Το αναδυόμενο πολιτικό κέντρο είναι πλέον μια πραγματικότητα και ξεκινάει από τη Γαλλία για να γίνει "μόδα" στην Ευρώπη...
Του Χάρη Παυλίδη
Ο Τόνι Μπλερ το είπε (Καθημερινή 14/5/2017) όσο πιο απλά γίνεται: "Αν το Εργατικό Κόμμα θέλει να είναι ένα κόμμα εξουσίας, πρέπει να έχει την αφετηρία του στο πολιτικό κέντρο". Ο Εμμανουέλ Μακρόν το έκανε, εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας προκαλώντας πολιτικό σοκ στη δεξιά και στην αριστερά, ενώ το νεοϊδρυθέν κόμμα του διεκδικεί στις εκλογές του Ιουνίου την πρώτη θέση!
Το αναδυόμενο πολιτικό κέντρο είναι πλέον μια πραγματικότητα και ξεκινάει από τη Γαλλία για να γίνει "μόδα" στην Ευρώπη. Εκεί δημιουργείται το νέο πολιτικό "στυλ", ώστε εάν επικρατήσει, να "εξαχθεί" σε χώρες του τελούν υπό την ομηρία του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού.
Το νέο πολιτικό "στυλ" προφανώς δεν αποτελεί επανάσταση και σε κάθε περίπτωση δεν συνιστά κάτι ξεχωριστό. Απλώς ξεχωρίζει γιατί εισάγει τον πολιτικό πραγματισμό σε ένα περιβάλλον τοξικό, λόγω της αύξησης του ακραίου λαϊκισμού, καθώς και του αυτονόητου σε μια εποχή που στα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν για το ρόλο του κράτους δεν μπορούν να απαντηθούν από τον φιλελευθερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Ασφαλώς γι αυτό δεν ευθύνονται οι ιδέες αλλά οι κομιστές τους.
Εν προκειμένω ευθύνη έχουν τα πρόσωπα και τα κόμματα που-προσκολλημένα δογματικά στο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται- αδυνατούν(είτε γιατί δεν θέλουν είτε πάλι γιατί δεν μπορούν) να το αλλάξουν διευρύνοντας τα όρια του.
Το κέντρο επιστρέφει ουσιαστικά για να κάνει τη δύσκολη "δουλειά" που δεν μπορεί να κάνει το πολιτικό σύστημα.
Να διορθώσει κατά κάποιο τρόπο τα λάθη που διαπράχθηκαν στο όνομα της οικονομίας, να αποκαταστήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα του καπιταλισμού και να δώσει για λογαριασμό της ελευθερίας και της δημοκρατίας τη μάχη κατά του λαϊκισμού και του κάθε μορφής και χρώματος ολοκληρωτισμού.
Το κέντρο επιστρέφει προκειμένου να προσδώσει κοινωνικό πρόσημο στην Ευρώπη ώστε οι Ευρωπαίοι να αισθανθούν ενεργά μέλη μιας μεγάλης οικογένειας που δεν κάνει διακρίσεις.
Η επιστροφή του πολιτικού κέντρου, σε μια χρονική περίοδο που η Ευρώπη αντιμετωπίζει κρίση ταυτότητας, έρχεται να συνθέσει σε όλο το φάσμα των αστικών προοδευτικών δυνάμεων. Και να συνθέσει υπό την απειλή του εθνικισμού και των ακραίων ιδεολογιών, που θέλουν την επιστροφή των κλειστών συνόρων και των κλειστών κοινωνιών.
Έρχεται, τέλος, να πάρει τα θετικά της σοσιαλδημοκρατίας, που ολοκληρώνει το κύκλο της υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά και τα θετικά του φιλελευθερισμού, με πρώτο απ' όλα το σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα.
Αυτό επιχειρεί να κάνει ο Μακρόν συνθέτοντας διαφορετικές εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού. Από το "Μεσογειακό" μοντέλο σοσιαλδημοκρατίας του Μιτεράν και του Γκονζάλεθ μέχρι τον "Τρίτο Δρόμο" του Μπλερ και το "Νέο Κέντρο" του Σρέντερ. Και από το λαϊκό μοντέλο φιλελευθερισμού του ντε Γκάσπερι και του Μόρο μέχρι τον κοινωνικό φιλελευθερισμό του Ζισκάρ ντ Εστέν και του Γκένσερ.
Είναι πολύ νωρίς ώστε να προδικάσουμε την έκβαση που θα έχει η πολιτική πρωτοβουλία που πήρε ο Εμμανουέλ Μακρόν. Αναμφισβήτητα είναι θετικό το γεγονός ότι η έννοια "κέντρο" επέστρεψε δυναμικά στο προσκήνιο. Δεν είναι όμως αρκετό εφόσον δεν θα συνοδεύεται από πολιτικές που θα μεταβάλλουν τα ισχύοντα δεδομένα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ωστόσο το ξεκίνημα είναι θετικό, υπό την έννοια ότι η πολιτική επανέρχεται σε μια συζήτηση που μονομερώς μονοπωλούν οι αριθμοί.
Σε κάθε περίπτωση η ανάκτηση- εκ μέρους της πολιτικής- του ρόλου της σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία αποτελεί σημαντικό γεγονός. Αν μάλιστα το "μοντέλο" Μακρόν βρει μιμητές και συμμάχους στην Ευρώπη, εάν δηλαδή εκτός από "μόδα" συμβάλλει στην πρόοδο και στην ευημερία των πολιτών, η νέα γενιά θα έχει την ευκαιρία να ζήσει ένα ιστορικό γεγονός: Την επανίδρυση της Ευρώπης μέσα σ' ένα περιβάλλον δημοκρατίας, ελευθερίας και ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο.
*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ: NEWS247.GR
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
