Του Χρήστου Υφαντή
Για τον πρωθυπουργό μεγαλύτερη (σε δεύτερη ανάγνωση) σημασία και από την προσδοκώμενη ταχύτατη ανάπτυξη στους σύγχρονους τομείς της οικονομίας (αιχμή του δόρατος ό,τι συνδέεται με την ψηφιακή οικονομία) έχει η διαδικασία «εκπαίδευσης» του πολιτικού συστήματος και των πολιτών «σε μια άλλη, ηθική συμπεριφορά απέναντι στο δημόσιο χρήμα».
Αναζητούνται, λοιπόν, εκείνες «οι καλές πρακτικές», που θα κατατεθούν στους πολίτες και στην επιχειρηματική κοινότητα, μέσω των οποίων θα ανατραπούν νοοτροπίες και συμπεριφορές δεκαετιών σχετικά με τη διασύνδεση του εισαγόμενου χρήματος με τις προτεραιότητες της χώρας και της οικονομίας.
Ήδη, από το σύνολο της ελληνικής επικράτειας και από την «δυστυχή» ομάδα βουλευτών, υπουργών, υπουργίσκων και κάθε είδους κομματαρχών ξεκίνησαν να ακούγονται γόοι και «αναθέματα».
Απέναντι σε όλη αυτή την «παρακοιμώμενη» κάθε εξουσίας κοινότητα των σιτιζόμενων στο πρυτανείο ο πρωθυπουργός φρόντισε από την πρώτη στιγμή να δημιουργήσει πολιτικά και ηθικά αναχώματα. Δύσκολη υπόθεση, έτσι όπως έχουν καλομάθει τα κάθε λογής παρά – συμφέροντα να διαχειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις, αλλά ο ίδιος ο Μητσοτάκης διαμήνυσε στους δικούς του ( είναι γνωστοί αυτοί) «για τα δύσκολα είμαστε εδώ».
Δεν ήθελαν πολύ σπρώξιμο «τα σκυλιά του Μαξίμου». Ξεχύθηκαν στα Μ.Μ.Ε. και έβαλαν, στεγνά και στυγνά, τα όρια που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έθεσε, αποθεώνοντας όλες εκείνες τις καλές πρακτικές που θα επιτρέψουν στη χώρα να βγει στο ξέφωτο και να κατακτήσει ρόλο σε ένα κόσμο που δεν τον διαχειρίζονται πια όσοι παράγουν μανταλάκια, αλλά κάτι λεβεντόπαιδα εικοσιπεντάρηδες με ένα λάπτοπ στο χέρι.
Αυτή τη συντονισμένη επίθεση της πρωθυπουργικής ομάδας κρούσης για τη νέα ηθική στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και τις απαραίτητες καλές πρακτικές τη χαιρέτισε η υγιής επιχειρηματικότητα ( υπάρχει και τέτοια) και την αντιμετώπισε με αποτροπιασμό το γνωστό κρατικοδίαιτο κατεστημένο. Λογικό! Διάολε, για ένα ΕΣΠΑ και ένα Μ.Ο.Π. ζούμε σ’ αυτή τη ζωή.
Ο Μητσοτάκης έριξε το τυράκι στην αγορά κι εισέπραξε αντιδράσεις. Κατέγραψε συμπεριφορές και μέτρησε προτεραιότητες και νοοτροπίες.
Όσα είδε ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την πάγια πεποίθηση του, ότι το πακέτο αυτό είναι η τελευταία (;) ευκαιρία της χώρας να σταθεί στα πόδια της, να ξεφύγει, έστω και για λίγο, από την κατάρα των υπηρεσιών και να προσφέρει στις νέες γενιές ευκαιρίες να δείξουν στην αγορά τι αξίζουν.
Τι άλλο ενίσχυσαν; Την απόφαση του να μείνει στην πολιτική ιστορία της χώρας ως ο πρωθυπουργός των μεταρρυθμίσεων και της καινοτομίας. Ως, ο πολιτικός ηγέτης που διαμόρφωσε την εικόνα της Ελλάδας στον 21ο αιώνα.
Μεγαλεπήβολα σχέδια; Για όσους τον γνωρίζουν και επιμένουν να επικοινωνούν τις εμμονές του σχετικά με την ηθική της πολιτικής, όχι.
Μάλιστα, δεν λείπουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο γόνος μιας οικογένειας «γερμανοθρεμμένων» πολιτικών είναι έτοιμος να ρίξει στην αγορά την προτεσταντική ηθική της εργασίας και να ζητήσει από τους πολίτες να την υιοθετήσουν.
Αντίπαλο δεν έχει κανένα, ούτε πρόκειται, σύντομα, να αποκτήσει. Το κενό αυτό γνωρίζει καλά πως πρέπει να καλυφθεί και σκέφτεται να το καλύψει ο ίδιος με τον άλλο του εαυτό.
Τον σκληρό και ορκισμένο μεταρρυθμιστή.
Τι άλλο έκανε; Ξεκίνησε ήδη να ετοιμάζει το στρατό του...