Μοναδικός και απόλυτος διαμορφωτής των εξελίξεων ο Μητσοτάκης - To κοινοβουλευτικό μπάχαλο του ΣΥΡΙΖΑ

Vanitas Vanitatum omnia Vanitas (Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης). Δεν υπάρχει φράση που να περιγράφει καλύτερα από την κορωνίδα της απόλυτης παραίτησης από τα πάντα την κατάσταση που επικρατεί πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που ο κ. Τσίπρας αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του και να επικοινωνήσει, δήθεν, τις πολιτικές προτάσεις του χώρου.

Του Χρήστου Υφαντή 

Ακόμη και στην ίδια την ηγετική του ομάδα, έτσι όπως συγκυριακά είναι διαμορφωμένη, η απελπισία περισσεύει σε βαθμό που να αναμένουν κάθε φορά την επόμενη γκάφα, ελπίζοντας, απλώς, να μην γίνει αισθητή ή να περιοριστεί το εύρος της επίδρασης της στην ήδη χαλαρή σχέση της με το κόμμα και την κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται, με αποκλειστική ευθύνη Τσίπρα, στην προ του 2015 περίοδο σε πολλές τις εκδηλώσεις του. Επικρατεί ένα γενικευμένο κοινοβουλευτικό μπάχαλο όπου ο καθένας «δικαιούται» ( ως αριστερή αυθεντία προφανώς) να λέει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει και όπως το θέλει επιχειρώντας απλώς να εγγράψει υποθήκες για ένα άδηλο μέλλον και οι «γραφειοκράτες» της Κουμουνδούρου να τρέχουν να μαζεύουν τα αμάζευτα.

Η κατάσταση δεν μαζεύεται με τίποτε όταν αυτή η χαλαρή διάθεση του χαβαλέ, του «έλα μωρέ τώρα» και της εξαιρετικά περιορισμένης οπτικής για τις εξελίξεις αποτυπώνεται σε κοινοβουλευτική παρουσία, που συνοδεύεται από έγγραφα στην αγγλική γλώσσα.

Με αντίπαλο τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτό το αριστερίστικο χάος της «περίπου επαφής με τη διεθνή πραγματικότητα και τα επίσημα κείμενα της Κομισιόν» μετατρέπεται σε θηλιά στο λαιμό του ίδιου του τσίπρα σε βάρος του οποίου γελάνε οι πάντες στο Κοινοβούλιο.

Τελευταία «εμπλοκή» με την αγγλική γλώσσα και την αφ’ εαυτής ψευδόμενη ανάγνωση επίσημων εγγράφων η απόπειρα του κ. Τσίπρα να εμφανίσει την κυβέρνηση παραποιεί την αλήθεια για την ύφεση, καθώς αυτή (η ύφεση) στο πρώτο τρίμηνο του έτους δεν οφείλεται στον κορωνοϊό και ότι το 2021 η χώρα θα πρέπει να επανέλθει, ανεξαρτήτως πανδημίας ή όχι, στα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5%, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε και αποδέχθηκε.

Με το επίμαχο έγγραφο ανά χείρας ο Κυριάκος Μητσοτάκης έμοιαζε με δήμιο που έχει θέσει το υποψήφιο θύμα του στη λαιμητόμο και κραδαίνει το γιαταγάνι…

Ξεκινώντας την ανάγνωση έδωσε ένα μικρό δείγμα του τι θα ακολουθήσει και κατέληξε με θριαμβευτικό τρόπο να διαβάζει την πλήρη επιβεβαίωση της πρόσφατης απόφασης του Eurogroup « για την μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων στον τομέα των πρωτογενών πλεονασμάτων επειδή οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν».

Δημοσιοποίησε, δηλαδή, την σταθερή εμμονή των κοινοτικών επιτροπών σε όσα έχουν συμφωνηθεί και ενόψει της πανδημίας, από τα οποία τίποτε δεν έχει αλλάξει ή διαφοροποιηθεί.

Οι αντιδράσεις, που προκλήθηκαν στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενδεικτικές των διεργασιών που συμβαίνουν στο εσωτερικό της και αντανακλούν εξελίξεις σε όλο το κόμμα και στα βασικά του στελέχη.

Ο «άχαστος Αλέξης» των παλιών καλών ημερών έχει μετατραπεί, σε μόλις ένα χρόνο αντιπολίτευσης, στο μεγαλύτερο βαρίδι, που υπονομεύει καίρια το χώρο της κοινοβουλευτικής αριστεράς και την ωθεί με ταχύτητα στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό περιθώριο.

Κάθε εμφάνιση του, κάθε δημόσια τοποθέτηση του, κάθε απόπειρα του να διατυπώσει μια απλή πρόταση καταλήγουν, κατά κανόνα, σε φιάσκο, ωθώντας το κόμμα του στο πολιτικό περιθώριο.

Ο κ. Τσίπρας έχει καταστεί, εν τη αδυναμία του, το καλύτερο promotion του Κυριάκου
Μητσοτάκη. Κάθε σύγκριση της δημόσιας εικόνας των δυο διευρύνει το μεταξύ τους (και δημοσκοπικό) χάος και μετατρέπει τον πρωθυπουργό σε μοναδικό και απόλυτο διαμορφωτή των εξελίξεων.

Οι εναπομείναντες εχέφρονες της κομματικής νομενκλατούρας τραβάνε τα μαλλιά τους (όσα έχουν απομείνει) από απελπισία για την εικόνα που διαμορφώνεται στην κορυφή του κόμματος, αλλά, προς το προς, αδυνατούν να αλλάξουν τα πράγματα.

Αρκούνται σε μεταξύ τους διαπιστώσεις για τις μαύρες μέρες που περιμένουν το κόμμα και την παράταξη και ελπίζουν σε ένα θαύμα, το οποίο, όπως όλα δείχνουν, αργεί να εμφανιστεί.