Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί το εν λόγω μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου φρόντισε είκοσι περίπου μήνες μετά την ανάληψη διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία να αναδείξει κατά τέτοιο τρόπο ένα θέμα, ενεργώντας περισσότερο ως δημοσιογράφος, ή ως βουλευτής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, παρά ως μέλος μιας ομάδας που λειτουργεί συλλογικά.
Τι ακριβώς ήθελε να πετύχει; Ίσως να θέλησε να καρφώσει τον προκάτοχο του, ίσως να χαμηλώσει τον πήχη για τον εαυτό του, προλαβαίνοντας την κριτική που θα δεχθεί σε λίγους μήνες αφού δεν θα έχει καταφέρει να βάλει τάξη.
Ίσως πολλά… άλλα που μόνο εκείνος έχει στο μυαλό του. Σε κάθε περίπτωση η κίνηση αυτή στρέφεται εναντίον της ίδιας της Κυβέρνησης και δίνει τροφή στην αντιπολίτευση να βγει στα κάγκελα.
Η μάχη για την Ελλάδα δίνεται με πνεύμα αλληλεγγύης, συνεργασίας και προσήλωση στο στόχο και όχι με φτηνά επικοινωνιακά κόλπα και αδικαιολόγητα προσωπικά παιχνίδια. Κι αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.