Σταθερή μείωση της θνητότητας από καρκίνο την πενταετία 2015-2019 καταγράφει ετήσια εθνική αναφορά στις ΗΠΑ. Η μείωση διαπιστώνεται και στα δύο φύλα. Μεγαλύτερη ήταν η μείωση για τον καρκίνο του πνεύμονα και το μελάνωμα.
Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται μεγάλη πρόοδος στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Οι εξελίξεις περιλαμβάνουν νέες μεθόδους προσυμπτωματικού ελέγχου, διάγνωσης αλλά και θεραπευτικές μεθόδους που αυξάνουν την επιβίωση των ασθενών. Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας όλων αυτών των παρεμβάσεων γίνεται με επιδημιολογικές μελέτες που καταγράφουν την επίπτωση αλλά και την θνητότητα από τη νόσο ανά χώρα αλλά και παγκοσμίως.
Στο πλαίσιο αυτό οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μιχάλης Λιόντος (Επίκουρος Καθηγητής), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια), Φλώρα Ζαγουρή (Καθηγήτρια), και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν την πρόσφατη δημοσίευση των στατιστικών δεδομένων για τον καρκίνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Με βάση τα δεδομένα για την πενταετία 2015-2019:
Υπάρχει σταθερή μείωση της θνητότητας από καρκίνο και για τα δύο φύλα με ρυθμό 2.1% ετησίως
Αξιολογώντας τα δεδομένα από το 2001, ο ρυθμός μείωσης της θνητότητας επιταχύνθηκε κατά την τελευταία πενταετία.
Η μείωση της θνητότητας ήταν μεγαλύτερη για τον καρκίνο του πνεύμονα και το μελάνωμα, αντανακλώντας το σημαντικό όφελος στην επιβίωση που έχει επιφέρει στα νεοπλάσματα αυτά η χρήση της ανοσοθεραπείας.
Αντίθετα, η επίπτωση της νόσου στο σύνολό της δεν μεταβλήθηκε σημαντικά την πενταετία 2014-2018.
Μεταξύ των επιμέρους νεοπλασμάτων που παρατηρήθηκε αύξηση της επίπτωσης και στα δύο φύλα ήταν ο καρκίνος παγκρέατος.
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια δυσίατη νόσος που δυστυχώς διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο και έχει πτωχή επιβίωση. Για το λόγο αυτό, ο καρκίνος παγκρέατος βρέθηκε στο επίκεντρο της φετινής μελέτης.
Τα νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι από το 2001 η επίπτωση του καρκίνου του παγκρέατος αυξάνεται με ρυθμό 1% ετησίως και η θνητότητα με 0.2%. Υπάρχουν όμως και ενθαρρυντικά μηνύματα από την έρευνα καθώς προκύπτει ότι η ετήσια και η πενταετής επιβίωση για το νεόπλασμα αυτό έχει αρχίσει να αυξάνεται συνέπεια των νέων θεραπευτικών επιλογών.