Τα μαχαίρια βγήκαν μεν από τα πολιτικά θηκάρια, ωστόσο για την ώρα το πένθος επικρατεί και συνεχίζει να κατακυριεύει ευλόγως τη δημόσια σφαίρα. Παρά ταύτα, ενόσω η πολιτική αντιπαράθεση για τα αίτια και τις ευθύνες της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών ανοίγει, σε όλα τα κομματικά επιτελεία η συζήτηση για το πώς θα επενεργήσει στο πολιτικό σκηνικό και στους συσχετισμούς μεταξύ των κομμάτων έχει ανάψει.
Στο Μαξίμου, στην Κουμουνδούρου αλλά και στα λοιπά κομματικά γραφεία γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε παραλληλισμός, πολλώ δε μάλλον σύγκριση της εθνικής τραγωδίας στα Τέμπη με την εθνική τραγωδία στο Μάτι είναι άτοπη, ανίερη και, εν τέλει, βλάσφημη και προσβλητική για τους νεκρούς των δύο εφιαλτικών στιγμών της νεότερης ιστορίας της χώρας. Παρά ταύτα, αρκετοί «γαλάζιοι» δεν έχουν ως τώρα αποφύγει την, έστω μέσω υπονοούμενων, σύγκριση μεταξύ των δύο περιστάσεων, ενώ και στην Κουμουνδούρου υποψιάστηκαν από την πρώτη στιγμή πως η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι, στις δύσκολες και «οριακές» στιγμές, η φράση ή η υπόνοια «μη μιλάτε εσείς που κυβερνούσατε όταν κάηκε το Μάτι». Ταυτοχρόνως, βεβαίως, δεν είναι λίγα τα «γαλάζια» στελέχη που φοβούνται –ελέχθη και δημοσίως από δημοσιολογούντες και δημοσιογράφους που γενικώς απηχούν τις απόψεις της ΝΔ...- ότι το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη αποτελεί «το Μάτι της ΝΔ».
Ευαίσθητες ισορροπίες
Όπως και να έχει, από την πρώτη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας κατέστησε σαφές προς όλους στον ΣΥΡΙΖΑ –αλλά και γενικώς στη δημόσια σφαίρα- ότι δεν θα κάνει αυτά που υπέστη. «Άλλο σκληρή αντιπολίτευση, άλλο τυμβωρυχία», ήταν το κλίμα που επικράτησε ήδη από το πρωί της Τετάρτης στην Κουμουνδούρου, με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, από το σημείο του εφιάλτη, να δηλώνει απερίφραστα πως «δεν θέλει να μιλήσει για ευθύνες τούτη την ώρα». Ασφαλώς, οι αποκαλύψεις για το πόσες φορές και πόσο εντατικά είχε προειδοποιηθεί η κυβέρνηση για τις ελλείψεις στο σιδηροδρομικό δίκτυο είναι τέτοιες, ώστε προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα «χαριστεί» στην κυβέρνηση. Ο αντιπολιτευτικός κλοιός, άλλωστε, ήδη «σφίγγει»: την περασμένη Πέμπτη, ο Αλέξης Τσίπρας κατά την αυτοψία του στο μηχανοστάσιο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στου Ρέντη, τεκμηρίωσε κατά τις επαφές του με τους εργαζόμενους το «χρονικό της προαναγγελθείσης τραγωδίας», όπως είχε χαρακτηριστικά.
Το μωσαϊκό των αποκαλύψεων
Ταυτοχρόνως, ήρθε στο φως ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο στις 20 Φεβρουαρίου, ο τότε υπουργός Μεταφορών και Υποδομών σύστηνε στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρο Μεϊκόπουλο να «ντρέπεται» που θέτει ζητήματα ασφαλείας για τον «μουντζούρη» του Πηλίου, λέγοντας ότι η κυβέρνηση δεν βάζει νερό στο κρασί της στο θέμα αυτό. Παραλλήλως, ερχόταν στη δημοσιότητα η προσφυγή της Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε βάρος της χώρας μας, τα εξώδικα των συνδικαλιστών με τα οποία προειδοποιούσαν για την επερχόμενη τραγωδία, αλλά και την παραίτηση του υπεύθυνου για την εγκατάσταση του συστήματος ασφαλείας των τρένων, του κ. Κατσιούλη. Την ίδια στιγμή, από προχθές βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις που προκύπτουν από συνεντεύξεις ειδικών και εργαζομένων, που φωτίζουν έτι περαιτέρω τις εγκληματικές ευθύνες. Ενδεικτικά, ο συνταξιούχους εκπαιδευτής μηχανοδηγών, Νίκος Τσουρίδης δήλωσε ότι «ήταν κοινό μυστικό ότι κάποτε θα γινόταν» (σ.σ. τέτοιο πολύνεκρο δυστύχημα», καταγγέλλοντας ότι «είχαν διώξει διάφορες ειδικότητες αλλά και κρίσιμες ειδικότητες όπως μηχανοδηγούς με τεράστια εμπειρία». «Από τα τέλη του 2020 δεν μπαίνω σε τρένο», δήλωσε από πλευράς του ο πρώην διευθυντής ασφαλείας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Χρήστος Ρετσινάς, καταγγέλλοντας πως «μέχρι το τέλος του 2020 υπήρχε κέντρο παρακολούθησης κυκλοφορίας και δεν υπήρχε περίπτωση να μην προλαβαίναμε το λάθος του σταθμάρχη».
Όλα τούτα, αλλά και ακόμη περισσότερα, στοιχειοθετούν έναν καμβά βαριών ευθυνών από τις οποίες, όπως τουλάχιστον εκτιμούν αρκετοί πολιτικοί παρατηρητές –όλων των αποχρώσεων δε- η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεφύγει με σοφιστείες του τύπου «ναι, αλλά κι εσείς στο Μάτι...». Όπως και να έχει, όταν τα δάκρυα στερέψουν και οι οιμωγές των μανάδων σταματήσουν να ακούγονται, τότε θα αρχίσει ενδεχομένως να διαφαίνεται πόσο και αν θα επηρεάσει τους συσχετισμούς στην πολιτική σκηνή η παρούσα εθνική τραγωδία. Και εκεί, θα αναλάβουν όλοι τα ρίσκα τους: ο μεν πρωθυπουργός τις τελικές του αποφάσεις για το χρόνο των εκλογών και την «υπερασπιστική γραμμή» της κυβέρνησης, η δε αντιπολίτευση το κατά πόσον θα μπορέσει να αναδείξει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης χωρίς να κατηγορηθεί για τυμβωρυχία στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
