Γιατί ο Μητσοτάκης ΔΕΝ θα κάνει Εκλογές τον Σεπτέμβριο

Του Χρήστου Υφαντή

Στο μυαλό του πρωθυπουργού έχει αποκλειστεί η πιθανότητα Εκλογών είτε τον Σεπτέμβριο, είτε, γενικά το φθινόπωρο για τρεις πολύ απλούς λόγους:

Είναι θεσμικός παίκτης. Επιμένει, μετά και την συνταγματική αναθεώρηση που χειρίστηκε ο ίδιος και η Νέα Δημοκρατία απέναντι στην τότε Κυβέρνηση Τσίπρα, πως τίποτε δεν προσφέρει στην επιζητούμενη συνταγματική και πολιτική σταθερότητα το γαϊτανάκι των Εκλογών κάθε δυόμισι – τρία χρόνια με την επίκληση λόγων που κρίνονται από φανταστικοί έως αστείοι και υπονομεύουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

Επιθυμεί, θεωρεί «μεγάλο στόχο του», να εκπαιδεύσει την ελληνική πολιτική πραγματικότητα στην κυβερνητική σταθερότητα (όταν μάλιστα αυτή στηρίζεται στην απόλυτη πλειοψηφία ενός κόμματος), παράγοντα που μελλοντικά μπορεί να διαμορφώσει σύγχρονες νοοτροπίες διακυβέρνησης στη χώρα και να βοηθήσει σημαντικά σε μια δημοκρατία νέου τύπου.

Δεν επιθυμεί να «αυτοκτονήσει» πολιτικά. Εκλογές σε συνθήκες παγκόσμιας ύφεσης, ακόμη μεγαλύτερης του μέσου όρου σε οικονομίες όπως η ελληνική με διογκωμένο το μέρος των «υπηρεσιών» στο συνολικό παραγόμενο προϊόν, είναι πολύ δύσκολο στοίχημα, ειδικά όταν τα πρώτα έντονα κρούσματα των επιπτώσεων της ύφεσης θα ξεκινήσουν να αποτυπώνονται καθαρά το φθινόπωρο.

Από την άλλη την ίδια προτεινόμενη εκλογική περίοδο αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού, εξέλιξη που καθιστά την απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη προεκλογική και εκλογική διαδικασία όνειρο θερινής νυχτός.

Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει άριστα πως η μεγαλειώδης επιτυχία του στην αντιμετώπιση του πρώτου κύματος του ιού δεν πρόκειται να αποτελέσει πολιτικό ανάχωμα σε μια εκλογική αναμέτρηση αν δεν καταφέρει να διαχειριστεί επιτυχώς την ύφεση.

Οι πολίτες λειτουργούν με βάση την εικόνα της στιγμής και δύσκολα επαναφέρουν στη μνήμη τους παλιότερες επιτυχίες, τις οποίες θεωρούν, ως ένα βαθμό, υποχρέωση της Κυβέρνησης.

Επιδιώκει Εκλογές με ιδεολογική ηγεμονία. Στο μυαλό του κ. Μητσοτάκη η αναγκαιότητα των διπλών Eκλογών (για να εξαφανιστεί η κατάρα της απλής αναλογικής) έχει αποκτήσει διαστάσεις εθνικής υπόθεσης.

Ακράδαντα πιστεύει ότι η εκλογική νίκη του ένα χρόνο πριν αποτέλεσε, στο επίπεδο της ιδεολογίας, την πρώτη από το τέλος του εμφυλίου, κομβική νίκη των ιδεολογικών προσεγγίσεων του ελληνικού αστικού χώρου απέναντι στην έως τότε κυρίαρχη αριστερή ιδεολογική ερμηνεία της ελληνικής κοινωνίας, που είχε αποκτήσει στην ενδιάμεση χρονική περίοδο μυθικές διαστάσεις.

Ο πρωθυπουργός επενδύει σημαντικά στην ιδεολογική ηγεμονία του πολιτικού του χώρου απέναντι στην καθ΄ ημάς αριστερά, εκτιμάει πως ήρθε η ώρα και στην Ελλάδα να αποκατασταθεί η ηγεμονία της αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου απέναντι σε υπολείμματα «σοβιετίας» που εξακολουθούν ( με διάφορες μορφές) να επιζούν και πριν η μετάβαση αυτή αποκτήσει ισχυρό κοινωνικό έρεισμα δεν πρόκειται να τη θέσει σε διακινδύνευση. Για να το πετύχει χρειάζεται χρόνο και χειροπιαστή ανάπτυξη.

Τι ετοιμάζει ο κ. Μητσοτάκης; Ανασχηματισμό ευρύ, αποκλειστικά με πολιτικά κριτήρια, όπερ σημαίνει πως « η λογική των δημοσκοπήσεων για την δημοτικότητα των υπουργών είναι άνευ σημασίας».

Ο κ. Τσίπρας, από τη δική του πλευρά, μπορεί να αντιπαραθέσει ανάλογους βάσιμους λόγους ή μήπως «ένας νέος Σεπτέμβρης», μετά από αυτόν του 2015, εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές του επιδιώξεις;

Μήπως, μια διπλή εκλογική διαδικασία, μεσούσης της ύφεσης και με την νέα πανδημία επί θύραις είναι βούτυρο στο ψωμί του για τους σχεδιασμούς του στο χώρο της κεντροαριστεράς και για το λόγο αυτό την επιδιώκει;