Ακόμη και «απόψε» είναι έτοιμες οι Ένοπλες Δυνάμεις της Βρετανίας να πολεμήσουν τις ρωσικές αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν εισβάλει σε χώρα της ανατολικής Ευρώπης.
Τα παραπάνω τόνισε σε επιτροπή του βρετανικού Κοινοβουλίου, Ρομπ Μαγκόουαν, υπαρχηγός του γενικού επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων.
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας σε αυτή την αίθουσα μπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι, αν οι Ρώσοι εισέβαλαν απόψε στην ανατολική Ευρώπη, δεν θα τους αντιμετωπίζαμε σε μάχη», είπε ο Βρετανός στρατιωτικός.
Το ερώτημα που είχαν θέσει οι Βρετανοί βουλευτές ήταν πόσες βρετανικές ταξιαρχίες θα μπορούσαν να είναι στο ανατολικό πλευρό του ΝΑΤΟ σε περίπτωση μιας μείζονος σημασίας κλιμάκωσης από τη Ρωσία.
Η Εσθονία, η Λιθουανία αλλά και η Φινλανδία, είναι τρία μέλη του ΝΑΤΟ που παρακολουθούν με ανησυχία τις εξελίξεις μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σειρά περιστατικών, με τελευταίο αυτό στα υποβρύχια καλώδια μεταξύ Φινλανδίας και Γερμανίας που αποδίδεται σε κινεζικό πλοίο, απλώς εντείνουν αυτές τις ανησυχίες.
Πρόκειται, σε κάθε περίπτωση, για μια εντυπωσιακή δήλωση από τον Βρετανό επιτελάρχη, σχολιάζει το Politico.
Ωστόσο, το ερώτημα είναι ποιες είναι οι δυνατότητες του βρετανικού στρατού σε περίπτωση που η κατάσταση στην Ευρώπη κλιμακωθούν επικίνδυνα.
Ο στρατός ξηράς της Βρετανίας έχει μικρότερο μέγεθος από αυτό που είχε τον 18ο αιώνα. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο Βρετανός υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Χίλεϊ δήλωνε στο Politico ότι η κατάσταση των ενόπλων δυνάμεων ήταν «πολύ χειρότερη από ό,τι νομίζαμε». Αυτό σημαίνει ότι οι Εργατικοί παρέλαβαν έναν στρατό σε κακή κατάσταση.
Μόλις την Τετάρτη ο Χίλεϊ ανακοίνωνε ότι η Βρετανία θα αποσύρει από τις ένοπλες δυνάμεις της πέντε πλοία και 12 ελικόπτερα αλλά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο πλαίσιο προγράμματος περικοπής δαπανών. Παράλληλα, η Βρετανία αναθεωρεί τη στρατηγική της.
Ακόμα, ο Μαγκόουαν δήλωσε στους βουλευτές ότι οι βρετανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν «ένα εύρος επιχειρησιακών κινδύνων και επιχειρησιακών δυνατών σημείων». Πρόσθεσε ότι στο παρελθόν ο ίδιος είχε μιλήσει για την ανάγκη «μεγαλύτερης φονικότητας».