Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτονοήτως ως κόμμα εξουσίας, (δηλώνει ότι) διεκδικεί την πρωτιά από τις πρώτες Eκλογές, «ώστε να μην χρειαστούν δεύτερες».
Ωστόσο, σε συγκεκριμένα σχέδια επί χάρτου, μπορεί η διεξαγωγή δεύτερων εκλογών όχι μόνο να μην πλήττει, αλλά και να συμφέρει την Κουμουνδούρου, φέρνοντας τα πάνω κάτω.
Κι αυτό διότι, στο μέτρο που η κάλπη της απλής αναλογικής δε θα «βγάζει» εύκολα κυβέρνηση, τότε ενδεχομένως ο Αλέξης Τσίπρας να θελήσει... περισσότερο να οδηγηθεί η χώρα σε δεύτερες εκλογές, παρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης –καίτοι η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση αποτελεί δεδηλωμένη πρόθεση και προεκλογικό «εκβιαστικό» αφήγημα του νυν πρωθυπουργού.
Πύρρειος νίκη
Ασφαλώς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δηλώνει με κάθε ευκαιρία την πίστη του στην απλή αναλογική, δε θα κάνει τίποτα ώστε να κατηγορηθεί ότι οδηγεί τη χώρα σε δεύτερες Eκλογές.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η μόνη προϋπόθεση που θα συνεχίσει να θέτει και μετεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Αν, μ’ άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ κόψει πρώτος το νήμα της εκλογικής αναμέτρησης που έρχεται, τότε ο πρόεδρος του κόμματος όχι μόνο θα μπει στις συζητήσεις για σχηματισμό Kυβέρνησης, αλλά θα κάνει και ό,τι περνά από το χέρι του ώστε να μην «καεί» η απλή αναλογική και να μην χρειαστεί επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση.
Ωστόσο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κόψει δεύτερος το νήμα, ακόμη και με μικρή διαφορά σε σχέση με τη ΝΔ, λίγη σημασία θα έχει αν θα βγαίνουν ή όχι τα νούμερα για κυβέρνηση με κορμό το δεύτερο κόμμα. Όχι μόνο διότι κατά πάσα πρόβλεψη δε θα βγαίνουν, αλλά και διότι η κυβέρνηση αυτή θα ήταν τόσο «πολύχρωμη», ώστε δύσκολα θα μπορούσε να πείσει για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά της. Συν τοις άλλοις, ο Αλέξης Τσίπρας έχει απορρίψει κάθε σενάριο για «κυβέρνηση ηττημένων»...
Δεύτερο... ημίχρονο
Στο πλαίσιο αυτό και υπό την προϋπόθεση ότι η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ. θα ήταν πύρρειος, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ποντάρει στο ότι το να οδηγηθεί η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές είναι το «διαβατήριο» του ίδιου για να επιστρέψει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ως γνωστόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές διεκδικώντας, μέσω των διπλών καλπών, την αυτοδυναμία.
Αν, όμως, η «χαλαρή» ψήφος της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης κρατήσει τη ΝΔ πολύ μακριά από τα ποσοστά της αυτοδυναμίας –δηλαδή αν δεν πιάσει πάνω από 33%- τότε τα δεδομένα για την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση θα γραφτούν από την... αρχή: ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μ’ άλλα λόγια, θα διεκδικεί κάτι που θα μοιάζει με όνειρο απατηλό και, ταυτοχρόνως, θα είναι πανθομολογούμενη η έλλειψη δυνητικών συμμάχων, αφού οι υποκλοπές έχουν τινάξει τα πάντα στον αέρα.
Στον αντίποδα, ο Αλέξης Τσίπρας που έχει έρθει εκ των πραγμάτων κοντά με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, θα μπορεί να προσδοκά ότι στη δεύτερη κάλπη όχι απλώς θα επαυξήσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα μπορεί να κόψει πρώτος το νήμα ως εκείνος ο αρχηγός κόμματος που διασφαλίζει πιο εύκολα την σταθερότητα διότι έχει περισσότερες πιθανότητες συγκρότησης κυβέρνησης.
Με άλλα λόγια, αυτό που μπορεί να ανατραπεί στη σύγκριση Μητσοτάκη-Τσίπρα από την πρώτη ως τη δεύτερη κάλπη είναι η λεγόμενη «κυβερνησιμότητα», αν τα δύο κόμματα είναι πολύ κοντά στα ποσοστά τους και αν η ΝΔ δεν ξεπεράσει το 33%. Εξ ού και άλλος την σχεδιάζει τη δεύτερη κάλπη, αλλά στο τέλος άλλος μπορεί να την εύχεται...