Καίτοι δεν είναι ακόμη σαφές πόσοι νέοι θα επιλέξουν να προσέλθουν στις κάλπες της 9ης Απριλίου (;) και κατά πόσον ο αριθμός τους θα είναι ικανός να επηρεάσει καταλυτικά το εκλογικό αποτέλεσμα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη αποδυθεί σε μία διελκυστίνδα για την προσέλκυσή τους, την ώρα που και η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να χάσει... αξιοπρεπώς στην συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων. 

Ασφαλώς, η εν λόγω εκλογική κατηγορία δεν μπορεί να προσεγγιστεί με όρους ενιαίας και συμπαγούς ομάδας με παρόμοια εκλογική συμπεριφορά –εξ ού και έχουν μείνει εκτός περιμέτρου επιδομάτων, βοηθημάτων και διάφορων... «εκλογών-pass». 

Εξάλλου, τα ποιοτικά ευρήματα όλων των σφυγμομετρήσεων δείχνουν ότι οι νέοι είναι ίσως η μοναδική ηλικιακή κατηγορία στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνει ένα ευρύ προβάδισμα έναντι της Νέα Δημοκρατία, με ό,τι αυτό σημαίνει για το κατά πόσον οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι μπορούν να επηρεάσουν ή όχι το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Αγώνας δρόμου 

Όπως και να έχει, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επιλέγει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, να στήσει τις πρώτες κάλπες στις 9 Απριλίου σημαίνει ότι στα μέσα Μαΐου –το αργότερο στις 21 του μεθεπόμενου μήνα- θα έχουν τελειώσει όλα. 

Με άλλα λόγια, επειδή έως τότε η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού δεν δουλεύει πάση δυνάμει, οι ελπίδες της Κουμουνδούρου για μεγαλύτερη προσέλευση νέων ψηφοφόρων στις κάλπες έχουν αναπτερωθεί, αφού δε θα βρίσκονται τόσο πολλοί σε νησιά για «σεζόν». 

Βεβαίως, στον αγώνα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεν το προβάδισμα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι κάνει «περίπατο». Αντιθέτως, σημαντική μερίδα των νέων ψηφοφόρων επιχειρεί να προσελκύσει και ο Νίκος Ανδρουλάκης. 

Παρότι με τον Αλέξη Τσίπρα ανήκουν στην ίδια γενιά –είναι, δηλαδή, και οι δύο σχετικά νέοι- ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τοποθετήσει στις κεντρικές θέσεις νέους ανθρώπους (τον Ανδρέα Σπυρόπουλο γραμματέα του κόμματος, τον μετριοπαθή Δημήτρη Μάντζο εκπρόσωπο Τύπου κ.α.), ενώ και στην «πρώτη γραμμή» των υποψηφιοτήτων φιγουράρουν στελέχη της νέας γενιάς: ο δημοφιλέστατος Παύλος Χρηστίδης στον Νότιο Τομέα, ο Πάνος Βλάχος στον Βόρειο Τομέα, ο Μανόλης Χριστοδουλάκης στην Ανατολική Αττική κ.α. 

Ασφαλώς, η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στο επίπεδο αυτό δεν αμφισβητείται: ο Αλέξης Τσίπρας όχι απλώς έχει μπολιάσει την ηγετική ομάδα του κόμματός του και την «σκιώδη κυβέρνηση» με τη νέα γενιά, «σπάζοντας» κάθε έννοια κομματικής επετηρίδας (Σβίγκου, Τζανακόπουλος, Ζαχαριάδης, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Παππάς, Δούρου κ.α.) αλλά και πολλοί εξ αυτών έχουν ήδη διατελέσει κορυφαίοι υπουργοί –έχει αποδείξει, μ’ άλλα λόγια, ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας ότι εννοεί την «στροφή στους νέους» και δεν αποτελεί για τον ίδιο μία κενή διακήρυξη. 

Η μάχη των προγραμμάτων

Βεβαίως, το θέμα δεν είναι μόνο τα πρόσωπα, αφού και ο γραμματέας της ΝΔ, Παύλος Μαρινάκης, είναι εξίσου νέος. Το θέμα είναι και οι πολιτικές: για παράδειγμα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται καταθέτοντας ενδιαφέρουσες προτάσεις για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, που αποτελεί το υπ’ αριθμόν πρόβλημα και θέμα συζήτησης των νέων. 

Στο Μαξίμου, απ’ την άλλη, ποντάρουν ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού, που θα ανακοινωθεί στο μεθαυριανό υπουργικό συμβούλιο και θα είναι η τρίτη από τότε που ανέλαβε η ΝΔ, θα «αγγίζει» ένα μεγάλο κομμάτι των νέων –καίτοι οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν χάσει ή χάνουν πολύ περισσότερα από τις εργασιακές ρυθμίσεις Βρούτση και μετέπειτα Χατζηδάκη, που έχουν επαναφέρει συνθήκες «ζούγκλας» στην αγορά εργασίας. 

Όπως και να έχει, ο πρωθυπουργός αναμένεται να προχωρήσει και σε άλλες εμφανίσεις με απεύθυνση στους νέους, είτε αυτό αφορά σε «μπαρ» των Δυτικών Προαστίων, είτε σε lifestyle εκπομπές, είτε σε προεκλογικές υποσχέσεις με τις οποίες θα υπόσχεται «καλύτερους μισθούς» -καίτοι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που ζήτησε την ψήφο των πολιτών υποσχόμενος περίπου το ίδιο, όταν έκανε λόγο για «περισσότερες και καλύτερες δουλειές». 

Όπως και να έχει, η βασική μάχη που θα δοθεί για την προσέλκυση των νέων στην κάλπη και για την τελική τους ψήφο, θα διεξαχθεί μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. 

Και, εν πολλοίς, στις συνθήκες γενικευμένης απογοήτευσης για την πολιτική και απελπισίας για το μέλλον, το να πάνε οι νέοι στην κάλπη την ημέρα των εκλογών δεν είναι μόνο μία πρόκληση που μπορεί να επηρεάσει τους τελικούς συσχετισμούς, αλλά είναι και ένα στοίχημα για το πολιτικό σύστημα και την ίδια τη Δημοκρατία. Για την ακρίβεια, όχι απλώς «ένα» στοίχημα. Είναι το στοίχημα της επόμενης μέρας.