Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Πηγή: liberal.gr
Έγκυρος δημοσιογράφος σημείωνε πρόσφατα:
«Η αλήθεια όμως είναι ότι η Νέα Δημοκρατία, παρά το κεντρώο φιλελεύθερο στίγμα που προσέδωσε στη φυσιογνωμία της ο ιδρυτής της, δεν μπόρεσε να απεγκλωβιστεί από τον παραδοσιακό χαρακτήρα του δημοκρατικού συντηρητισμού. Και σήμερα ακόμα, μετά από σαράντα χρόνια, η κεντροδεξιά είναι περισσότερο δεξιά- δημοκρατική μεν αλλά ιδεολογικά προσανατολισμένη στο μεγάλο κράτος- παρά κεντρώα. Κι αυτό ολοένα και περισσότερο θα το βρίσκει μπροστά του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον δεν προχωρά στην... αύξηση πολιτικού κεφαλαίου μέσα από μια "μεγάλη διεύρυνση" που θα φέρει πιο κοντά τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της κοινωνίας, ανεξάρτητα από κομματική προέλευση». (Χάρης Παυλίδης, News247.gr)
Υπάρχουν δύο σημεία στα οποία χρειάζεται κάποιος να σταθεί. Ποια είναι ακριβώς τα κεντρώα στοιχεία του χαρακτήρα της ΝΔ; Αν είναι η προσέγγιση και η δυνατότητα διαλόγου με όλες τις άλλες παρατάξεις δεν θα διαφωνήσω. Αν και υπήρξαν υπερβολικά ανοίγματα τα τελευταία χρόνια που πρόδωσαν την ουσιαστική ιδεολογική φυσιογνωμία της παράταξης. Όπως οι επισκέψεις Κ. Καραμανλή στη Μακρόνησο και οι δηλώσεις θαυμασμού του Χαρίλαου Φλωράκη και της «ιστορικής συνεισφοράς» του κόμματός του στη χώρα!! Άλλο ο διάλογος και άλλο πράγμα το εμετικό «γλείψιμο». Από εκεί κι έπειτα στα ουσιαστικά και με βάση την στελεχιακή του υποδομή το κόμμα ποτέ δεν έδειξε χαρακτήρα κεντρώο κι ανοιχτά δημοκρατικό. Η ρουσφετολογική συμπεριφορά πήγαινε σύννεφο, η αντίθεση σε κάθε τι ουσιαστικά φιλελεύθερο δεν κρυβόταν και απόψεις ακραία αντισυμβατικές ποτέ δεν βρίσκονταν μακριά από την πολιτική επιφάνεια.
Η σχέση επίσης της παράταξης με αυτό που λέμε μεγάλο κράτος, που πάντα χαρακτήριζε την λογική και τις πολιτικές της (κάτι που επισημαίνει ο Χ. Παυλίδης), δύσκολα καταλαβαίνω αν είναι κάτι κεντρώο η έστω συντηρητικό. Η σύγχυση στον χώρο είναι τρομακτική.
Ο λεγόμενος δεξιός πατερναλισμός που εκ γενετής σχεδόν χαρακτήριζε την ελληνική Δεξιά, δεν έγινε ποτέ σοβαρή προσπάθεια να εξορισθεί από το DNA του χώρου.
Δεξιά λοιπόν και κράτος πάνε χέρι-χέρι.
Με μια επιχειρηματολογία μάλιστα έκδηλα -και βλακωδώς- λαϊκίστικη, το μεγάλο δημόσιο συνδέεται με την υποτιθέμενη φροντίδα των πλέον αδύνατων κοινωνικά λαϊκών στρωμάτων. Με γλώσσα της Αριστεράς, καλλιεργούσαν ελπίδες κατανομής πλούτου δίχως σκέψη για το πως αυτός ο υποτιθέμενος πλούτος θα μπορούσε να δημιουργηθεί. Και κρύβουν επιμελώς την πραγματικότητα, που είναι πως στόχος του μεγάλου δημοσίου πάντα υπήρξε η χρησιμοποίησή του για διορισμούς και προεκλογικές κατά βάση παροχές.
Σήμερα η ΝΔ βρίσκεται μπροστά σε μια αληθινά μεγάλη πρόκληση. Να διατυπώσει μια πολιτική πλατφόρμα ικανή να κινητοποιήσει κοινωνικές δυνάμεις καινούργιες που για χρόνια βρίσκονται έξω από τα όρια και τις ιδεολογικές δυνατότητες της παράταξης. Να επιχειρήσει να μεταμορφωθεί σε μια παράταξη του πραγματικά αστικού, κεντρώου και μετριοπαθούς τμήματος της κοινωνίας.
Αυτό σημαίνει την λήψη σημαντικών πολιτικών αποφάσεων. Κάποιοι θα πρέπει να είναι μαζί της αλλά και κάποιοι άλλοι όχι.
Να αποφασίσει πως δεν μπορεί πλέον να είναι το κόμμα του παρασιτικού δημόσιου τομέα. Αλλά να εκφράσει την κοινωνία που υποφέρει.
Τους βαριά φορολογούμενους δηλαδή που υποφέρουν για να είναι στο απυρόβλητο το δημόσιο. Τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους παραγωγικούς αγρότες, τους νέους φοιτητές και αυτοαπασχολούμενους που υποφέρουν κάτω από τα ατελέσφορα μέτρα και συμπεριφορές της σημερινής κυβέρνησης. Όλους όσους έχουν χάσει την δουλειά τους η έχουν δει τις προσπάθειες και τα όνειρά τους να καταρρέουν. Όλους αυτούς οφείλει η ΝΔ να βάλει στο δυναμικό στόχαστρο της πολιτικής της και να διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις που θα συλλαμβάνουν την πίστη και τα οράματά τους.
Βασικό κριτήριο της πολιτικής τους θα πρέπει να στηρίζεται σε μια σοβαρή δημογραφική ανάλυση. Τα μέχρι τώρα στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά. Η ΝΔ κυριαρχεί στις μεγάλες ηλικίες και έχει σημαντική υστέρηση σε πολίτες μέσης και μεγάλης μόρφωσης. Οφείλει να μελετηθεί το γιατί και να διατυπωθεί το τι ακριβώς αυτές οι ομάδες περιμένουν, και δεν το βλέπουν, από την πολιτική. Και πάνω σε αυτά να επικεντρωθούν. Δεν θα πρέπει να φύγει από την σκέψη όσων διαμορφώνουν στη ΝΔ πολιτική πως στο δημόσιο πλέον ο μέσος όρος ηλικίας έχει ανεβεί αρκετά υψηλά, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των εκεί εργαζομένων μοιράζονται ανάμεσα στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης και στην κυβέρνηση.
Όλοι οι άλλοι, εύκολα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ενδιαφέροντος και στόχευσης από ένα κόμμα που υποστηρίζει την κατάργηση φόρων κι ενίσχυση του δημιουργικού ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Δίχως όμως γκάφες του είδους της αποχώρησης από τη Βουλή στην ψήφιση (της νομικά και ουσιαστικά άθλιας, ομολογουμένως) τροπολογίας για τις offshore. Γιατί όμως αποχώρηση κι όχι παραμονή και μάχη;
Ο κρατισμός πνέει παγκόσμια πλέον τα λοίσθια. Καιρός είναι γίνει κι αυτό συνείδηση στην Ελλάδα…