Όταν πρέπει να αναφερθείς σε δικογραφία και ειδικά μίας υπόθεσης που ερευνάται σε παγκόσμιο επίπεδο, ασφαλώς και πρέπει να είσαι πολύ προσεχτικός.
Δε χρειάζονται πολλές και «μεγάλες» κουβέντες. Παρ' όλα αυτά μία πρώτη ανάγνωση όσων έχουν έρθει μέχρι στιγμής στη δημοσιότητα προκαλεί πολλά και εύλογα ερωτηματικά, κυρίως ως προς τους «προστατευόμενους» μάρτυρες.
Του Γιάννη Τρουπή
Πηγή: Liberal.gr
Ας προσέξουμε για παράδειγμα μία λεπτομέρεια που ίσως και να «λέει» πολλά. Η τελευταία κατάθεση «ανώνυμου» μάρτυρα πάρθηκε την περασμένη Κυριακή 4 Φεβρουαρίου. Μήπως θυμάστε τί έγινε τη συγκεκριμένη ημερομηνία; Για όσους το έχουν ξεχάσει, ήταν η ημέρα του συλλαλητηρίου στην πλατεία Συντάγματος. Μίας διαμαρτυρίας που προφανώς και έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, σε συνέχεια της συγκέντρωσης της Θεσσαλονίκης.
Πέρα όμως από αυτήν την «περίεργη» σύμπτωση υπάρχει και μία ακόμα.
Η συγκεκριμένη κατάθεση δόθηκε την ημέρα που είχε ήδη κυκλοφορήσει η εφημερίδα Ντοκουμέντο, η οποία περιέλαβε στο ρεπορτάζ της και τη συγκεκριμένη μαρτυρία, πριν καν ο μάρτυρας μεταβεί στην Εισαγγελέα διαφθοράς.
Δύο λεπτομέρειες, δύο συμπτώσεις που δημιουργούν σε κάθε καλόπιστο παρατηρητή πολλά ερωτηματικά. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση. Πέρα όμως από την τελευταία «προστατευμένη» κατάθεση της 4ης Φεβρουαρίου υπάρχει ακόμα ένα στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί.
Όλες οι κατηγορίες στηρίζονται σε τρεις ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις οι οποίες δόθηκαν τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Ξαφνικά δηλαδή σε μία έρευνα ετών, τις τελευταίες 25 μέρες όλως τυχαίως (;) βρίσκονται μάρτυρες που «καίνε» αποκλειστικά πολιτικά πρόσωπα, ενώ ολόκληρη η διαδικασία βασιζόταν στη διερεύνηση της διείσδυσης της Novartis στον ιατρικό κόσμο. Μήπως θυμάστε τί κυριαρχούσε τον τελευταία αυτό μήνα στη χώρα; Μα, τί άλλο από τις διαπραγματεύσεις με τη γειτονική μας χώρα. Ένα θέμα που επικοινωνιακά αλλά και ουσιαστικά δεν «τράβαγε» για το Μέγαρο Μαξίμου.
Ξεχωριστή σημασία έχει το γεγονός πως από κανένα γνωστό μέχρι τώρα στοιχείo της δικογραφίας, δεν προκύπτει ότι η εμπλοκή των δέκα πολιτικών προσώπων έχει γίνει από το FBI, όπως φαίνεται να διαρρέουν κυβερνητικοί παράγοντες.
Όλες οι μαρτυρίες, στις οποίες στηρίζονται οι κατηγορίες είναι ανώνυμες, δόθηκαν στην Ελλάδα και κανένας εκ των τριών ανωνύμων μαρτύρων δεν ισχυρίζεται καν ότι μετείχε σε διαδικασία χρηματισμού. Και οι τρεις υποστηρίζουν ότι «άκουσαν», «τους είπαν», «υποθέτουν», «εικάζουν».
Πόσο «κομψό», «σοφό» και πολιτικώς ορθό είναι άραγε να εμπλέκεται μία ξένη υπηρεσία ασφαλείας και μάλιστα αμερικανική σε μία τέτοια υπόθεση που αναμφίβολα επιχειρεί να ρίξει «βαριά» τη σκιά της στο ελληνικό πολιτικό σύστημα;
Η επιλογή αυτή προσφέρει μεν εντυπώσεις αλλά παράλληλα παρέχει και κακές υπηρεσίες στη χώρα. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε μία παράμετρο σαφώς καθοριστική για τις περαιτέρω εξελίξεις.
Από μια πρώτη ανάγνωση της δικογραφίας δεν προκύπτει κανένα συγκεκριμένο αντικειμενικό εύρημα (λογαριασμοί ή έγγραφα) που να δικαιολογεί τους χαρακτηρισμούς εκ μέρους της κυβέρνησης, περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Εφόσον αυτή η εικόνα παραμείνει η ίδια μέχρι τέλους, προφανώς και μιλάμε για μία... άλλη υπόθεση.