Γιατί τα σενάρια για πρόωρες Eκλογές δεν λένε να κοπάσουν

Δεν έχει απομακρυνθεί ακόμη από την περί το Μαξίμου περιοχή το ενδεχόμενο των πρόωρων Εκλογών με την έννοια ότι εξακολουθούν να κατατίθενται στον πρωθυπουργό εισηγήσεις υπέρ της προοπτικής να στηθούν κάλπες (διπλές μάλιστα) το δίμηνο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου.

Του Χρήστου Υφαντή

Εισηγητές της διεξαγωγής των Εκλογών διάφοροι οικονομέτρες, εραστές των αριθμών, οι οποίοι μετράνε τις πολιτικές εξελίξεις με βάση τα διαγράμματα των οικονομικών προβλέψεων και εκτιμούν πως «τώρα είναι η ευκαιρία όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά για την οικονομία».

Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι οι εκλογές δεν πρόκειται να επηρεάσουν σημαντικά την ύφεση ή να την διογκώσουν σε επίπεδα μη αντιμετωπίσιμα, ενώ δεν παύουν να προβλέπουν πως το πέρασμα του κάβου προς μια νέα «καθαρή και αναπτυξιακή τετραετία» αξίζει ένα ελάχιστο ρίσκο «αν κι αυτό δείχνει σήμερα ουσιαστικά ανύπαρκτο».

Με τους αριθμούς στο ένα χέρι και τις δημοσκοπήσεις στο άλλο οι υπερασπιστές της διεξαγωγής των εκλογών επιχειρούν να διαμορφώσουν τις απαραίτητες ισορροπίες προβάλλοντας στο πρωθυπουργικό περιβάλλον μετρήσεις της κοινής γνώμης που δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αγγίζουν ακόμη και το 48% στη δεύτερη, αναγκαστική, εκλογική αναμέτρηση (θα προηγηθεί αυτή με το σύστημα της απλής αναλογικής).

Είναι γεγονός. Στο γραφείο του πρωθυπουργού έχουν φτάσει μετρήσεις που δείχνουν ποσοστά Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 αν ο Κυριάκος πάει σε εκλογές έχοντας απλώς διασφαλίσει ένα αντιμετωπίσιμο ποσοστό ύφεσης, ενώ ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή παίζει και η πολύ καλή επίδοση της χώρας στο ποσοστό ύφεσης στο πρώτο τρίμηνο του 2020 σε σχέση με την υπόλοιπη ευρωζώνη.

Αυτό το 0,9% περιφέρεται ήδη ως πρόκριμα υπέρ της διπλής εκλογικής διαδικασίας του φθινοπώρου και, όντως, είναι δύσκολο να απαντηθεί.

Ο πρωθυπουργός, προς το παρόν, δεν συζητάει καν το ενδεχόμενο να οδηγήσει ο ίδιος τη χώρα σε μια παραλυτική εκλογική διαδικασία το φθινόπωρο, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, το επιχείρημα «έτσι ή αλλιώς αντίπαλος δεν υπάρχει και το ζητούμενο είναι η χώρα και όχι η Κυβέρνηση και το κόμμα».

Η επιχειρηματολογία του έχει σημαντικό αντίκρισμα στις τάξεις των τεχνοκρατών που διοικούν με τη μεγάλη εικόνα μπροστά τους, αλλά πάσχει στο πεδίο του παραδοσιακού κομματικού μηχανισμού.

Τα βιλαέτια της Νέας Δημοκρατίας έχουν ξεσηκωθεί υπέρ της διεξαγωγής των εκλογών προσβλέποντας στην επέκταση της κυβερνητικής θητείας και στην πολιτική εξαφάνιση Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, που δεν δείχνουν ικανοί να αντέξουν τρίτη συντριπτική ήττα στη σειρά.

Από την οπτική τους δεν φεύγουν ούτε οι πολιτικές γελοιότητες διάφορων αριστεροψεκασμένων του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν πάρει σβάρνα τα μικρόφωνα και λένε ό,τι ανοησία τους κατέβει, συσκοτίζοντας ακόμη περισσότερο την ήδη θολή εικόνα του κόμματος τους.

Οι τιμαριούχοι της Πειραιώς διαισθάνονται ότι μια σύντομη εκλογική διαδικασία θα διαλύσει, εκτός των άλλων, όλες τις ψευδαισθήσεις για την μετατόπιση του Τσίπρα προς σοσιαλδημοκρατικές κατευθύνσεις, θα τον συσπειρώσει στον αριστερόστροφο φονταμενταλισμό και να τον καταστήσει έρμαιο της κάθε Σκούφα και της κάθε Παπανάτσιου, να επιχειρεί να απαντήσει στα προβλήματα του σήμερα με τις ιδεοληψίες του 19ου αιώνα.

Δηλώνουν βέβαιοι, ότι «με εκλογές το φθινόπωρο θα έχουμε την ευκαιρία να επικρατήσουμε και ιδεολογικά στην κοινωνία, καταστρέφοντας μια και καλή την ιδεολογική υπεροχή της αριστεράς που τόσο βασάνισε τη χώρα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα».

Το παιχνίδι παραμένει ανοιχτό και δύσκολα θα κλείσει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Οι δυο πλευρές επιμένουν στις απόψεις τους και διαβάζουν τους αριθμούς και τα πολιτικά σημάδια σύμφωνα με τις προτεραιότητες τους.

Τελικά, ίσως δώσει τη λύση ένα γεγονός ή μια αλληλουχία γεγονότων που σήμερα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.