Καίτοι οι υποκλοπές έχουν φέρει αισθητά πιο κοντά τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και η Χαριλάου Τρικούπη είχε ρίξει τους τόνους της κριτικής σε βάρος της Κουμουνδούρου το προηγούμενο διάστημα, οι καταγγελίες της γραμματέως Καλογρίτσα και η επιστροφή Ανδρουλάκη στον «διμέτωπο» γεννούν νέα σύννεφα στο «προοδευτικό τόξο».
Βεβαίως, τα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές με ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια, υπό συνθήκες ακραίας πόλωσης και με βασική στρατηγική φιλοσοφία το περίφημο «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Με άλλα λόγια, όσο κι αν το βασικό προεκλογικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συγκρότηση της προοδευτικής κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή με προϋπόθεση την πρωτιά του κόμματος στις κάλπες, είναι αυτονόητο ότι ουδόλως διατεθειμένοι είναι στην Κουμουνδούρου να «χαρίσουν» έστω και μία ψήφο στο ΠΑΣΟΚ.
Το ίδιο, ασφαλώς, ισχύει και για τη Χαριλάου Τρικούπη, που ούτως ή άλλως μιλάει για «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με ισχυρό ΠΑΣΟΚ» και δεν σηκώνει το γάντι Τσίπρα περί «προοδευτικής κυβέρνησης».
«Δεν το περιμέναμε»
Τούτου δοθέντος, η όξυνση των σχέσεων των δύο κομμάτων όσο πλησιάζουμε προς την εκλογική Άνοιξη, είναι δεδομένη και απολύτως αναμενόμενη. Υπό αυτή την έννοια, όσο κι αν στην Κουμουνδούρου εξέφρασαν την αρνητική έκπληξή τους για την «υιοθέτηση της λάσπης» σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του Νίκου Παππά από το ΠΑΣΟΚ, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμεναν κάτι
διαφορετικό –ή δε θα έπρεπε, πάντως, αφού και το ΠΑΣΟΚ έχει «σηκώσει» στο παρελθόν το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και τις καταγγελίες του επιχειρηματία Καλογρίτσα. Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκδοθεί μία ανακοίνωση χωρίς κάποιος να υιοθετεί τις κατηγορίες της μίας ή της άλλης πλευράς, εξ ού και αρκετοί στην Κουμουνδούρου επιμένουν ότι η πολιτική σηματοδότηση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ήταν προβληματική.
«Πονοκέφαλος» ο «διμέτωπος»
Ωστόσο, αν αυτό προβληματίζει σε τακτικό επίπεδο τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ένα στοιχείο στρατηγικής που δεν έχει περάσει ασχολίαστο από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: το γεγονός, δηλαδή, ότι η Χαριλάου Τρικούπη, όπως τουλάχιστον διαγιγνώσκουν στην Κουμουνδούρου, περνά εκ νέου στην στρατηγική του «διμέτωπου», μιλώντας για τον «άγονο δικομματισμό» που πρέπει «να χτυπηθεί» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Είναι ενδεικτικό το πώς χθες, ο Νίκος Ανδρουλάκης, αρθρογραφώντας στα «Νέα», στράφηκε εναντίον του Αλέξη Τσίπρα τόσο, όσο είχε στραφεί κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Ο αλαζονικός καθεστωτισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη συμπληρώνει τον αμετανόητο λαϊκισμό του Αλέξη Τσίπρα», έγραψε μεταξύ άλλων, κατηγορώντας αμφότερους ότι «αντί να αναζητούν νέες συνθέσεις, εγκλωβίζουν την πολιτική ζωή σε μια τοξική πόλωση, που την οδηγεί κατευθείαν στην παρακμή».
«Ο Κ. Μητσοτάκης περιφέρει το φόβητρο της επιστροφής του κ. Τσίπρα σαν τον βοσκό, που φώναζε ότι έρχεται ο λύκος. Ο Α. Τσίπρας ελπίζει ότι η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών, θα τον απαλλάξει από την υποχρέωση να εξηγήσει κάποτε γιατί η διακυβέρνηση του αποδείχτηκε τόσο τραυματική για τη μεσαία τάξη, την οικονομία και τους θεσμούς», γράφει μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, καθιστώντας σαφές ότι βρίσκεται σε φάση... «διμέτωπου» αγώνα.
Εξάλλου, στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο «στρατηγός» της Χαριλάου Τρικούπη, Παναγιώτης Δουδωνής, που παρουσίασε το «διμέτωπο» ως βασικό στρατηγικό στόχο του ΠΑΣΟΚ: «Βασική μας επιδίωξη είναι να ανατρέψουμε έναν καχεκτικό δικομματισμό που κρατάει πίσω τη χώρα», επισήμανε ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, με την Κουμουνδούρου πλέον να συνειδητποιεί ότι τουλάχιστον ώσπου να αποφανθεί ο λαός, η... «προοδευτική διακυβέρνηση» μπορεί να περιμένει.