Εξόχως ενδιαφέρουσες είναι οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία κατά το τελευταίο 24ωρο, καθώς ο Πρόεδρος Μακρόν διόρισε πρωθυπουργό τον Μισέλ Μπαρνιέ, πρώην κοινοτικό επίτροπο και ειδικό διαμεσολαβητή μεταξύ της Ευρώπης και της Μεγάλης Βρετανίας για το Brexit.
Ο Μπαρνιέ έχει τα... χρονάκια του, αλλά διαθέτει πολιτική εμπειρία και ιδεολογικά ανήκει στον κεντροδεξιό χώρο. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για τον Μακρόν, καθώς δύσκολα θα προκύψουν συμμαχίες για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Θυμίζουμε ότι νικητής των εκλογών ήταν το κόμμα της Λεπέν, αλλά λόγω του εκλογικού συστήματος πρώτη δύναμη ήταν η συμμαχία των αριστερών κομμάτων που συνασπίστηκε στον β΄ γύρο για να κόψει τον δρόμο στον εκλεκτό της Λεπέν, Ζορντά Μπαρντελά. Μιλάμε δηλαδή για ένα πολιτικό μπάχαλο, για πρώτη φορά στα χρονικά των τελευταίων δεκαετιών. Η Γαλλία είναι μια χώρα που δεν είχε κυβερνήσεις συνεργασίας και δεν διαθέτει την απαραίτητη κουλτούρα για ένα τέτοιο "σπορ"!
Ο σχηματισμός κυβέρνησης από έναν κεντροδεξιό, ο οποίος πρέπει να συνομιλήσει με τους ακροδεξιούς και τους αριστερούς που είναι αντι-ακροδεξιοί, φαντάζει σαν τον... τετραγωνισμό του κύκλου! Η πολιτική σταθερότητα στη Γαλλία αποτελεί πλέον βασικό ζητούμενο εκεί που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν δεδομένο. Ο Μακρόν και ο Μπαρνιέ θα προσπαθήσουν να προστατεύσουν το κύρος της Γαλλίας, αλλά κάτι τέτοιο μάλλον είναι δύσκολο να ζητηθεί από τα υπόλοιπα κόμματα της Εθνοσυνέλευσης.
Πάντως, η κίνηση του Μακρόν να επιλέξει τον Μπαρνιέ έχει ως πρώτο στόχο να καθησυχάσει τις αγορές, πριν αρχίσουν οι υποβαθμίσεις του γαλλικού αξιόχρεου. Άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ζητήσει από το Παρίσι να λάβει μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος. Μόνο που θα πρέπει να συγκροτηθεί κυβέρνηση και να υπάρξει και πρόθυμη πλειοψηφία για να βάλει το χέρι της στη... φωτιά!
Ο γραφικός της Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως νικητή των εκλογών βλέπει ότι τώρα οι εξελίξεις κινούνται σε άλλο επίπεδο. Η επιλογή Μπαρνιέ αποτελεί ένα κλείσιμο του... ματιού προς την Ακροδεξιά της Λεπέν για να στηρίξει νομοσχέδια, αλλά και αυτή η ελπίδα δεν φαίνεται να έχει προοπτική. Μάλιστα, ο Μελανσόν καλεί για αύριο τους πολίτες σε μαζικές διαδηλώσεις, κάτι που αποτελεί και τη μοναδική... δουλειά που ξέρει να κάνει, εκτός από το να "πουλάει" ιδεολογικά φούμαρα και κορδελάκια!
Πάντως, αν προκληθούν αλλεπάλληλες κρίσεις λόγω της κόντρας των ακροδεξιών με τους ακρο-αριστερούς και τους σοσιαλιστές, τότε η εικόνα αυτή θα μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά για τον... Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα. Ολοένα και περισσότερο θα βλέπουν ότι το πολιτικό μπάχαλο σε μια κραταιά χώρα όπως η Γαλλία, δεν συμφέρει ούτε την Ευρώπη και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελέσει καμβά για να κάνουμε ανάλογες... σκέψεις εδώ στην Ελλάδα.
Η τραυματική εμπειρία του 2015 φαίνεται ότι έχει λειτουργήσει θετικά για ένα πολύ σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, το οποίο σκέφτεται και δεν έχει μυαλό... αμοιβάδας! Εν ολίγοις, στη Γαλλία μπορεί να γίνεται μπάχαλο και εμείς εδώ στην Ελλάδα να κάνουμε τον σταυρό μας που έχουμε τον Μητσοτάκη!
Η Γαλλία ανοίγει... λογαριασμό στις σχολές πολιτικής ανάλυσης. Γαλλία και Γερμανία βαδίζουν "στην κόψη του ξυραφιού". Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η Ελλάδα αποτελεί αυτή τη στιγμή μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης, όπου κυριαρχεί πολιτική σταθερότητα, η οποία μάλιστα μπορεί να λειτουργήσει θετικά και για την ευρωπαϊκή οικογένεια, λαμβάνοντας υπόψιν την ανάμειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ευρωπαϊκά πράγματα.
Ο Σολτς στη Γερμανία και ο Μακρόν στη Γαλλία εμφανίζονται εξασθενημένοι και όπως είδαμε στις διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση του νέου διοικητηρίου των Βρυξελλών, ο Μητσοτάκης με τον Πολωνό συνάδελφο του και πρώην Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, ήταν οι πρωταγωνιστές των σκληρών συζητήσεων που έγιναν για τους τίτλους στα ευρωπαϊκά όργανα.
Η αβεβαιότητα και οι ιδιαιτερότητες της γαλλικής πολιτικής σκηνής πρέπει να αποτελέσουν οδηγό για εμάς στην Ελλάδα, προκειμένου να εκτιμήσουμε τι σημαίνει πολιτική σταθερότητα και πολύ περισσότερο τι σημαίνει να έχεις στο περιθώριο τους λαϊκιστές. Βέβαια, ο ελληνικός λαός αρκετές φορές έχει αποδείξει ότι μπορεί να γίνει ιδανικός αυτόχειρας! Εμείς φαίνεται ότι πάθαμε και μάθαμε από την εποχή Τσίπρα-Καμμένου. Δυστυχώς, αυτό το παράδειγμα δεν έχει λειτουργήσει προς αποφυγήν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, αλλά βρίσκει και μιμητές! Στο εξωτερικό δεν έπαθαν, αλλά μάλλον τους τρώει ο... σβέρκος για να πάθουν και να μάθουν!