Έρευνα της NASA υποδεικνύει ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις οι οποίες οδήγησαν στο να καλυφθεί το 80% της επιφάνειας του πλανήτη Αφροδίτης από λάβα ίσως αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα που μετέτρεψε τον κάποτε εύκρατο πλανήτη στον εφιαλτικό κόσμο που βλέπουμε σήμερα.
Η Αφροδίτη έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Γη, οι ομοιότητες όμως σταματούν εδώ. Η επιφάνειά της βράζει στους 460 βαθμούς Κελσίου, θερμοκρασία αρκετά υψηλή για να λιώσει μαλακά μέταλλα όπως ο μόλυβδος, ενώ η ατμοσφαιρική πίεση είναι 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στην επιφάνεια της Γης. Ψηλά στον ουρανό, τοξικά σύννεφα θειικού οξέος ρίχνουν διαβρωτική, όξινη βροχή.
Ο πλανήτης Αφροδίτη είναι αναμενόμενο να είναι θερμότερη από τη Γη, δεδομένου ότι βρίσκεται 40 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά στον Ήλιο. Αυτό όμως δεν αρκεί για να εξηγηθούν οι ακραίες θερμοκρασίες, αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της.
Οι πλανητολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι η Αφροδίτη έπεσε θύμα ενός ακραίου φαινομένου του θερμοκηπίου όταν η ατμόσφαιρά της γέμισε διοξείδιο του άνθρακα, που παγιδεύει τη θερμότητα.
Ως αποτέλεσμα, οι ωκεανοί που μπορεί να υπήρχαν μέχρι τότε έβρασαν και εξατμίστηκαν, και οι υδρατμοί που προέκυψαν λειτούργησαν κι αυτοί ως αέριο του θερμοκηπίου, πριν χαθούν τελικά στο Διάστημα.
Εάν οι ηφαιστειακές εκρήξεις που κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος της Αφροδίτης συνέβησαν όλες σχεδόν ταυτόχρονα, σε διάστημα μερικών εκατομμυρίων ετών, το CO2 που απελευθερώθηκε από τα ηφαίστεια μπορεί να ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει την παγκόσμια θέρμανση, εκτιμά η μελέτη που δημοσιεύεται στο Planetary Science Journal.
Το ίδιο φαινόμενο έχει εξάλλου συμβεί επανειλημμένα και στη Γη, αν και όχι σε τέτοιο βαθμό. Η ζωή στον πλανήτη μας έχει περάσει από τουλάχιστον πέντε συμβάντα μαζικής εξαφάνισης ειδών, τα περισσότερα από τα οποία αποδίδονται σε ηφαιστειακές εκρήξεις που διατάραξαν το κλίμα.
Ωστόσο, παραμένει ασαφές γιατί το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν συνεχίστηκε ανεξέλεγκτο στη Γη, όπως στην αδελφή της.