Αυτοαναγορεύτηκε ως ένας από τους βασικούς γεφυροποιούς μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ χωρίς αποτέλεσμα, όπως εξάλλου έχει συμβεί και με όλες τις «συριζοποιήσεις» των τελευταίων μηνών, που, αντί να πληγώσουν το Κίνημα, το συσπείρωσαν ακόμα περισσότερο

Αφού περιόδευσε για δεκαετίες σε όλους τους πολιτικούς χώρους, επωμίστηκε έναν ακόμη ρόλο. Εκείνον του γεφυροποιού ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο Κίνημα Αλλαγής.

Ο λόγος για τον Νίκο Μπίστη, έναν πολιτικό, που αρέσκεται να αλλάζει τα κόμματα όπως τα πουκάμισα. Μετά την περιπλάνησή του στους δρόμους της κομμουνιστικής αριστεράς, στις αρχές του 2000, αποχώρησε από τον Συνασπισμό, διαφωνώντας απολύτως με τη σκληρή κριτική, που έκανε η τότε ηγεσία του κόμματος στο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Κώστα Σημίτη και μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ, όπου γίνεται υφυπουργός στην τελευταία κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού.

Στην εσωκομματική κρίση του 2007 προσχώρησε στην πτέρυγα του Ευάγγελου Βενιζέλου. Δεν μένει όμως για πολύ καιρό, καθώς το 2010 αποχώρησε εκ νέου από το ΠΑΣΟΚ, όπου, με μια καυστική του επιστολή προς τον τότε πρόεδρο του κόμματος Γιώργο Παπανδρέου, άφησε αιχμές για δελφίνους, που επηρεάζουν αρνητικά την παράταξη, αλλά δεν κατονόμασε κανέναν.

Το 2010, που δημιουργείται η ΔΗΜΑΡ, ο Νίκος Μπίστης τρέχει από τους πρώτους, αλλά ούτε εκεί στέριωσε. Φεύγει από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη και πηγαίνει στην ΕΛΙΑ του Βενιζέλου, όπου διεκδίκησε την ψήφο των πολιτών, ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής.

Μπάλα έπαιξε και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αλλά και μετέπειτα στο Κίνημα Αλλαγής, ωστόσο, κάποια στιγμή άλλαξε γραμμή και ξεκίνησε να ασκεί δημόσια κριτική στις επιλογές της Φώφης Γεννηματά, (με προεξάρχουσα τη μη στήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών), χρεώνοντάς της τη ραγδαία φθορά και ιδεολογική αποσταθεροποίηση του Κινήματος Αλλαγής.

Έτσι, δεν αργεί να αποχωρήσει και από το Κίνημα Αλλαγής και μεταπηδά στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναγορεύεται ως ένας από τους βασικούς γεφυροποιούς μεταξύ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΚΙΝΑΛ.

Χωρίς ιδιαίτερα επιτυχημένα αποτελέσματα θα λέγαμε, όπως εξάλλου έχει συμβεί και με όλες τις «συριζοποιήσεις» των τελευταίων μηνών, που, αντί να διαλύσουν το ΚΙΝΑΛ, το συπείρωσαν ακόμα περισσότερο.

Από το «Καρφί»