Μία από τις σημαντικότερες εξ αυτών, είναι η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας που προκάλεσε θετικό αντίκτυπο στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Ήταν μία πολιτική κίνηση με όρους μέλλοντος που προσωπικά για εκείνον, αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία συνιστά ένα ουσιαστικό άνοιγμα σε ευρύτερες δυνάμεις που μπορούν στην πορεία αυτή αλλαγής και μετεξέλιξης των πολιτικών πραγμάτων να συμβάλλουν με εποικοδομητικό τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση, ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι την περίοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε το μεγάλο άλμα και η χώρα απέκτησε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Παρακολουθώντας τις κινήσεις του Πρωθυπουργού το πρώτο επτάμηνο διακυβέρνησης, γίνεται αντιληπτό ότι η ρήξη με το παρελθόν και η μετάβαση της χώρας σε τροχιά υπευθυνότητας και σοβαρότητας γίνεται πλέον πραγματικότητα.
Εξάλλου, η εποχή του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε συνώνυμο της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού σε ολόκληρη τη χώρα. Δεκάδες νέοι βουλευτές βρήκαν θέση στα έδρανα της συμπολίτευσης δίνοντας ένα νέο αέρα σε μία παράταξη που εδώ και χρόνια το χρειαζόταν.
Τα φρέσκα πρόσωπα στέλνουν με τη σειρά τους ένα διαφορετικό μήνυμα στους πολίτες και αποτελούν ένα σημαντικό βραχίονα για τη δημιουργία μιας Νέας Ελλάδας, μιας Ελλάδας που βγαίνει στο ξέφωτο μετά από δεκαετή πολυεπίπεδη, οικονομική και κοινωνική κρίση και ανοίγει τα φτερά της ως ισότιμος πλέον Ευρωπαίος εταίρος για να κάνει τα μεγάλα άλματα το επόμενο διάστημα.