Πριν μερικές ημέρες συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από την ημέρα εκλογής του Μητσοτάκη στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας και σε μερικές ημέρες, συμπληρώνονται επίσης 7 χρόνια από την ημέρα που ο Τσίπρας βλέπει... μονίμως την πλάτη του Μητσοτάκη στις δημοσκοπήσεις.
Με βάση τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά όλων των δημοσκοπήσεων, ο Τσίπρας βαδίζει ολοταχώς για νέες ήττες και στην Κουμουνδούρου πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όσο υπάρχει ο Τσίπρας, θα υπάρχει ο Μητσοτάκης και το αντίστροφο!
Η απουσία ποιοτικού αφηγήματος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και η... υποκλοπή της (θεωρητικά) αριστερής ατζέντας του από την κυβέρνηση, αναγκάζουν την Κουμουνδούρου σε κινήσεις απελπισίας. Σαν και αυτήν με το τηλεοπτικό σποτάκι όπου ένας νέος εμφανίζει τα ελληνικά πανεπιστήμια ως χώρους όπου τα παιδιά της μέσης ελληνικής οικογένειας δεν σπουδάζουν, αλλά κάθε μέρα τρώνε ξύλο από αστυνομικούς!
Με τέτοιες γελοιότητες, ο Τσίπρας καταγράφεται όχι απλά ως loser, αλλά και ως ένας γελοίος πολιτικός που δεν μπορεί να δώσει προοπτική, δεν ξέρει να διαχειριστεί κρίσεις και προκλήσεις και απλά περιορίζεται να μιλά για "προοδευτική διακυβέρνηση", εκπροσωπώντας το παρελθόν, τον αναχρονισμό και την καθυστέρηση.
Το δύσκολο για τον Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι παίζει μόνος του... μπάλα στον ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι η επόμενη μέρα. Το αμέσως χειρότερο για τον Τσίπρα είναι ότι μια νέα τετραετία Μητσοτάκη θα οδηγήσει τη χώρα σε ακόμη υψηλότερο ΑΕΠ και υψηλότερους μισθούς. Και στην πολιτική όταν δεν έχεις κάτι να πεις και σε αγνοούν κάθε μέρα ολοένα και περισσότεροι, τότε κάποια στιγμή είτε συνειδητοποιείς ότι ήρθε το πολιτικό σου τέλος ή πέφτεις χωρίς να το καταλάβεις...