Δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό στην πολιτική ανάλυση για να καταλάβει πόσο στρατηγικής σημασίας αποδείχθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές η συστράτευση όλων των δυνάμεων που ήθελαν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με την ταμπέλα του λεγόμενου «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου».
Από το 2019 ως τώρα, βεβαίως, στην πολιτική έχει περάσει ένας... αιώνας και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έχει εμφανώς εξασθενήσει. Ωστόσο, η υπόθεση Καϊλή προσφέρεται ως ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να τού δώσει τη χαριστική βολή.
Βεβαίως, είναι προφανές ότι οι κατηγορίες που βαραίνουν την Ελληνίδα ευρωβουλεύτρια δεν... «γενικεύονται» και δεν αφορούν όλα τα στελέχη της Δεξιάς, της Κεντροδεξιάς, του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς και του λεγόμενου «ακραίου Κέντρου», που στήριξαν τον Ιούλιο του 2019 τον Κυριάκο Μητσοτάκη για «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ» -με ορισμένους απ’ αυτούς να ακυρώνουν και τους εαυτούς τους καταπίνοντας τη γλώσσα τους κατά την επίλυση του Μακεδονικού.
Ωστόσο, όσο κι αν καμία κατηγορία δεν γενικεύεται, ο Αλέξης Τσίπρας και εν γένει ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούν το... αίμα τους πίσω, με αφορμή τις σοκαριστικές εξελίξεις στις Βρυξέλλες.
Το «πρότυπο»
Εξάλλου, η κατηγορούμενη Ελληνίδα ευρωβουλεύτρια υπήρξε εμβληματική εκπρόσωπος του λεγόμενου «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, διαφοροποιούμενη και από το κόμμα της πολλές φορές ή και... υπερακοντίζοντας την ΝΔ –όπως στις αρχαιρεσίες για την
επανεκλογή του Δημήτρη Παπαδημούλη στην αντιπροεδρία της Ευρωβουλής. Η ίδια τα είχε βάλει ακόμη και με τον Αλέξη Τσίπρα στην αίθουσα της Ολομέλειας στο Στρασβούργο («εδώ έχεις μόνο φίλους Αλέξη»...) ενώ περίσσευαν οι αναλύσεις που την ήθελαν να «φλερτάρει» πολιτικά με την ΝΔ. Κάποιοι, μάλιστα, είχαν προεξοφλήσει την πολιτική μετεγγραφή της, στην περίπτωση που «στράβωνε» το πράγμα με τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, στο πρόσωπο της Εύας Καϊλή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν γένει η Κουμουνδούρου επιχειρούν να δείξουν ότι υπάρχει μία μεγάλη απόσταση μεταξύ λόγων και έργων σε πολλά στελέχη του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου –απόσταση που φτάνει ως την υποκρισία. Εξάλλου, αυτό επιχειρεί να το πετύχει και με έναν ακόμη τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας: με την αντίστιξη της δράσης και των αντανακλαστικών που επέδειξαν οι βελγικές Αρχές στην υπόθεση Καϊλή με τον τρόπο που η ελληνική Δικαιοσύνη κινείται... βασανιστικά αργά αναφορικά με την διαλεύκανση του σκανδάλου των υποκλοπών.
Δεν ήταν, δηλαδή, τυχαία η προχθεσινή αναφορά του Αλέξη Τσίπρα, όταν είπε περιπαικτικά ότι αισθάνεται «όπως οι μενουμευρωπαίοι» (ειρωνευόμενος το σύνθημα του «μετώπου του ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015) και ζηλεύει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Τις αναφορές στους οπαδούς και τα στελέχη του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» συνέχισε ο εκπρόσωπος του κόμματος, Νάσος Ηλιόπουλος, αλλά και ο αναπληρωτής γραμματέας, Γιώργος Βασιλειάδης.
«Πέφτουν οι μάσκες του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», «αυτοί που επί 4 χρόνια πολέμησαν την προσπάθεια της Αριστεράς», είναι μερικές μόνο από τις φράσεις με τις οποίες η Κουμουνδούρου επιχειρεί να βάλει τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ελπίζοντας ότι, στρατηγικά μιλώντας, αυτό θα το «κάνει ταμείο» στις κάλπες που έρχονται.