Πέθανε, σε ηλικία 96 ετών, ο πρώην πρόεδρος της Κίνας, Τσιανγκ Ζεμίν.
Ο πρώην ηγέτης της Κίνας Τσιανγκ Ζεμίν, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία μετά τις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν, πέθανε σε ηλικία 96 ετών, σύμφωνα με κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua μετέδωσε ότι πέθανε λίγο μετά το μεσημέρι της Τετάρτης μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της κινεζικής ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών ο οποίος προήδρευσε σε μια εποχή όπου η Κίνα σημείωσε μεγάλη ανάπτυξη.
Ο Τσιάνγκ Τσεμίν γεννήθηκε 17 Αυγούστου 1926 και διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας από το 1989 έως το 2002, πρόεδρος της Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από το 1993 ως το 2003 και πρόεδρος του Λαϊκού Κογκρέσου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού από το 1989 ως το 2004.
Θεωρείται αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα, καθώς κατά τα χρόνια της προεδρίας του φέρεται να εξουδετέρωσε πολιτικούς αντιπάλους, αντιφρονούντες και όσων τάσσονταν εναντίον του.
Είχε επίσης κατηγορηθεί για εισβολή στο Θιβέτ, κάτι το οποίο ο ίδιος το διέψευσε.
Συνταξιοδοτήθηκε μετά τη λήξη της προεδρίας του ορίζοντας διάδοχο τον Χου Τζιντάο.
Περίοδος διακυβέρνησης
Ο Τσιανγκ Ζεμίν ανήλθε στην εξουσία απρόσμενα, ως ένας υποψήφιος συμβιβασμού μετά τις Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν το 1989, αναλαμβάνοντας Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στις 24 Ιουνίου 1989.
Θεωρούνταν ως μία μεταβατική φιγούρα κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, καθώς δε διέθετε ευρεία κομματική υποστήριξη. Ο ιστορικός ηγέτης της Κίνας Τενγκ Σιαοπίνγκ, παρά την αυξημένη ηλικία του εξακολουθούσε να ασκεί μεγάλη επιρροή στην κατεύθυνση της πολιτικής του Τσιανγκ Ζεμίν, ιδιαίτερα την οικονομική με την Κίνα να ασπάζεται επισήμως το 1992 το δόγμα της "σοσιαλιστικής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς" έπειτα από μία περιοδεία του Τενγκ στη νότια Κίνα. Στις 27 Μαρτίου 1993, ανέλαβε και Πρόεδρος της Κίνας, παγιώνοντας πλέον την εξουσία του στην ηγεσία της χώρας.
Στη διάρκεια της διακυβέρνησής του η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, αν και η Κίνα άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό της, με κυριότερα τους ολοένα και περισσότερο αυξημένους ρυθμούς αστικοποίησης, την εγκατάλειψη της υπαίθρου, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που ξεπερνούσαν σε μερικές αστικές περιοχές το 40% και την εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή.
Τα έτη 1997 και 1999 επεστράφησαν στην Κίνα το Χονγκ Κονγκ από το Ηνωμένο Βασίλειο και το Μακάου από την Πορτογαλία αντίστοιχα, δύο ιδιαίτερα σημαντικά οικονομικά κέντρα της ανατολικής Ασίας.
Στην εξωτερική πολιτική, η Κίνα διατήρησε καλές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες, αν και υπήρξαν περίοδοι εντάσεων, ιδίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μετά τον βομβαρδισμό της κινεζικής πρεσβείας στο Βελιγράδι από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, στη διάρκεια του Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου το 1999.
Στις 15 Νοεμβρίου 2002 ο Τσιανγκ Τσεμίν εγκατέλειψε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και στις 15 Μαρτίου 2003 αποχώρησε και από την προεδρία της χώρας, παραδίδοντας και τις δύο θέσεις στον Χου Τζιντάο. Το 2005 αποσύρθηκε και από τις τελευταίες θέσεις εξουσίας που κατείχε.