Του Χρήστου Υφαντή
Απέναντι τους και γύρω τους βρίσκεται όλος αυτός ο εσμός των διάφορων αριστεροψεκασμένων κάθε προέλευσης, που δεν φωνασκεί απλώς και τρομάζει την κοινωνία με όσα ψυχοπαθητικά λέει, απαιτεί κιόλας αυτές οι ψυχοπαθολογίες να εισπραχθούν ως πολιτικές θέσεις του χώρου και να γίνουν σημαία του κόμματος.
Η Σκούφα των νηπιαγωγείων και των αγγλικών, η πρώην Κ.Κ.Ε. Παπανάτσιου του κακού νεοφιλελευθερισμού που δεν εμπιστεύεται τον Νομπελίστα Πισσαρίδη, οι γραφικοί της νεολαίας που ζητάνε να γκρεμιστεί ο φράχτης στον Έβρο και να μπαίνουν σωρηδόν όλοι οι «μετακινούμενοι» στην Ελλάδα είναι φαινόμενα μη ελεγχόμενα πολιτικά, τα οποία «προκύπτουν» στην πολιτική διαδικασία επειδή το κόμμα είναι ένα γενικευμένο μπάχαλο.
Κανείς δεν υπολογίζει κανένα και ουδείς είναι σε θέση να παράξει στοιχειώδη πολιτική γραμμή. Οι κορυφαίοι αυτοσχεδιάζουν, ο αρχηγός δηλώνει ότι αυτός θα αντιδρούσε πιο γρήγορα στην πανδημία του κορωνοϊού και ψάχνει εμπροσθοβαρείς πολιτικές απέναντι στην ύφεση και οι διάφοροι γεφυρατζήδες όλων των προελεύσεων φρονίμως ποιούντες έχουν εξαφανιστεί, τηρώντας ασφαλείς αποστάσεις από το μπάχαλο.
Ό,τι κορόιδευαν τόσα χρόνια και αρνούνταν πεισματικά να συνομιλήσουν, έστω, μαζί του στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς στις δεκαετίες του ογδόντα και του ενενήντα οι «εσωτερικάριοι» σήμερα το βλέπουν να γιγαντώνεται και να απειλεί να τους καταστρέψει διά του δημόσιου διασυρμού.
Λες και άνοιξε στα υπόγεια της Κουμουνδούρου ένα πολιτικό ψυχιατρείο και μεταφέρει στην επιφάνεια θέσεις και απόψεις κάτι περισσότερο από επικίνδυνες. Γελοίες. Απόψεις, που άλλοτε, στις ένδοξες μέρες του «Εσωτερικού», ούτε ως χωρατό δεν μπορούσαν να διαπεράσουν τους τοίχους των ιστορικών γραφείων του κόμματος, πόσο μάλλον να δημοσιοποιηθούν.
Οι πιο συγκαταβατικοί από τους παλιούς στέκονται στην ρευστή κατάσταση που περνάει το κόμμα μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες βεβαιώνοντας τους συνομιλητές τους, ότι «μπόρα είναι θα περάσει μέσα από ένα συνέδριο».
Τους συνέχει ακόμη ότι ελέγχουν τον κομματικό μηχανισμό και μπορούν να αντιστέκονται στον απόλυτο πολιτικό χαβαλέ. Προσδοκούν σε συντεταγμένες κομματικές διαδικασίες και αγωνίζονται να περιορίσουν στο ελάχιστο την ποθούμενη από τον περιβάλλον του κ. Τσίπρα διεύρυνση προς «ό,τι ήθελε προκύψει», καθώς η σοσιαλδημοκρατία ετελείωσε!
Οι υπόλοιποι, όσοι δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν και διαθέτουν ακόμη ψήγματα αυτοσεβασμού και εκτίμησης της προσωπικής τους διαδρομής στην αριστερά, ετοιμάζονται για μεγάλες και σοβαρές αντιδράσεις, χωρίς να αποκλείουν ακόμη και την συντεταγμένη αποχώρηση.
Το όχημα των 53+ έχει τις μηχανές αναμμένες και περιμένει το σήμα για να ξεκινήσει, μήπως και με την απομάκρυνση από το πολιτικό ψυχιατρείο του ΣΥΡΙΖΑ διασωθεί η ιστορική συνέχεια του χώρου και δεν καταστραφεί και η τελευταία ελπίδα ανάκαμψης.
«Αυτό δεν είναι κόμμα, διαγωνισμός γραφικών για το ποιος θα ξεστομίσει τη μεγαλύτερη μπαρούφα είναι» εκτιμούν οι παλιοί της ανανεωτικής αριστεράς, όταν δεν τρέχουν να μαζέψουν όλες εκείνες τις πομφόλυγες της ιδεοληπτικής αριστεροσύνης που διαβάζει κάθε μέρα η κοινωνία και συνταράσσεται από γάργαρο γέλιο.
Το συνέδριο, που «θα έλυνε ζητήματα πολιτικής και χαρακτήρα» απομακρύνεται, η ηγετική ομάδα Τσίπρα επιθυμεί σαφώς να το αποδυναμώσει αν δεν μπορεί να το ελέγξει, οι επιθέσεις στη λογική που επιχειρεί ο καθένας «άτακτος» συνεχίζονται και θα ενταθούν, όσο δεν υπάρχει κεντρική γραμμή και το μέλλον του κόμματος μοιάζει με κινούμενη άμμο.
Το χειρότερο όλων; Δεν υπάρχει στον ορίζοντα εναλλακτική στον συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό για να λειτουργήσει ενοποιητικά και να μαζέψει τον πολιτικό χαβαλέ. Μια κυρία ξεκίνησε να δοκιμάσει, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι η Μπέτυ δεν θα αφήσει εύκολα τα χαλινάρια.