Ό,τι και να γίνει εφεξής επί της ουσίας του σκανδάλου των υποκλοπών, το πολιτικό περιβάλλον έχει ήδη αλλάξει και η μακρά προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει με πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι υπολόγιζαν όλα τα κόμματα πριν δύο ή τρεις μήνες.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ανατέμνουν όλα τα νέα δεδομένα, επιχειρούν να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική τους και αποκτούν προσδοκίες ότι το πολιτικό παιχνίδι μπορεί εφεξής να παιχτεί «επί ίσοις όροις».
Πριν τρεις μήνες, ουδείς θα διανοείτο ότι Μέσα όπως το «Βήμα», η «Καθημερινή» ή τα «Νέα» θα πρωτοστατούν, μαζί με το... Documento, σε αποκαλύψεις που φέρνουν σε δύσκολη θέση στην κυβέρνηση.
Πριν τρεις μήνες, δε θα υπήρχε περίπτωση να αγωνιούν στο Μαξίμου τί θα πουν -αν πουν- οι δύο «πρώην», Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, στις δημόσιες παρουσίες που προγραμματίζουν το επόμενο διάστημα.
Πριν τρεις μήνες, επίσης, δεν φαινόταν τόσο πιθανό ένας υπουργός να δηλώνει ότι «καλύπτεται» από την δήλωση του πρωθυπουργού και να κάνει λόγο για «σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης» -δηλαδή να λέει ότι τον εμπιστεύεται όσο... εμπιστεύεται και το Μαξίμου εκείνον.
Επιπροσθέτως, πριν τρεις μήνες ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπαίναμε σε προεκλογική περίοδο με το μισό υπουργικό συμβούλιο να κάνει «λευκή απεργία», την μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ «μουδιασμένη» και άφαντη, τον βουλευτή της ΝΔ Γιάννη Λοβέρδο να καταγγέλλει όσους στη ΝΔ «κρατάνε πισινή» και την Όλγα Κεφαλογιάννη να διαφοροποίειται ευθέως από τον πυρήνα της «γραμμής» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τέλος, πριν τρεις μήνες θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας να διαπιστώνει κανείς ότι ΜΜΕ που έως πρότινος κρατούσαν φιλοκυβερνητική στάση με... απροσχημάτιστο τρόπο, να «ανακαλύπτουν» τώρα το «τρύπιο καλάθι του νοικοκυριού», τα «χάλια» στις εφημερίες των νοσοκομείων και τα «υπερκέρδη» των εταιρειών ενέργειας.
Όλα τα προαναφερθέντα, κι άλλα τόσα, συνιστούν αυτονοήτως αλλαγή πολιτικού και μιντιακού περιβάλλοντος, που επιβάλλει σε όλους τους «παίκτες» του πολιτικού σκηνικού να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική τους –ή και να χαράξουν νέα, από το μηδέν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, μ’ άλλα λόγια, αυτό που ελπίζουν, αλλά και αρχίζουν να βλέπουν σιγά σιγά, είναι πως αυτό που οι ίδιοι χαρακτήριζαν «παντοδυναμία Μητσοτάκη», «πετσωμένα (sic) ΜΜΕ» και διάφορα άλλα τέτοια, έχει δώσει τη θέση του σε ένα σκηνικό που παραπέμπει σε ένα πλησιέστερα προς το «κανονικό» πολιτικό παιχνίδι: δηλαδή, σε (κάποια) ΜΜΕ που δε θα κρύβουν τα προβλήματα ούτε θα παραχαράσσουν την πραγματικότητα και σε ένα εσωκομματικό σκηνικό στο κυβερνών κόμμα που δε θα περιορίζεται στο «αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω».
Και αυτό, όπως τουλάχιστον προσδοκούν στην Κουμουνδούρου, μπορεί να αποτελέσει την αρχή ώστε Μητσοτάκης και Τσίπρας να παλέψουν στα μαρμαρένια αλώνια των επόμενων εκλογών σχεδόν επί ίσοις όροις και όχι ο δεύτερος στην «έδρα» του πρώτου.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
