Δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό στην πολιτική επιστήμη για να συμφωνήσει με το αξίωμα ότι αν ένα κόμμα εξουσίας δεν «ριζώσει» σε συνδικάτα και αυτοδιοίκηση, τότε η ανάρρησή του στην εξουσία είναι δύσκολη υπόθεση. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, και όσοι έχουν αλλά και όσοι δεν έχουν διδακτορικό, συμφωνούν και θέλουν να το αλλάξουν. 

Βεβαίως, για την Κουμουνδούρου αυτή είναι μία... «πονεμένη» συζήτηση, αφού με εξαίρεση τον εκλογικό θρίαμβο της Ρένας Δούρου το 2014 στην μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε κατάφερε να αντιστοιχήσει την ανάδειξή του σε έναν από τους δύο μεγάλους πόλους στο πολιτικό σκηνικό σε μία αντίστοιχη μεγέθυνση της παρουσίας του στα συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. 

Αυτό, στο μέτρο που οι αποφάσεις των συνδικαλιστών και οι πολιτικές μάχες που δίνουν δρομολογούν πολιτικές εξελίξεις, αλλά και με δεδομένο ότι οι επιδόσεις δημάρχων και περιφερειαρχών μπορούν να δώσουν ένα «προείκασμα» διακυβέρνησης, είναι κάτι που στον ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν ως «στρατηγικό έλλειμμα». 

Για το λόγο αυτό, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει ότι εφεξής όλα πρέπει να γίνουν διαφορετικά, αφού εδώ και 10 χρόνια, που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε «μεγάλο κόμμα» (από τις εκλογές του 2012, δηλαδή, που αναδείχθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης), δεν έχει καταφέρει να διασφαλίσει μία αντίστοιχη παρουσία στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, τις λοιπές συνδικαλιστικές και εργατικές ενώσεις, όπως επίσης και στον χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. 

Οι αλλαγές 

Τούτου δοθέντος, τις αλλαγές στην στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναλάβει δύο στελέχη που έχουν δύο κοινά σημεία: πρώτον, προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και, άρα γνωρίζουν πώς δρουν στους λεγόμενους «μαζικούς χώρους», τα συνδικάτα και την αυτοδιοίκηση, τα μεγάλα κόμματα εξουσίας. Δεύτερον, δεν προέρχονται απλώς από το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχουν ασχοληθεί με την «δικτύωση» του πάλαι ποτέ Κινήματος στους κοινωνικούς φορείς: η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που ως τομεάρχης Εργασίας έχει αναλάβει τα συνδικαλιστικά, έχει αφήσει εποχή ως γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για τις σχέσεις που είχαν καλλιεργηθεί μεταξύ της Χαριλάου Τρικούπη και των συνδικάτων. 

Αντιστοίχως, η επί μακρόν πολιτική κυριαρχία του Χρήστου Σπίρτζη στο ΤΕΕ αποτελεί εχέγγυο και για εκείνον, σε σχέση με το έργο που έχει αναλάβει: το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. 

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, λοιπόν, έχει ήδη αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα: συγκεκριμένα, οι δύο συνδικαλιστικές παρατάξεις του ιδιωτικού τομέα που κινούνται στον αστερισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ με επικεφαλής τον Νίκο Φωτόπουλο και την ΕΑΚ του Θάνου Βασιλόπουλου, βαίνουν προς ενοποίηση και ετοιμάζονται να δώσουν ένα πολύ δυναμικό «παρών» στην πανελλαδική απεργία της 9ης Νοεμβρίου. 

Αν, μάλιστα, όλα πάνε καλά μεταξύ τους, τότε σε μερικούς μήνες από σήμερα, που θα διεξαχθεί το συνέδριο της ΓΣΕΕ, οι δύο παρατάξεις θα «πλασαριστούν» ως συμπορευόμενες και θα διεκδικήσουν μία σοβαρή, κοινή καταγραφή.

Ζυμώσεις γίνονται και στους συνδικαλιστές του Δημοσίου, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει προσεγγίσει την κεντρική «δημοκρατική» παράταξη στην ΠΟΕ ΟΤΑ, με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να έχει θέσει ως στόχο την πρωτιά στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, που θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο. 

Για όλα τούτα, μάλιστα, ο πρώην πρωθυπουργός αφειδώλευτα συνεχάρη την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ενώ ταυτοχρόνως, σε μία αποστροφή του λόγου του για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, φρόντισε να «ανανέωσει» δημοσίως την εντολή που έχει δώσει στον Χρήστο Σπίρτζη να κινηθεί «ανοιχτά» για να σχηματιστούν συνδυασμοί νίκης. 

«Στόχος είναι ο χάρτης να μην είναι μπλε, αλλά κόκκινος ή, τελοσπάντων, κοκκινοπράσινος», ξεκαθάρισε στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής το περασμένο σαββατοκύριακο ο Αλέξης Τσίπρας, ξεκαθαρίζοντας αφενός ότι ο απώτερος στόχος είναι η συνεργασία και με «ΠΑΣΟΚογενείς» δυνάμεις στην Αυτοδιοίκηση, αφετέρου ότι ο Χρήστος Σπίρτζης έχει «λευκή επιταγή» ώστε να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να υλοποιήσει τον στόχο αυτό.