Όταν οι αρχαίοι Ρωμαίοι αντιλήφθηκαν τον μεγάλο κίνδυνο, που διέτρεχαν από τον Αννίβα, είπαν το περιβόητο «anteportas» - προ των πυλών ο εχθρός.
Την ίδια ιστορική φράση χρησιμοποιούν σήμερα και δύο Μεγάλες Δυνάμεις, η κάθε μία από την δική της οπτική των πραγμάτων και για να δικαιολογήσει τις κινήσεις της. Κινήσεις τόσο στρατιωτικές όσο και πολιτικές, με διαρκώς αυξανόμενη ένταση. Μάλιστα, έχουν επιδοθεί σε ένα πραγματικό αγώνα επεκτατισμού των εκτός των συνόρων τους ορίων ελέγχου, φροντίζοντας να εκμεταλλευθούν ό,τι υπάρχει και υπό τον μανδύα της νομιμοφάνειας, για κάθε κάλυψη.
Τα Σκόπια αποτελούν το πιο πρόσφατο και κλασσικό παράδειγμα των δράσεων αυτών, όπου αφ’ ενός η μία Υπερδύναμη έχει κάνει άμεση επέμβαση στο εσωτερικό για την ευόδωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και αφ’ ετέρου η άλλη Υπερδύναμη απειλεί με προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για να καθυστερήσει την υλοποίηση. Στα Βαλκάνια είναι η πρώτη φορά, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, που έχουμε τόσο ευθεία ξένη παρέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας και η μή τήρηση, έστω των προσχημάτων, αποδεικνύει τον αγώνα κυριαρχίας, ο οποίος είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Συρία, μαζί με τα παρελκόμενα μέρη που εμπλέκονται δηλ. Κούρδους, Ιράν, Τουρκία, όπου για τον έλεγχο των περιοχών με πετρέλαιο αλλά και άμεσης πρόσβασης σε θάλασσες με μεγάλο ενδιαφέρον, οι ένοπλες συγκρούσεις καλά κρατούν επί έτη, δίνοντας ταυτοχρόνως την δυνατότητα, να γίνουν πραγματικές χρήσεις και όχι δοκιμές, στα σύγχρονα οπλικά συστήματα αλλά και στην ανάπτυξη νέων, προς αντιμετώπιση των υφισταμένων.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα παραμένει η ευρύτερη περιοχή της Βαλτικής, όπου η επιχειρούμενη «τανάλια», από πλευράς ΗΠΑ, δεν θα μείνει αναπάντητη. Οι κατά καιρούς στοχευμένες δηλώσεις του Β. ;Πούτιν προσδιορίζουν ακριβώς το τι γίνεται και δεν χωρεί η όποια παρερμηνεία, όταν πχ αναφέρεται στο θέμα των πυρηνικών «δεν θα προλάβουν να μετανοήσουν» ή «ο αετός σας έφαγε τις ελιές».
Στην άσκηση που διεξάγει το ΝΑΤΟ στην περιοχή, με συγκέντρωση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων, η απάντηση ήρθε, με τις υπερπτήσεις ρωσικών βομβαρδιστικών πάνω από τις δυνάμεις αυτές.
Και βεβαίως, το ρωσικό οπλοστάσιο δεν είναι γνωστό σε όλο το εύρος του, άρα υπάρχει πρόβλημα και στην αντιμετώπισή του, με πρόσφατο παράδειγμα το κατά πόσο είναι όντως ¨αόρατα¨ τα Νατοϊκά αεροπλάνα από τους S-300, τουλάχιστον.
Και ο φετινός χειμώνας, που έρχεται άμεσα, βρίσκει την Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία εξαρτώμενη, σχεδόν αποκλειστικά, από το Ρωσικό φυσικό αέριο, γεγονός που είναι ρωγμή στην συμμαχία και στις επόμενες κινήσεις της. Και τούτο, γιατί δεν υπάρχει λογική εξήγηση για τους πολίτες, που να δικαιολογεί το κρύο που θα προκύψει, αν κλείσουν οι Ρωσικές στρόφιγγες.
Αν συνδυάσουμε τις συζητήσεις για αγωγούς αερίου, τα κράτη που θα διέλθουν αυτοί αλλά και τα κράτη που θα ξεκινούν, θα έχουμε άμεσα ένα ανάγλυφο του χάρτη με τις περιοχές που αποτελούν σημεία τριβής και είτε ευρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση είτε θα εμπλακούν ανά πάσα στιγμή.
Οι ΗΠΑ έχουν την πολυτέλεια, έναντι της Ρωσίας, να μην έχουν τον εχθρό στα σύνορά τους. Και επίσης, όλες οι εμπλοκές γίνονται σε άλλες ηπείρους, κάτι που πέραν του ψυχολογικού τομέα, έχει άμεση επίπτωση στον τομέα του σχεδιασμού και ανάπτυξης των οπλικών συστημάτων.
Η Ρωσία το γνωρίζει αυτό και η στρατιωτική δύναμη που έχει αναπτύξει, της δίνει την υπεροχή έναντι μεμονωμένα της Ευρώπης και στοχευμένα σε κράτη ενδιαφέροντος.
Οι ισορροπίες είναι πλέον πολύ λεπτές και εναπόκειται στις ηγεσίες των χωρών, να κάνουν ορθή διαχείριση. Η άμεση στρατιωτική εμπλοκή των Υπερδυνάμεων δεν θεωρείται λελογισμένη τακτική αλλά οι πιέσεις διαφόρων «κέντρων σκέψης» – με ό,τι υποκρύπτεται πίσω τους, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν στις υπό διαμόρφωση καταστάσεις.
*Δημοσιογράφος