Με αφορμή και τα όσα δήλωσε ο Κούλογλου αποδείχθηκε τελικά ποιος αποτελεί τον μεγαλύτερο φόβο του Αλέξη Τσίπρα: Ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έπρεπε να αφήσει ανοιχτό το σενάριο «προοδευτικής κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό».
Αυτές οι πέντε λέξεις μέσα στα εισαγωγικά προκαλούν τρόμο στον Αλέξη Τσίπρα: να ανοίξει, δηλαδή, κάποια στιγμή συζήτηση είτε για αντικατάστασή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είτε για συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές εξελίξεις με άλλον «μπροστάρη». Να χάσει, μ’ άλλα λόγια, την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Πέραν των φόβων του ίδιου, το θέμα είναι υπαρκτό. Για παράδειγμα, υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν πως αν χαθούν άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις (δηλαδή οι επόμενες εθνικές εκλογές και οι επαναληπτικές που θα διεξαχθούν έναν μήνα μετά για να «καεί» η απλή αναλογική...), τότε θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να γυρίσει σελίδα. Το γεγονός, μάλιστα, πως ορισμένοι «μετριοπαθείς» (Βούτσης, Φίλης κ.α.) έχουν αρχίσει να μιλάνε για «πολιτική αλλαγή» και να περιγράφουν τις κάλπες ως «καλοδεχούμενες» δεν έχει να κάνει με κάποια μεταφυσική πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει. Απλώς θέλουν να «φάνε» την –κατά Μητσοτάκη- «γαλοπούλα». Και ο νοών νοείτω...
Δεν είναι, όμως, μόνο το θέμα της εσωκομματικής αμφισβήτησης που αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο βασικός εφιάλτης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι μήπως δεν προλάβει καν να φτάσει εκεί: μήπως, δηλαδή, τα σενάρια για αλλαγή «μπροστάρη» ξεδιπλωθούν πριν καν έρθει η ώρα του εκλογικού «ταμείου» για την Κουμουνδούρου.
Για παράδειγμα, αφ’ ης στιγμής ο Αλέξης Τσίπρας «εγγυάται» ότι από τις πρώτες κάλπες, με απλή αναλογική, θα προκύψει κυβέρνηση, θα είναι κάπως δύσκολο για τον ίδιο να απορρίψει τυχόν αντιπρόταση από όποιο κόμμα (ή κόμματα) μπει σε διαδικασία διαπραγμάτευσης μαζί του να κάνει στην άκρη και να οριστεί ως πρωθυπουργός ένα πρόσωπο... κοινής αποδοχής. Κι αυτό διότι μετά, το δίλημμα θα είναι «λύση απ’ αυτή τη Βουλή ή δεύτερες εκλογές επειδή ο Τσίπρας είναι κολλημένος στην καρέκλα»; Μιλάμε, μ’ άλλα λόγια, για το απόλυτο αδιέξοδο, ειδικά αν τις ταραγμένες ημέρες μετά την πρώτη κάλπη εμπνευστεί κάποιος... Κούλογλου ή άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να γράψει ένα άρθρο που θα αφήνει ανοιχτό το σενάριο αυτό.
Βεβαίως, επειδή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική να έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, τα νούμερα με απλή αναλογική για να σχηματιστεί κυβέρνηση δε θα βγαίνουν –θα πρέπει να δεχθούν το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25 αλλά και ο Βελόπουλος. Όμως, ακόμη κι αν «σώσουν» τον Τσίπρα οι ψηφοφόροι κατατάσσοντάς τον δεύτερο, ουδείς θα εμποδίσει κάποιον ΣΥΡΙΖΑίο να προτείνει μεταξύ πρώτης και δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης να υποδειχθεί άλλος ως «υποψήφιος πρωθυπουργός», ώστε να υπάρξουν ελπίδες ανατροπής του αποτελέσματος. Για παράδειγμα, από τον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αν και διευκρίνισε ότι «διαφωνεί με την άποψη του Κούλογλου», έσπευσε να τον προστατέψει, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι σταλινικό κόμμα» και πως «έχουμε όλοι ελευθερία άποψης». Κάλεσε, μ’ άλλα λόγια, τον Αλέξη Τσίπρα να μην διαγράψει τον ευρωβουλευτή.
Επίσης, από τους «53» δεν πέρασε κάτι άλλο απαρατήρητο: ότι η κύρια πίεση που ασκήθηκε στον Κούλογλου για να ανακαλέσει δεν ήταν το ζήτημα της «ισοπαλίας εκτός έδρας», αλλά τού ζητήθηκε να γίνει «δηλωσίας» ως προς το ποιος πρέπει να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός.
Επίσης, μία ημέρα πριν την κυβίστηση του ευρωβουλευτή, ο γραμματέας του κόμματος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, μιλώντας στο Kontra, όχι απλώς αποδοκίμασε τον Κούλογλου, αλλά ξεκαθάρισε με πολύ εμφατικό τρόπο ότι το δίλημμα στις επόμενες εκλογές είναι «Τσίπρας ή Μητσοτάκης». Κι αυτό παρά το γεγονός ότι στην πολιτική του συγκρότηση δεν ταιριάζουν τα προσωπαγή κόμματα...
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
