Είναι το «τέρας» της αριστεροδεξιάς πραγματικό;

Η ανάσυρση του «σκανδάλου» της ΕΛΣΤΑΤ έβγαλε από τις κρυψώνες τους κάποιους Καραμανλικούς, όμως πυροδότησε και μία συνωμοσιολογία. Υπάρχει συνωμοσία και ποιοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτήν; Ή μήπως πρόκειται για καλλιέργεια κλίματος;

Του Αλέκου Παπαναστασίου

Αν ξεπεράσει κάποιος το νομικό παράδοξο της ανάσυρσης μίας υπόθεσης που έχει κλείσει με απαλλακτικό βούλευμα, θα βρεθεί μπροστά στο ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό παράδοξο, το οποίο μπορεί και να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις προσεχώς: την αδόκητη (;) σύμπνοια μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Καραμανλικών για το ύψος του ελλείμματος του 2009, η οποία κατά τις εκτιμήσεις στελεχών της αντιπολίτευσης (κυρίως δε όσων είχαν πλήρη γνώση των δημοσιονομικών στοιχείων της προ-μνημονιακής περιόδου) αποτελεί στοιχείο μίας γενικής πολιτικής ανακατάταξης.

Ειδικώς δε αν η κυβέρνηση Τσίπρα βρεθεί σε συνθήκες δημοσιονομικής και γεωπολιτικής πίεσης και καταφύγει σε μία διαφαινόμενη πολιτική τερατογένεση στον δρόμο προς μία ακόμη προσφυγή σε πρόωρες εκλογές.

Ο δρόμος όμως πιθανώς να είναι μακρύς και όσα εκτυλίσσονται σήμερα να είναι απλώς τα προεόρτια, σημειώνουν πρόσωπα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, δεδομένου δε ότι η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης θα μπορούσε να διαρκέσει κάποιους μήνες.

Κατά μία άλλη εκδοχή, την οποία κανείς δεν αποκλείει, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί απλώς να καλλιεργεί κλίμα και να στρέφει την συζήτηση μακριά από τα τρέχοντα, τα οποία πάντως τον σιγοκαίνε.

Το ξεσκόνισμα μίας υπόθεσης όπως αυτή σε βάρος του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου για το έλλειμμα του 2009 και τα στοιχεία που, σύμφωνα με το αφήγημα ορισμένων, οδήγησαν στην υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια, αναδεικνύει ένα στρεβλό πολιτικό σκηνικό. Κατά τις εκτιμήσεις στελεχών των πρώτων «μνημονιακών» κυβερνήσεων, είναι αυτό το σκηνικό που θα αποτυπώσει την επόμενη φάση της κρίσης και της πολιτικής αντιπαράθεσης – πιθανώς στην πλέον σκληρή εκδοχή της.

Η κυβέρνηση επιρρίπτει ευθύνες σε έναν τεχνοκράτη και απαλλάσσει σχεδόν και επισήμως τον Κώστα Καραμανλή και την διακυβέρνηση 2004-2009. Δεν κρύβονται οι διαθέσεις της, η ξεκάθαρη αρθρογραφία από τα κομματικά έντυπα του ΣΥΡΙΖΑ τα λέει όλα.

Από την άλλη πλευρά, οι Καραμανλικοί βγαίνουν από τις κρυψώνες τους και σπεύδουν με αναπτερωμένο ηθικό να υπερασπιστούν τον αρχηγό τους. Ο οποίος φυσικά εξακολουθεί να σιωπά. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει βασίμως ότι ο κ. Καραμανλής συμμετέχει σε όλο αυτό. Ομως κοντινά του πρόσωπα ή τουλάχιστον κάποιοι που θέλουν να εμφανίζονται ως συνομιλητές του, δεν μπορούν να κρυφτούν, ίσως και να μην το θέλουν.

Αναθερμαίνοντας μία υπόθεση χωρίς ουσία, η ηγεσία της Δικαιοσύνης παρέχει επιχειρηματολογία που πυροδότησε με εντυπωσιακή ταχύτητα τα αντανακλαστικά των Καραμανλικών.

Ηταν χαρακτηριστικές οι άμεσες αντιδράσεις γνωστών στελεχών του ευρύτερου περιβάλλοντος του πρώην Πρωθυπουργού, όταν ανασύρθηκε η υπόθεση, όπως το tweet του Γιώργου Κουμουτσάκου:

«Η δικαιοσύνη είναι σεβαστή & όταν είναι αρεστή & όταν είναι δυσάρεστη. Ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Και για εκείνην του κ. Γεωργίου…»

(Παρεμπιπτόντως, το μόνο επίσημο σχόλιο της ΝΔ ήταν πως «για τον ΣΥΡΙΖΑ η δικαιοσύνη είναι σεβαστή μόνο όταν είναι αρεστή»)…

Ή ακόμη, η ταχύτατη παραπομπή – πάλι μέσω twitter – από τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, αλλά φυσικά και από τον αυτόκλητο, μόνιμο εκφραστή και ερμηνευτή του Κώστα Καραμανλή, Βαγγέλλη Αντώναρο στο «πόνημα» του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παπαθασνασίου «Η αλήθεια για την οικονομία».

Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, για το έλλειμμα του 2009 δεν ευθύνεται η τότε κυβέρνηση. Η εκτόξευση του δανεισμού με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και η διόγκωση του ελλείμματος κατά 36 δισ. ευρώ μέσα σε λίγους μήνες δεν οφείλονταν σε κάποιες αποφάσεις και ενέργειες, αλλά για όλα ευθυνόταν ο… μετέπειτα επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας.

Η κυβέρνηση Καραμανλή επιχειρείται να βγει για μία ακόμη φορά «λάδι», όλες οι επόμενες κυβερνήσεις ήταν αυτές που δημιούργησαν το πρόβλημα, σύμφωνα με το συγκεκριμένο αφήγημα.

Και «ήλθε και έδεσε» το πρωτοσέλιδο στα «Επίκαιρα» του Λιβάνη, σύμφωνα με το οποίο «το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ κόστισε 210 δισ.». Για όσους δεν θυμούνται, ο Λιβάνης (υιός) ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β΄Αθηνών.

Κατά κάποιους, οι οποίοι στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν συνομιλητές του Τσίπρα, αλλά πλέον έχουν «κάψει τις γέφυρες», όλα αυτά είναι απλώς μία συνέχεια σε ένα ήδη ορατό «φλερτ», που ξεκίνησε με την εκλογή Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ή την τοποθέτηση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου – συνεργάτη του Καραμανλή – στην νευραλγική θέση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν όσοι έχουν ακούσει τον ίδιο τον σημερινό Πρωθυπουργό σε ανύποπτο χρόνο να εξαίρει την αδράνεια του Παυλόπουλου όταν καιγόταν η Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2008, βρισκόμαστε στο μέσον μίας πολιτικής διεργασίας με αδιόρατη διάρκεια και κατάληξη.

Τι κρύβεται πίσω από αυτά; Κατά τα όσα διακινούνται από πηγές προσκείμενες στην επίσημη ΝΔ, ο κ. Καραμανλής εξασφαλίζει από τον Τσίπρα μία πολιτική ασυλία για τα όσα είχαν προηγηθεί των μνημονίων. Το «αντάλλαγμα», σύμφωνα με αυτήν τη γραμμή ανάλυσης, θα είναι ένα καραμανλικό «βραχυκύκλωμα» στον Κυριάκο Μητσοτάκη, στις επόμενες εκλογές. Στόχος θα είναι είτε η αποτροπή μίας ξεκάθαρης και αδιαφισβήτητης νίκης, είτε ο περιορισμός της διαφοράς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Και στα δύο αυτά σενάρια, ο κ. Μητσοτάκης αντιμετωπίζει εσωκομματικό πρόβλημα, στην ΝΔ ξεσπά ένας εμφύλιος, ο κ. Τσίπρας παρακολουθεί με ενδιαφέρον και πάντως παραμένει στο παιχνίδι ως κεντρικός παίχτης.

Υπό αυτούς τους όρους, δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Μητσοτάκης και η επίσημη ΝΔ δεν έχουν πάρει θέση για την ανακίνηση της υπόθεσης Γεωργίου και έχει αφήσει τους Καραμανλικούς να υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι εσωκομματικοί αντίπαλοι του κ. Κουμουτσάκου – πάντα και παντού υπάρχουν τέτοιοι -, εμφανίζουν στις συζητήσεις τους με δημοσιογράφους τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ να είναι το πρώτο θύμα του κ. Μητσοτάκη, στον βωμό ενός ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, εφόσον αυτό δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Οι τάσεις αυτές είναι πλέον φανερό ότι ενεργοποιούν διαδικασίες στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό.

Τα δειλά φλερτ του παρελθόντος με τον Τσίπρα εγκαταλείπονται: Φώφη Γεννηματά, Σταύρος Θεοδωράκης και Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται πως διάλεξαν στρατόπεδο και τοποθετούνται οριστικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στην ίδια όχθη με τον κ. Μητσοτάκη, έστω κι αν παραμένουν κάπως μακριά του…

Από την πλευρά Παπανδρέου άλλωστε εκδόθηκε η μέχρι στιγμής σκληρότερη ανακοίνωση για τις εξελίξεις με αφορμή την υπόθεση Γεωργίου. Σε αυτήν αναφέρεται, με αφορμή το πρωτοσέλιδο των «Επικαίρων»: «Το ξέραμε. Το επιβεβαίωσε. Λιβάνης: άλλος ένας υπηρέτης του παρασιτισμού, της πελατοκρατείας και του μαύρου παρασυστήματος εξουσίας. Ενδεδυμένος – χωρίς αιδώ κατά περίσταση και περίπτωση, την ΠΑΣΟΚΟΣΥΡΙΖΑΙΑ λεοντή, πασπαλισμένη με ολίγη από πατριδοκαπηλεία. Ας ανακεφαλαιώσουμε – επί του παρόντος, λοιπόν: Καραμανλής, Παυλόπουλος, Καμμένος, Τσίπρας, Παππάς, Λιβάνης, Στυλιανίδης. Ένας – ένας, αποκαλύπτονται. Για να γνωρίζουν οι πολίτες».

Την ίδια στιγμή άλλα φλερτ αναθερμαίνονται: η αριστεροδεξιά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «μπολιάζεται» με καραμανλικό πνεύμα και πιθανώς οργανώνει την αναβάπτισή της, με όρους καθεστωτικούς – εξ ου και οι κατά τα άλλα ανερμάτιστες προτάσεις του κ. Τσίπρα για την συνταγματική αναθεώρηση.

Το ξεκαθάρισμα της εικόνας θα το δούμε προσεχώς και όπως εκτιμούν κάποιοι, θα εξελιχθεί σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

ΠΗΓΗ: PROTAGON.GR