Η Ελληνο-Ισραηλινή αμυντική συμφωνία η αρχή του τέλους του Ερντογάν

«Ο Σουλτάνος το παίζει σκληρός και άκαμπτος, στην τουρκική εξωτερική πολιτική, πλην όμως έχει γυάλινα πόδια και μια κλωτσιά αρκεί για να πάει στην ευχή του… Αλλάχ», μας λέει ένας πολύπειρος Άγγλος συνάδελφος, που γνωρίζει καλά την Τουρκία, τη νεώτερη ιστορία της και τη σημερινή της κατάσταση.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Από την πλευρά του, ο Ντέιβιντ Γκαρντνερ, αρθρογράφος των «Financial Times», σε κύριο άρθρο του επισημαίνει ότι «ο εριστικός πρόεδρος της Τουρκίας μοιάζει να είναι ασταμάτητος… αλλά αυτή η ορμή του είναι καλή μόνον για εσωτερική κατανάλωση».

Διότι στην ουσία η γειτονική μας χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, οι σχέσεις της με τη Ρωσία έχουν κλονιστεί, η απομάκρυνσή της από την Ευρώπη τίποτε θετικό δεν της προσφέρει και τα καραγκιοζιλίκια με την Αγία Σοφία δείχνουν ποιος είναι ο σύγχρονος Σουλτάνος.

Κατά συνέπεια, μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, όπου οι τουρκικοί λεονταρισμοί έχουν αμιγώς εκβιαστικό χαρακτήρα, η αμυντική συμφωνία Ελλάδος – Ισραήλ, που έφερε στο προσκήνιο η σαββατιάτικη εφημερίδα «Στο Καρφί», είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία των δύο χωρών.

Μία πρωτοβουλία που ίσως αλλάξει και τις γεωπολιτικές σχέσεις στην περιοχή μας. Και αυτό το γνωρίζει ο επισκεπτόμενος το Ισραήλ πρωθυπουργός μας.

Σε μια εποχή όπου η Τουρκία δείχνει να παίζει το χαρτί της ευρασιατικής επιλογής και του συνεχούς εξισλαμισμού της, η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί τα μέγιστα από την αμυντική της συνεργασία με το Ισραήλ.

Ακόμα περισσότερο δε που το τελευταίο συνεργάζεται ήδη με την Κύπρο.

Όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, οι πόλεμοι του 21ου αιώνα, πέρα από τα συμβατικά όπλα, έχουν και ποικίλες νέες διαστάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των ψηφιακών, στις οποίες το Ισραήλ διαθέτει πολύτιμη εμπειρία και τεχνογνωσία.

Είναι δε και μία εξόχως καινοτομική χώρα, σε μία εποχή όπου η καινοτομία είναι κορυφαία παραγωγική ύλη. Σε συνδυασμό με την έρευνα και ανάπτυξη, πυλώνες της εξωστρέφειας.

Υπό αυτή την έννοια, η ελληνο-ισραηλινή συνεργασία μπορεί να είναι απόλυτα θετική, την ώρα που παγκοσμίως μαίνεται ο άτυπος πόλεμος των πληροφοριών και της αναζήτησης καινοτομιών.

Όσο για την πληροφορία, έχει τεράστια σημασία, όταν γνωρίζουμε ότι ανά πάσα στιγμή, η Τουρκία μπορεί να κηρύξει σε Ελλάδα και Ευρώπη έναν άτυπο πόλεμο μετανάστευσης.

Ήδη, τα πρώτα δείγματα γραφής μιας τέτοιας εκδοχής τα έχουμε μπροστά μας. Προφανώς δε, θα ακολουθήσουν και νέα, καθ’ όσον η τουρκική πλευρά δείχνει να είναι «νευρική» τον τελευταίο καιρό. Γεγονός που δεν περνά απαραίτητο και στη διεθνή κοινότητα.

Όπως επισημαίνεται από τον Ν.Ι. Γκαρντνερ, «πολλά από τα μηνύματα που στέλνει ο κ. Ερντογάν στο εσωτερικό δεν υποδηλώνουν δύναμη, παρά την άνετη επίδειξη σκληρής ισχύος στο εξωτερικό.

Το νέο κύμα συλλήψεων βουλευτών της αντιπολίτευσης και δημάρχων δεν θα φέρει πίσω μεγάλες πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα, τις οποίες έχασε το κυβερνών κόμμα του πέρυσι.

Το σχέδιο να μετατρέψει ένα απαρχαιωμένο σύστημα νυχτοφυλακής με γερασμένους επιστάτες σε ομάδα καθεστωτικών φρουρών (ήτοι ένοπλο σώμα πολιτών στις γειτονιές), δεν τον κάνει αγαπητό στους απογοητευμένους ψηφοφόρους των πόλεων…».

Τον κάνει όμως επικίνδυνο εκτός Τουρκίας, γι’ αυτό καλόν είναι να έχουν γνώση οι φύλακες.