Κριτική για τις διαδικασίες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, και την εν γένει λειτουργία του κόμματος αλλά και για τον Πάνο Καμμένο, εκφράζουν σε κλειστή τους συνεδρίαση οι 53+.
Βεβαίως όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα πολιτικά για τους Τσίπρα - Καμμένου αφού η "Κίνηση' του Τσακαλώτου και των άλλων σε καμιά περίπτωση δεν προβληματίζει τον Τσίπρα και το Μαξίμου. Και βεβαίως τον Καμμένο...
Σύμφωνα με δημοσίευμα του skai.gr στη συνεδρίαση της κίνησης, στην οποία μετέχουν οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης, Θεανώ Φωτίου, Μερόπη Τζούφη, Θεόδωρος Δρίτσας Τασία Χριστοδουλοπούλου (το παρών έδωσε και ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, αν και δεν είναι μέλος της τάσης) ακούστηκαν επικρίσεις όπως ότι δεν λειτουργούν τα βασικά όργανα του κόμματος που είναι η Πολιτική Γραμματεία και η Κεντρική Επιτροπή.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ασκήθηκε κριτική στον υπουργό Άμυνας και πρόεδρο των ΑΝΕΛ και τις τελευταίες τοποθετήσεις του, με την ομάδα των 53 να «θεωρούν δεδομένο ότι η συνεργασία μαζί του έχει όριο τις εκλογές».
Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν πως στην τοποθέτησή του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επανέλαβε όσα είχε πει στη συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών όπου είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει ένα πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης με κορμό τα προαπαιτούμενα που ήδη συμφωνήθηκαν με τους θεσμούς και τα οποία δεν μπορούν να ολοκληρωθούν για τεχνικούς λόγους.
Στη σκιά της συνάντησης με το Γερμανό ομόλογό του στο Βερολίνο, ο υπουργός των Οικονομικών φέρεται να τόνισε πως έχει ξεκινήσει μια κουβέντα για το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους, χωρίς, ωστόσο να θέλει να ανοίξει περισσότερο τα χαρτιά του.
Στο πεδίο της οικονομίας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στην τοποθέτησή τους πολλά μέλη των 53 επισήμαναν την ανάγκη η χώρα να αποκτήσει όσους περισσότερους βαθμούς ελευθερίας μπορεί μετά την έξοδο από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο, ώστε να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει κομμάτια του προγράμματός του.
Επίσης, στη συνεδρίαση επισημάνθηκε η ανάγκη στις ευρωεκλογές η ομάδα της ευρωαριστεράς να έχει διακριτό ρόλο σε σχέση με την σοσιαλδημοκρατία, αποκρούοντας το «φλερτ» με τους Ευρωσοσιαλιστές.