Bild: Τα τρία βήματα που μπορούν να οδηγήσουν την Ουκρανία στη νίκη επί της Ρωσίας

Εννιά μήνες έχουν περάσει από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Τον Φεβρουάριο ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στην Ουκρανία, ωστόσο δεν κατάφερε να επικρατήσει.

Το μήνυμα του Ουκρανού Προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που διατυμπανίζει εδώ και μήνες, είναι σαφές: νίκη για την Ουκρανία σημαίνει μόνο την απελευθέρωση ολόκληρης της εθνικής επικράτειας από τη ρωσική κυριαρχία.

Και ενώ πολλοί «δήθεν» εμπειρογνώμονες της Δύσης απέρριπταν τους ισχυρισμούς του Ζελένσκι ως ευσεβείς πόθους, μόλις πριν από λίγους μήνες, η διεθνής κοινότητα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακαταλάβει τη χώρα της, σταδιακά όμως.

Η Ρωσία έχει ξεμείνει από στρατιωτικά και υλικοτεχνικά αποθέματα. Ακόμη και με σχεδόν μισό εκατομμύριο στρατιώτες, δεκάδες χιλιάδες μισθοφόρους, τανκς από τη Λευκορωσία και drones από το Ιράν, δεν μπορεί να έχει το «πάνω χέρι» στο πεδίο της μάχης.

Αντιθέτως, το Κρεμλίνο προσπαθεί απεγνωσμένα να παραμείνει στην πρώτη γραμμή, ωστόσο πρέπει να κάνει υποχωρήσεις μεγάλης κλίμακας σε διάστημα λίγων εβδομάδων.

Ωστόσο, μετά την απελευθέρωση της Χερσώνας και άλλων 100 οικισμών στην ομώνυμη περιοχή, τι πρέπει να γίνει έτσι ώστε η Ουκρανία να αναδειχθεί νικήτρια βάζοντας τέλος στον πόλεμο;

Πρώτο Βήμα: Επιστροφή στην 24η Φεβρουαρίου

Ο πρωταρχικός στόχος του ουκρανικού στρατού είναι να ανακαταλάβει όλα τα εδάφη στα οποία έβαλε «μπότα» η Ρωσία μετά τις 24 Φεβρουαρίου με την προσάρτησή τους τον Σεπτέμβριο.

Έπειτα την απελευθέρωση της Χερσώνας, δυτικά του ποταμού Δνείπερου, ο ουκρανικός στρατός κινείται ανατολικά. Τα στρατεύματα του Κιέβου θέλουν να πορευτούν προς την Αζοφική Θάλασσα μέσω της Ζαπορίζια, απελευθερώνοντας τις πόλεις Μελιτόπολη και Μπερντιάνσκ.

Τα ουκρανικά στρατεύματα σκοπεύουν να προχωρήσουν δυτικά και να λάβουν τον έλεγχο της υπόλοιπης Χερσώνας μέχρι το στενό πέρασμα στην Κριμαία.

Την ίδια ώρα, η Ουκρανία αυξάνει συνεχώς την πίεσή της στο ανατολικό μέτωπο, θέλοντας να απελευθερώσει τις περιοχές στο Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ, περιοχές στις οποίες έχει τον έλεγχο η Ρωσία από τον Φεβρουάριο.

Αν γίνει αυτό, θα αποκατασταθεί η προπολεμική κατάσταση, σχολιάζει το γερμανικό δημοσίευμα. Αλλά η Ουκρανία δεν θα είναι πλέον ικανοποιημένη με αυτό.

Βήμα 2: Όχι άλλες ψευδο-λαϊκές δημοκρατίες

Στα μάτια πολλών Ουκρανών, η κυβέρνησή τους περίμενε περίπου οκτώ χρόνια για να επαναφέρει υπό τον έλεγχό της τις ψευδο-λαϊκές δημοκρατίες που πολέμησαν τον ρωσικό στρατό. Ισχυρά οδοφράγματα είχαν στηθεί κατά μήκος της εσωτερικής-ουκρανικής «γραμμής επαφής» στα σύνορα των «λαϊκών δημοκρατιών» που ίδρυσε η Ρωσία από το 2014.

Αλλά από τον περασμένο Φεβρουάριο, το Κρεμλίνο «έκαψε» όλα τα μέλη των «αμυντικών πολιτοφυλακών» στο μέτωπο. Με άλλα λόγια, δεν έχει μείνει σχεδόν κανείς να υπερασπιστεί τις δομές που έστησε η Ρωσία στην Ουκρανία πριν οκτώ χρόνια.

Εάν λοιπόν ο ουκρανικός στρατός προχωρήσει στα σύνορα των ψευδο-λαικών δημοκρατιών, δεν αναμένεται να λάβουν μεγαλύτερη αντίσταση από αυτή που ήδη προβάλλει η Ρωσία.

Η απελευθέρωση ολόκληρων περιοχών του Ντονέτσι και του Λουχάνσκ, συμπεριλαμβανομένων των ομώνυμων πρωτευουσών, δεν βρίσκεται πλέον στη σφαίρα του αδύνατου, επισημαίνει η εφημερίδα Bild.

Βήμα Τρίτο: Η Κριμαία είναι ουκρανική

Το τρίτο και τελευταίο βήμα προς τη νίκη για την Ουκρανία είναι επίσης το πιο επικίνδυνο. Περιλαμβάνει την ανακατάληψη της χερσονήσου της Κριμαίας, την οποία η Ρωσία έχει προσαρτήσει από το 2014 και την οποία το καθεστώς της Μόσχας θεωρεί ρωσικό έδαφος για πάνω από οκτώ χρόνια.

Για πολύ καιρό, η απελευθέρωση της Κριμαίας θεωρούνταν αδύνατη γιατί η Ρωσία απειλούσε με πυρηνικά όπλα εάν η Ουκρανία τολμούσε να κάνει αυτό το βήμα. Αλλά εδώ και μια εβδομάδα είναι σαφές ότι τέτοιες απειλές είναι μπλόφες του Κρεμλίνο.

Η Χερσώνα ήταν επισήμως «ρωσικό έδαφος» από τα τέλη Σεπτεμβρίου με τη Μόσχα να απειλεί τους Ουκρανούς ότι θα αντεπιτεθεί με ατομικές βόμβες. Ωστόσο, από τότε που ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε σχεδόν αμαχητί , το Κρεμλίνο μείωσε σε σημαντικό βαθμό την επιθετική ρητορική του.

Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: για να απελευθερωθεί η Κριμαία από τον ρωσικό ζυγό, η Ουκρανία θα πρέπει να επιτεθεί από τον Βορρά και, αν είναι εφικτό, να κόψει τον εφοδιασμό μέσω της γέφυρας της Κριμαίας.

Αλλά μετά την επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας και τη βύθιση της ρωσικής ναυαρχίδας στη Μαύρη Θάλασσα, όλα αυτά δεν φαίνονται πλέον ακατόρθωτα. Για την επίτευξη του σχεδίου της Ουκρανίας - να νικήσει, δηλαδή την αυτοκρατορία του Πούτιν-, η Δύση θα πρέπει να την στηρίξει.

Άλλωστε, αν οι ΗΠΑ ή η Ευρωπαϊκή Ένωση πουν «όχι» στην απελευθέρωση των λαϊκών δημοκρατιών ή στην έφοδο του Κιέβου στην Κριμαία «για να μην στριμώξουν τη Ρωσία», τότε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα έχει σοβαρό πρόβλημα.

Η Ουκρανία εξαρτάται λοιπόν από τις παραδόσεις όπλων από τη Δύση προκειμένου να συνεχίσει την επιτυχημένη αμυντική της εκστρατεία.

Άρα, και για τα τρία βήματα του ουκρανικού απελευθερωτικού αγώνα, το Κίεβο χρειάζεται την αμέριστη βοήθεια της Δύσης για να μην μείνει μόνη της απέναντι στον αριθμητικά πολύ ανώτερο ρωσικό στρατό.

Η νίκη επί της Ρωσίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν, όχι μόνο η Βαρσοβία και το Λονδίνο, αλλά και το Βερολίνο, το Παρίσι και η Ουάσιγκτον δώσουν στην Ουκρανία τα στρατιωτικά μέσα που τόσο πολύ έχει ανάγκη.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις