Η ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων από τον Ντόναλντ Τραμπ στις 20 Ιανουαρίου θα αποτελέσει σημείο καμπής για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει να διαμορφώνονται.
Η κατάρρευση του Άσαντ στη Συρία φέρνει στο προσκήνιο τους Τζιχαντιστές, οι οποίοι βλέποντας μια ισοπεδωμένη χώρα, έχουν κάθε συμφέρον να ρίξουν γέφυρες στη Δύση και να σταματήσουν την τρέλα του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο... προστάτης Ερντογάν, τον οποίο, ο Τραμπ αναγνωρίζει ως κρίσιμο "παίκτη" για την ανασυγκρότηση της χώρας, ενώ από την άλλη πλευρά, οι Ισραηλινοί αρχίζουν να ανησυχούν γιατί η "κάθοδος" της Τουρκίας πιο... κοντά στα σύνορα τους, μπορεί να οδηγήσει σε... θερμά επεισόδια.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι πολλοί Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές ζητούν την επιβολή κυρώσεων κατά του Ερντογάν για τις επιθέσεις κατά των Κούρδων της Συρίας. Όμως, ο Τούρκος Πρόεδρος, μετά τα... θερμά λόγια του Τραμπ δείχνει να γίνεται ολοένα και πιο θρασύς! Αν μάλιστα, αναλάβει ενεργό ρόλο για την εκκαθάριση των Κούρδων της Συρίας μαζί με τους Τζιχαντιστές που ανέλαβαν την εξουσία, τότε αυτό δεν θα περάσει έτσι.
Οι Αμερικανοί διαμηνύουν ότι αν πέσει νεκρός έστω ένας Αμερικανός στρατιωτικός ή στρατιώτης από τουρκικά πυρά, τότε θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα. Από την άλλη, ο Τζολάνι, επικεφαλής της "επανάστασης" στη Συρία, δίνει γη και ύδωρ στην Τουρκία, υποσχόμενος στήριξη στον αγώνα κατά των Κούρδων της Συρίας. κάτι που δεν δέχονται με τίποτα οι Αμερικανοί και αναμφίβολα ανησυχεί και τους Ισραηλινούς.
Η έχθρα Ερντογάν-Νετανιάχου είναι δεδομένη και συνιστά μια απειλή για την ευρύτερη περιοχή. Ο πρώτος, μετά την πτώση του Άσαντ θέλει να βάλει χέρι στα εδάφη που βρίσκονται οι Κούρδοι και να υπογράψει μνημόνιο για την ΑΟΖ με τους Τζιχαντιστές της Συρίας, κατά το πρότυπο του ψευδολιβυκού μνημονίου. Ο δεύτερος θέλει τους Κούρδους ως ανάχωμα στους Τζιχαντιστές και το μόνο που δεν θα ήθελε να του συμβεί, είναι να δει τον Ερντογάν να μπλέκεται στα πόδια του. "Κερασάκι στην τούρτα" στην ευρύτερη περιοχή θα είναι μια ενδεχόμενη επίθεση των Αμερικανών στο απομονωμένο Ιράν, ανάβοντας "φωτιές" παντού...
Στο θέμα του πολέμου Ουκρανίας-Ρωσίας, η νεότερη εξέλιξη συνίσταται στην αποδοχή εκ μέρους τους Ζελένσκι ότι δεν μπορεί να διώξει τους Ρώσους από την Κριμαία και τις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας. Βλέπει ότι επί Τραμπ δεν θα έχει τη βοήθεια που έχει σήμερα από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Για την ακρίβεια, μάλλον διαπιστώνει ότι δεν πρέπει να προσδοκά σε αμερικανική βοήθεια. Από την άλλη, η Ευρώπη εμφανίζεται κουρασμένη και με πολιτικά προβλήματα σε κρίσιμες χώρες, όπως η Γαλλία.
Το ενδεχόμενο συνθηκολόγησης μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, είναι περισσότερο από ποτέ ορατό στην εποχή Τραμπ. Το θέμα είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πούτιν θα συνεχίσει να αποτελεί απειλή και για άλλες χώρες της Ευρώπης ή για πρώην κράτη της Σοβιετικής Ένωσης που θέλουν να ενταχθούν σ΄ αυτήν. Τουτέστιν, έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια στις σχέσεις Ευρώπης-Ρωσίας, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, καλώντας τους Ευρωπαίους να... ξυπνήσουν, γιατί σε 4-5 χρόνια το πολύ θα συμβεί το... μοιραίο. Δηλαδή, η Ευρώπη θα πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία! Από τη στιγμή που ο Πούτιν νιώθει παντοδύναμος μέσα στη χώρα του και όποιος διαφωνεί τον τρώει το... μαύρο σκοτάδι, ο μόνος τρόπος για να βρει την ησυχία της η Ευρώπη είναι αυτός που όλοι σκεφτόμαστε...