Ως δώρο ανήμερα στα γενέθλιά του έλαβε ο Βλαντιμίρ Πούτιν την απροσδόκητη επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ το περασμένο Σάββατο, αναφέρει σε δημοσιεύμά του το Politico.
Ο όλεθρος στο Ισραήλ πρέπει να ήρθε ως σπουδαία και ευχάριστη έκπληξη για τον Ρώσο ηγεμόνα, του οποίου στρατηγική προτεραιότητα είναι η απομάκρυνση της δυτικής στήριξης και προσοχής από την Ουκρανία, πράγμα στο οποίο οδηγεί η τεράστια ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή.
Το μεγάλο ερώτημα, όπως τονίζεται, πλέον είναι κατά πόσο πρέπει κανείς να αποδώσει ευθύνη στη Μόσχα για μια σειρά περιφερειακών συγκρούσεων όπως στο Ισραήλ, το Κοσσυφοπέδιο, στον Καύκασο και στην Αφρική, που προκαλούν ανάσχεση στην αμερικανική και την ευρωπαϊκή υποστήριξη στο Κίεβο. Κατά κάποιες εκτιμήσεις, ο Πούτιν μπορεί να βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, προκαλώντας περισσότερα σημεία συγκρούσεων από όσα μπορεί να αντιμετωπίσει η Δύση.
Στην πραγματικότητα ο Πούτιν δεν προκάλεσε όλες αυτές τις αναφλέξεις, αλλά τώρα μετά χαράς θα ρίξει λάδι στη φωτιά, χαίρεται με το χάος… Οι σκληροί προπαγανδιστές του Κρεμλίνου ήδη διαδίδουν το αφήγημα ότι ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή συνιστά νίκη για τη Ρωσία και πως θα διακοπεί η ροή των χρημάτων προς το Κίεβο, υπογραμμίζει το Politico.
«Ηταν ίσως το καλύτερο δώρο γενεθλίων για τον Πούτιν. Η επίθεση εναντίον του Ισραήλ θα διχάσει την προσοχή, δεδομένης της φυσικής εστίασης των ΗΠΑ στο Ισραήλ», δήλωσε Ευρωπαίος διπλωμάτης.
«Ελπίζουμε ότι αυτό δεν θα έχει δραματικές συνέπειες στην υποστήριξη προς την Ουκρανία, αλλά φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν και από τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε μια γεωπολιτική Ευρωπαϊκή Ενωση, πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε πολλές κρίσεις ταυτόχρονα», πρόσθεσε.
Στην Ουάσιγκτον θεωρούν δεδομένο ότι θα μειωθεί η προσοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας, την ώρα μάλιστα που η αναταραχή στο Κογκρέσο με την απομάκρυνση του επικεφαλής της Βουλής των Αντιπροσώπων, Κέβιν Μακάρθι, προήλθε από την πτέρυγα των Ρεπουμπλικανών που απαιτούν μείωση της στήριξης στην Ουκρανία.
Σχέσεις Ρωσίας – Ιράν
Διαβλέποντας την απειλή απομάκρυνσης της προσοχής της Δύσης από την Ουκρανία, ο πρόεδρος της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι τονίζει ότι το Ιράν, που στηρίζει τη Χαμάς, είναι στενός σύμμαχος της Ρωσίας, συνδέοντας τη μάχη κατά της Ρωσίας με αυτή κατά των ακραίων Ισλαμιστών.
«Ποια μπορεί λοιπόν να είναι η ανάμειξη της Μόσχας;» διερωτάται το Politico και αναφέρει: Ας δούμε πρώτα την επίθεση της Χαμάς. Η Ρωσία από καιρό φλερτάρει τους ισλαμιστές μαχητές, και ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, και άλλοι αξιωματούχοι έχουν κάνει πρόσφατα ταξίδια στη Μόσχα. Μετά τις επιθέσεις του Σαββάτου, οι Ρώσοι έσπευσαν να ανασύρουν παλιά σχέδια για να επιστρέψουν τα σύνορα του Ισραήλ πίσω στο σημείο που ήταν το 1967. Ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, είπε ότι η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους εμποδίζεται από την «καταστροφική πολιτική» των ΗΠΑ.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δεν έκρυβε τη χαρά του λέγοντας ότι η χρηματοδότηση για την Ουκρανία αναπόφευκτα θα μειωθεί. «Η διαδικασία άντλησης όπλων του καθεστώτος του Κιέβου θα εισέλθει σε πτωτική τάση», είπε.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ανάμειξη της Ρωσίας, αφού το Ιράν παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο στη Μέση Ανατολή, προσφέροντας όπλα και χρήματα στη Χαμάς. Η Μόσχα απλώς φέρεται να ενθαρρύνει πολιτικά την ακραία παλαιστινιακή οργάνωση.
Οι άλλες εστίες έντασης
Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ στον Νότιο Καύκασο είναι άλλο ένα σημείο όπου οι επικριτές του Πούτιν τον κατηγορούν ότι σκόπιμα πυροδότησε μια κρίση που ανάγκασε περισσότερους από 100.000 Αρμενίους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, ύστερα από μια 24ωρη στρατιωτική επίθεση από το Αζερμπαϊτζάν στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου.
Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι σκόπιμα διέκοψε απότομα την υποστήριξη των Αρμενίων του Καραμπάχ, ασκώντας πίεση στις ΗΠΑ και στη βοήθεια της Ε.Ε. για την έξοδο των προσφύγων. Το μήνυμα από τη Μόσχα είναι ότι τιμωρεί τον Αρμένιο πρωθυπουργό Νικόλ Πασινιάν, εγκαταλείποντάς τον επειδή υπαναχώρησε από τη συμμαχία του με τη Ρωσία και προσπαθεί να ωθήσει τη χώρα του σε μια πιο δυτική τροχιά. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πιο πιθανό ο Πούτιν να έπαιξε βασικό ρόλο.
Επίσης, καθώς οι δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν προήλαυναν, ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, βρισκόταν στην Τεχεράνη για συνομιλίες με ανώτερους Ιρανούς στρατιωτικούς και αξιωματούχους ασφαλείας. Σύμπτωση;
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ δεν αμφιβάλλει ότι για την καταστροφή στον Καύκασο ευθύνεται ο Πούτιν, λέγοντας ότι οι Αρμένιοι «προδόθηκαν» από την αδράνεια των Ρώσων ειρηνευτικών δυνάμεων.
Δεν πέρασαν πέντε μέρες από την κατάληψη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ από τους Αζέρους και πήγε να ανάψει νέα φωτιά στην Ανατολική Ευρώπη, τη φορά αυτή στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο. Μια απίστευτα σκληρή σύγκρουση οπλισμένων Σέρβων με την αστυνομία στο χωριό Μπάνισκα ήταν μια σπίθα που θα μπορούσε να ανάψει μεγάλη φωτιά.
Το Κοσσυφοπέδιο κατηγόρησε τον Σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς ότι διέταξε την επίθεση, ενώ άλλοι βλέπουν το χέρι ακροδεξιών Σέρβων υπερεθνικιστών, που έχουν στενούς δεσμούς με τη Μόσχα.
Είτε έχει εμπλακεί άμεσα ο Πούτιν είτε όχι, μια έξαρση στα Βαλκάνια θα ήταν σαφώς προς το συμφέρον της Ρωσίας, προσθέτοντας έναν άλλο σημαντικό αντιπερισπασμό για μια ταλαιπωρημένη Δύση που ήδη δυσκολεύεται να διατηρήσει τη συνοχή της.
Πριν από πέντε χρόνια, μιλώντας σε επιτροπή του Κογκρέσου, ο Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ πολύ εξοικειωμένος με γεωπολιτικές μηχανορραφίες, απέρριψε την ιδέα ότι όλες οι «μεμονωμένες κρίσεις σε διάφορες γεωγραφίες» ήταν απλώς αποτέλεσμα σύμπτωσης. Τα «παραδοσιακά πρότυπα του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων επιστρέφουν», προειδοποίησε από τότε.