Τις λεπτές ισορροπίες που πρέπει να διέπουν τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ καθ’ όλη την άτυπη προεκλογική περίοδο που ήδη διανύουμε εξετάζουν προσεκτικά στην Κουμουνδούρου, συμφωνώντας με την παραδοχή ότι το «κλίμα» μεταξύ των δύο κομμάτων είναι κομβικής σημασίας για το κατά πόσον θα είναι πειστικό ή όχι το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περί «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Τόσο στην κάλπη της απλής αναλογικής όσο όμως και σε εκείνη της ενισχυμένης αναλογικής (αν χρειαστεί) τα μαθηματικά των δύο εκλογικών νόμων και της Βουλής καθιστούν με αυτονόητο τρόπο το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη ως τον ρυθμιστή των εξελίξεων και στην Κουμουνδούρου αυτό και το γνωρίζουν και το... αναγνωρίζουν.
Συν τοις άλλοις, σε αντίθεση με τη ΝΔ που δεν κρύβει ότι αντιλαμβάνεται τυχόν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ως «αναγκαίο κακό» και το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη σαν «συμπλήρωμα», στον ΣΥΡΙΖΑ προσδίδουν ιδεολογικά χαρακτηριστικά στην τυχόν κυβερνητική συμπόρευση των δύο κομμάτων: δεν είναι τυχαίο ότι επικαλούνται σχεδόν για τα πάντα τον επιθετικό προσδιορισμό «προοδευτικός» (προοδευτική κυβέρνηση, προοδευτικές πολιτικές, προοδευτικές λύσεις, προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις κ.α.) καθιστώντας σαφές ότι επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι να εισέλθει απλώς στο Μέγαρο Μαξίμου έχοντας πετύχει μία «συγκόλληση» κορυφής, αλλά έχοντας βάλει τη μαγιά για την σύμπηξη ενός συμπαγούς ιδεολογικού και πολιτικού πόλου που θα αποτελείται από το «χνώτιασμα» πολιτικών δυνάμεων με όμορο πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα.
Κοινή ατζέντα
Εξάλλου, το γεγονός ότι και τα δύο κόμματα εκφράζουν προοδευτικές κεντροαριστερές-αριστερές και κεϋνσιανές προτάσεις, όπως επίσης και ότι η συνύπαρξή τους στην αντιπολίτευση τά τοποθετεί de facto σε ένα κοινό πολιτικό και κοινοβουλευτικό μπλοκ, έχει δημιουργήσει μία μαγιά και ένα «πρόπλασμα» -κι αυτό ανεξαρτήτως των προθέσεων ή της βούλησης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, τα υψηλά ντεσιμπέλ των δύο κομμάτων σε ό,τι αφορά στο σκάνδαλο των υποκλοπών, αλλά και η σφοδρή κριτική που ασκούν στην κυβέρνηση για τις υποθέσεις Πάτση-Χειμάρα και τις ελλείψεις στα φάρμακα εξ αντικειμένου δημιουργούν μία κοινή ατζέντα, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέχει για δύο λόγους: πρώτον, ως εκ της θέσεώς του και, δεύτερον, εξαιτίας της επιλογής του ΠΑΣΟΚ να κρατήσει χαμηλότερους τόνους από την Κουμουνδούρου, ώστε να μην «κόψει» εντελώς τις διαρροές απογοητευμένων «ακροκεντρώων» ψηφοφόρων της ΝΔ προς την κοίτη του κόμματος που ίδρυσε το ’74 ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ακροβατισμοί
Βεβαίως, τώρα που έχουμε εισέλθει σε προεκλογική τροχιά, όλα τα παραπάνω «σκοντάφτουν» στο αυτονόητο: ότι, δηλαδή, τα δύο κόμματα όχι απλώς θα κατέβουν στις εκλογές με ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια, αλλά εν πολλοίς θα διεκδικήσουν να «κορφολογήσουν» το ένα από το άλλο, διεκδικώντας το καλύτερο δυνατό από έναν κοινό πολιτικό χώρο και τους πολίτες που κινούνται μεταξύ Κεντροαριστεράς και Αριστεράς. Τούτου δοθέντος, ο Αλέξης Τσίπρας ήδη συζητεί πολύ με τους συνομιλητές και τους συμβούλους του πώς μπορεί να λύσει τον Γόρδιο δεσμό: δηλαδή, από τη μία να πιέζει και να συμπιέζει την Χαριλάου Τρικούπη ώστε να μην τής αφήσει ευκαιρία για αύξηση των ποσοστών της (τουλάχιστον όχι σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ...), από την άλλη να διασφαλίσει ότι το αφήγημά του περί «προοδευτικής κυβέρνησης» θα μοιάζει πειστικό στα μάτια των πολιτών και, άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρωτιά προβάλλοντας «κυβερνησιμότητα».
Ομολογουμένως, αυτή η επιχείρηση να συμβιβάσει το μεν με το δε είναι δύσκολη. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο προηγούμενος που ήρθε αντιμέτωπος με Γόρδιο Δεσμό, εν τέλει αναγκάστηκε να τον κόψει.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
