε τους αριθμούς (τα νούμερα τα ξέραμε από πριν):
Στον δεύτερο γύρο ψήφισαν 133.000 – περίπου 15.000 λιγότεροι από όσους στον πρώτο γύρο. Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι δεν ήταν στα καλύτερά του, προτιμήθηκε από 1.184.621 ψηφοφόρους. Πριν από την δεύτερη ψηφοφορία κάποιοι αισιόδοξοι που περίμεναν ντέρμπι σημείωναν ότι από τα εγγεγραμμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησαν την αποχή περίπου 70.000. Και έθεταν το ερώτημα: αν σηκωθούν από τον καναπέ και πάνε μέχρι την κάλπη μπορεί να πετύχουν και την ανατροπή του αποτελέσματος; Προφανώς φρονούσαν ότι ως «παλιοσειρές» θα προτιμούσαν την Αχτσιόγλου σε σχέση με ένα λαμπερό πρόσωπο που όμως εκπροσωπεί όσα ο αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ απέρριπτε και χλεύαζε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μόλις περίπου 6.500 ενδιαφέρθηκαν να τιμήσουν τα κομματικά ήθη και να υποστούν τη θυσία να εγκαταλείψουν τον καναπέ.
Συμπερασματικά, από τους 1.185.000 οπαδούς που είχαν απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα ενδιαφέρθηκαν μόλις 133.000 για τον διάδοχό του. Κι απ’ αυτούς σχεδόν 75.000 ενέκριναν τον Στέφανο Κασσελάκη και, πιθανόν εν αγνοία τους, τον μετασχηματισμό και τη διεύρυνση του «ορφανού» κόμματος, όπως ερμήνευσε το αποτέλεσμα ο Ν. Παππάς. Χρειάζεται καλπάζουσα φαντασία και απεριόριστη αισιοδοξία για να τους αποκαλέσεις «λαό του ΣΥΡΙΖΑ» κι ακόμη περισσότερο «κοινωνία». Πιο πιθανό είναι οι ανάλγητοι αριθμοί να δείχνουν ότι ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να φυλλοροεί και η κοινωνία να είναι παγερά αδιάφορη για όσα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες στην Κουμουνδούρου. Ο χρόνος θα δείξει αν ο επικοινωνιακός νέος αρχηγός έχει τον τρόπο και τα προσόντα να αλλάξει αυτή την κατάσταση.