Στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα υπήρχε μία πολύ συγκεκριμένη ορολογία για τα κορυφαία μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη που συνιστούσαν την «παλιά φρουρά» του κόμματος: ήταν οι «ελέφαντες». Πρόκειται για εκείνους που στη ΝΔ τούς αποκαλούσαν «βαρόνους» και στον ΣΥΡΙΖΑ... «ιστορική ηγεσία».
Ειδικά στην Κουμουνδούρου, η «ιστορική ηγεσία» έπαιζε πάντα κάποιον ρόλο, όμως αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει και στην αξιωματική αντιπολίτευση διαμορφώνονται συνθήκες ρήξης πολύ πριν τον Απρίλιο και το συνέδριο του κόμματος.
Είναι πλέον γνωστή η οργή του Νίκου Βούτση απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, όταν στην περίφημη τηλε-συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, ο Βούτσης και πολλοί άλλοι άκουσαν, αιφνιδίως και άνευ προτέρας συζητήσεως, τον Αλέξη Τσίπρα να «κατεβάζει» πρόταση για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης του αρχηγού και της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Όπως μας διαβεβαιώνουν πηγές που ήταν συνδεδεμένες στη συνεδρίαση, αρκετά στελέχη της λεγόμενης «ιστορικής ηγεσίας», όπως ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης και άλλοι, ούτε αυτά που άκουγαν πίστευαν, ούτε την έκπληξή τους μπορούσαν να κρύψουν. Αυτή η απόφαση, λοιπόν, του προέδρου, θα αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, από την αρχή.
Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την «ιστορική ηγεσία» του χώρου είχε πάντοτε τις διακυμάνσεις της, αλλά τώρα απλώς δεν υφίσταται. Πίσω στο 2008, όταν ο Αλέκος Αλαβάνος έδωσε το περίφημο «δαχτυλίδι» στον Αλέξη Τσίπρα (βλέπετε, ο «νέος» Αλέξης σε λίγο θα σπάσει το αρχηγικό ρεκόρ ακόμη και της Παπαρήγα...) ευθύς εξαρχής τα ιστορικά στελέχη είχαν σπεύσει στο πλευρό του για να πλαισιώσουν, αλλά και να... πατρονάρουν τον νέο αρχηγό. Ωστόσο, ήδη ενάμιση χρόνο μετά, με την... εν ψυχρώ «πατροκτονία» Αλαβάνου από τον Τσίπρα, ο νέος αρχηγός έστειλε το πρώτο μήνυμα ότι ακούει μεν τους γύρω του και τους «παλιούς», αλλά και πως όλα έχουν ένα όριο. Όσο τα χρόνια περνούσαν και ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλωνε, Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, Παπαδημούλης κ.α. αντιλαμβάνονταν ότι δεν θα ήταν τόσο εύκολο πια να «υπαγορεύουν» πολιτικές πρωτοβουλίες στον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό έγινε ακόμη καθαρότερο όταν ο Αλέξης Τσίπρας εισήλθε στο Μέγαρο Μαξίμου. Εν πολλοίς, στο πρώτο ταραγμένο εξάμηνο του 2015 που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε, ήταν η πρώτη φορά που δοκιμάστηκε εντελώς ένας νέος τρόπος άσκησης των αρχηγικών καθηκόντων: ο Αλέξης Τσίπρας έπαιρνε τις αποφάσεις του πλαισιούμενος από τους δικούς του ανθρώπους (Σακελλαρίδης, Τζανακόπουλος, Γεροβασίλη κ.α.) και οι «γέροντες», όσο κι αν μπαινόβγαιναν στο πρωθυπουργικό γραφείο, έβλεπαν το βάρος των λόγων τους να μειώνεται.
Η πραγματική ρήξη, όμως, της εμπιστοσύνης και της πολιτικής –όσο, όμως, και ανθρώπινης- σχέσης των δύο μερών έλαβε χώρα το βράδυ των εκλογών του Ιουλίου του 2019. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν κλεισμένος όλη μέρα και όλη νύχτα με τους δικούς του ανθρώπους και σχεδίαζε πώς θα διαχειριστεί την εκλογική πανωλεθρία. Όσοι της «παλιάς φρουράς» μπήκαν και βγήκαν στην Κουμουνδούρου, αντιλήφθηκαν ότι ουδείς ενδιαφερόταν να ζητήσει τη γνώμη τους.
Κάπως έτσι, η «ιστορική ηγεσία» έμαθε μαζί με όλους εμάς, από τηλεοράσεως, ότι ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε ότι οι ψηφοφόροι τού έδωσαν «καθαρή εντολή» να ανασυγκροτήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να φτιάξει τη «Δημοκρατική Παράταξη» (sic) και τον «προοδευτικό πόλο» της χώρας.
Έκτοτε είναι σαφές σε όλους ότι έχει επέλθει διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ του αρχηγού και της ιστορικής ηγεσίας. Κάπως έτσι, εξάλλου, οι «ελέφαντες», αποφάσισαν να συμμαχήσουν με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τους «53» του και να φτιάξουν την περίφημη «Ομπρέλα». Επίσης, κάπως έτσι στην «Ομπρέλα» άρχισαν να «ψήνουν» σενάρια «εναλλακτικής λύσης» για την ηγεσία στην επόμενη ήττα Τσίπρα. Και κάπως έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει μεθοδεύσει με χίλιους τρόπους την... αναγκαστική «αποστρατεία» της «ιστορικής ηγεσίας» στις επόμενες εκλογές.
Πλέον, λοιπόν, μιλάμε για δύο στρατόπεδα: με όποιον κι αν μιλήσεις στην Κουμουνδούρου, ετοιμάζεται για πόλεμο, καθώς η πρόταση Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση επί της ουσίας καθιστά τον αρχηγό παντοδύναμο και τού ανοίγει ένα κανάλι απευθείας επικοινωνίας με τα μέλη του κόμματος. Ένα κανάλι, δηλαδή, στο οποίο θα προσφύγει το βράδυ των επόμενων εκλογών για να ανανεώσει την εντολή του χωρίς να παρεμβληθεί η αμφισβήτηση των Φίλη, Βούτση, Παπαδημούλη και ΣΙΑ.
Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, η μάχη που θα διεξαχθεί στον δρόμο προς το συνέδριο, αλλά και κατά τη διάρκειά του, θα είναι σκληρή και μπορεί να δοκιμάσει ακόμη και την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με κάποιου είδους διάσπαση, είτε με ένα νέο σχέδιο για «εναλλακτική υποψηφιότητα» απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα για όταν έρθει η ώρα να «μιλήσει» η βάση. Αλλά επ’ αυτού, περισσότερα προσεχώς.