Αιχμές κατά της ομοσπονδίας της κωπηλασίας και του ομοσπονδιακού προπονητή, Τζιάνι Ποστιλιόνε, άφησε ο Στέφανος Ντούσκος, ο οποίος κατέλαβε την έκτη θέση στον τελικό του μονού σκιφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
«Δεν έχω τι να πω. Δεν ήμουν ο εαυτός μου σήμερα. Κάποια πράγματα που κάνουν η Ομοσπονδία και ο προπονητής επηρεάζουν και την δική μου ψυχολογία. Ελπίζω άλλες Ομοσπονδίες να μην κάνουν τέτοια λάθη. Δεν ξέρω τι να πω.
Έχω κοιμηθεί τρεις ώρες όλο το βράδυ. Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Θέλω να πω συγγνώμη στους Έλληνες. Θα μπορούσα να κατακτήσω ένα μετάλλιο, αλλά δυστυχώς το σώμα μου με άφησε στα 1.500 μέτρα. Δεν είχα άλλη ενέργεια για να μπορέσω να συνεχίσω. Είμαι πολύ στεναχωρημένος γιατί μπορούσα να δώσω παραπάνω, αλλά δυστυχώς κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν και δεν ξέρω πώς», ανέφερε ο Στέφανος Ντούσκος, κάνοντας λόγο για λάθος αποφάσεις.
Μετά τη λήξη του αγώνα ο Έλληνας κωπηλάτης, δήλωσε: «Δεν ήμουν καλά σήμερα. Κάποιοι παράγοντες με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Δεν κοιμήθηκα καθόλου εχθές το βράδυ και προσπάθησα σήμερα να κάνω ότι καλύτερο μπορούσα για την Ελλάδα αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Συνεχίζω παρακάτω, έχω μάθει να παλεύω και να αγωνίζομαι και θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για το Λος Άντζελες. Ελπίζω εκεί να μπορέσω να κατακτήσω ένα μετάλλιο».
«Δεν θέλω να λέω ψέματα. Θέλω πάντοτε να λέω την αλήθεια και δεν θέλω να βρίσκω δικαιολογίες. Η ομοσπονδία και ο προπονητής πήραν μια απόφαση και αυτό ήταν μεγάλη αδικία για κάποιους. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και δεν μπορούσα να βάλω σε σειρά το μυαλό μου εχθές το βράδυ», ανέφερε ο Έλληνας κωπηλάτης.
Εννοείς αδικήθηκαν κάποιοι αθλητές που δεν μπόρεσαν να έρθουν στους Ολυμπιακούς αγώνες και βλέποντας τους χρόνους ένιωθες θα υπήρχαν και άλλες επιτυχίες για την Ελλάδα;
«Ναι. Πιστεύω και είμαι 90% σίγουρος ότι μπορεί να υπήρχε συνδυασμός, που θα μπορούσε να φέρει μια μεγαλύτερη επιτυχία. Σίγουρα δεν θέλω να μειώσω τις τεράστιες επιτυχίες των αθλητών. Πιστεύω όμως, κατά την άποψή μου, ότι θα είχαμε μεγαλύτερες. Προσπάθησα πολύ και αρκετούς μήνες να ηρεμήσω αλλά το άδικο δεν το θέλω, δεν το έχω μέσα μου. Δεν μπορώ να το δεχθώ. Δεν μπορώ να δέχομαι ότι κάποιος αδικείται. Δεν είμαι καλά εγώ. Με επηρεάζει. Δεν είναι ότι το κάνω επίτηδες».