Η αντίστιξη των χθεσινών εικόνων που επέλεξαν να εκπέμψουν οι δύο βασικοί μονομάχοι των εκλογών είναι ενδεικτική: ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρώτη «θεματική» συνέντευξη Τύπου για την οικονομία και την ανάπτυξη ορκιζόταν στο βωμό της «μικρομεσαίας επιχείρησης» και επιχειρούσε να καθησυχάσει για την ακρίβεια στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα καφενείο στο Αιγάλεω ευαγγελιζόταν «δικαιοσύνη παντού» και έδινε στη δημοσιότητα βίντεο υπό τον εύγλωττο τίτλο «όλη η αλήθεια για τις συντάξεις».
Όλα τούτα, ενώ ίδια ήταν η αντίστιξη και της περασμένης εβδομάδας: ο πρωθυπουργός είχε εκ νέου επιχειρήσει να προσελκύσει τους λεγόμενους «λαϊκούς ανθρώπους», ήτοι τους ανθρώπους του μόχθου, τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, τους εργάτες, τους τεχνίτες –όλους όσοι δείχνουν, όπως φαίνεται από τα στοιχεία όλων των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων, μία σαφή προτίμηση στην Αριστερά και στον Αλέξη Τσίπρα.
Έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης την περασμένη εβδομάδα είχε επισκεφθεί μία κατ’ εξοχήν λαϊκή περιοχή, τη Νίκαια, με το επιτελείο του να έχει φροντίσει για μία πολυπληθή συγκέντρωση κατά την περιοδεία του. Τόσο πολυπληθή, ώστε ο πρωθυπουργός εξέφρασε από μικροφώνου, μιλώντας στους ζητωκραυγάζοντες συγκεντρωμένους, την βεβαιότητά του ότι και η Β’ Πειραιά θα αναδείξει πρώτο κόμμα τη ΝΔ. Ένα 24ωρο μετά, ο Αλέξης Τσίπρας σήκωνε το γάντι, διαμηνύοντας ότι δε θα αφήσει τον πρωθυπουργό των... «market pass» και των επιδομάτων να προχωρήσει σε «εισοδισμό» σε προνομιακά για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ ακροατήρια: εμφανίστηκε, λοιπόν, στην αγορά του Αιγάλεω, στην καρδιά της «λαϊκής» Δυτικής Αθήνας, αντιμετωπίζοντας ένα αντίστοιχα μεγάλο πλήθος συγκεντρωμένων οπαδών, φίλων, ψηφοφόρων ή απλώς συμπαθούντων.
Στρατηγική βάθους
Η στόχευση των δύο βασικών μονομάχων είναι σαφής: σε μία συγκυρία που οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται και ολοένα και περισσότεροι μικρομεσαίοι εξωθούνται στην φτώχεια, ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης δε θέλει να υποστεί συντριβή στον «λαϊκό κόσμο» -εξ ού και όσα ανακοίνωσε χθες, αλλά και οι προσδοκίες που καλλιέργησε για νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά και για νέες ελαφρύνσεις που βρίσκονται στα «σκαριά».
Στον αντίποδα, ο Αλέξης Τσίπρας, που απολαμβάνει μία μακρά –ακόμη και στις πιο σκοτεινές «μνημονιακές» μέρες της πρωθυπουργίας του- κυριαρχία στον λαϊκό κόσμο, θέλει όχι απλώς να κρατήσει «άμυνα» και να μην αφήσει τον πρωθυπουργό να «εξαγοράσει» -όπως λένε στον ΣΥΡΙΖΑ- τις συνειδήσεις φτωχών ανθρώπων «με μερικά επιδόματα απ’ αυτά που κορόιδευαν στο παρελθόν», αλλά να καταστήσει τον λαϊκό κόσμο, τον κόσμο της εργασίας, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους ως το «όχημα» που όχι απλώς θα ισορροπήσει τους πολιτικούς συσχετισμούς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που μπορεί να «σπρώξει» τον Αλέξη Τσίπρα και στο Μέγαρο Μαξίμου.
Με άλλα λόγια, για αμφότερους τους διεκδικητές της επόμενης τετραετίας, η στρατηγική προσέλκυσης της «λαϊκής ψήφου» έχει χαρακτηριστικά βάθους και δεν περιορίζεται σε ένα προεκλογικό πυροτέχνημα με διάρκεια ζωής 2 ή 3 μηνών.
Κάπως έτσι, ο πρωθυπουργός χθες επέλεξε να... «συγκρατηθεί» ως προς την επενδυτική βαθμίδα, τις start ups, τις μεγάλες επενδύσεις και τα «μάκρο» και προσπάθησε να μιλήσει τη γλώσσα των ανθρώπων που, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, είναι... «εξαρτημένοι από τον μισθό τους» (sic): διαβεβαίωσε πως θα έρθει κι άλλη αύξηση του κατώτατου μισθού, καθησύχασε ότι τα χειρότερα στα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι πίσω μας, προανήγγειλε νέες ελαφρύνσεις και δημιούργησε την προσδοκία ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Στον αντίποδα, ο Αλέξης Τσίπρας υπεραμύνθηκε της πολιτικής του πηγαίνοντας σε ένα καφενείο στο Αιγάλεω –για δεύτερη φορά μέσα σε 5 ημέρες- ξεδίπλωσε την επιχειρηματολογία του για «δικαιοσύνη παντού» και κατέστησε σαφές αφενός ότι θέλει να ρίξει εκ νέου γέφυρες στους συνταξιούχους, αφετέρου ότι οι «λαϊκές συνοικίες» και ο κόσμος που κατοικεί σ’ αυτές αποτελούν το δικό του προνομιακό γήπεδο. Και έπεται συνέχεια...